Αρπαγή στο καλαμπόκι, πλιάτσικο στις τιμές

Η «αρπαγή» που δεν συμπορεύεται με τις διεθνείς τάσεις (200 ευρώ/τόνος), υποχρεώνουν τους καλλιεργητές είτε σε απ’ ευθείας πωλήσεις στους κτηνοτρόφους είτε σε αποθήκευση μέρους της παραγωγής.

Σε ειδικό τετρασέλιδο φάκελο, που φιλοξενεί η εφημερίδα Agrenda, μπορείτε να ενημερωθείτε για το νέο πρόγραμμα που αφορά το πριμ των Νέων Αγροτών. Τον Σεπτέμβριο αναμένεται η προκήρυξη για το 5ετές πρόγραμμα Νέων Αγροτών με το πριμ πρώτης εγκατάστασης να κυμαίνεται από 15.000 έως 20.000 ευρώ, ανάλογα με την περιοχή. Το ποσό των 100 εκατ. που απαιτεί το νέο μέτρο περιμένει το τελικό OΚ της Κομισιόν.

Ακόμα, διαβάστε στη σαββατιάτικη εφημερίδα για τις σταδιακές αλλαγές σ το τοπίο της οργάνωσης του αγροτοσυνεταιριστικού χώρου. Νέα μικρά σχήματα, κλαδικού χαρακτήρα (ομάδες παραγωγών) έρχονται να καλύψουν το κενό οργάνωσης των πρώην ΕΑΣ, μετά την καθυστερημένη και αποσπασματική εφαρμογή μέρους μόνο των διατάξεων του νόμου 4015/2011. Την εξέλιξη αυτή διευκολύνει και το νέο διάδοχο σχήμα της ΑΤΕ, ο όμιλος Πειραιώς που υποστηρίζει την συνεργασία αγροτών - μεταποιητών και την κοινή τους ανάγκη για χρηματοδότηση.

Έντονα διορθωτική πορεία ακολουθούν το τελευταίο 8μηνο οι τιμές των αζωτούχων λιπασμάτων, όπως καταγράφει το σχετικό δημοσίευμα της σαββατιάτικης Agrenda. Η πτώση που καταγράφει η αγορά είναι πρωτοφανής σε διάρκεια και ένταση με τα αποθέματα να παραμένουν στα αζήτητα. Ρόλο στις εξελίξεις παίζει η συναλλαγματική κρίση στην Ινδία αλλά και η διάσπαση του πρώην σοβιετικού καρτέλ.

Διαβάστε μόνο στην Agrenda του Σαββάτου για τις προοπτικές που ανοίγει για τους εκτροφείς σαλιγκαριών η στρατηγική συνεργασία Καλλιμάνης με τη Fereikos Helix.

Editorial

Η εικόνα που παρουσιάζει αυτές τις μέρες η αγορά καλαμποκιού δείχνει τις μεγάλες οργανωτικές αδυναμίες στις τάξεις των παραγωγών και τον ευκαιριακό τρόπο, με τον οποίο δραστηριοποιείται στο συγκεκριμένο προϊόν το ιδιωτικό εμπόριο.

Με μια ποιότητα που κινείται σαφώς υψηλότερα από τα διεθνή στάνταρ, η εγχώρια παραγωγή καλαμποκιού, παρ’ ότι απασχολεί σημαντικό μέρος των παραγωγικών εκτάσεων (πάνω από 1 εκατ. στρέμματα), δεν έχει καταφέρει να βρει ένα ασφαλές μονοπάτι για τη διάθεσή της στην αγορά. Έτσι, οι μεν καλλιεργητές δυσκολεύονται να πετύχουν μια τιμή που θα τους επιτρέψει να επενδύσουν πιο συστηματικά στη συγκεκριμένη καλλιέργεια, οι δε κτηνοτρόφοι βρίσκονται κάθε φορά αντιμέτωποι με πανάκριβες ζωοτροφές, που θέτουν σε μόνιμο κίνδυνο τη βιωσιμότητα των εκμεταλλεύσεών τους.

Την ίδια στιγμή, οι λίγες σχετικά ποσότητες ελληνικού καλαμποκιού που παίρνουν το δρόμο για τη διεθνή αγορά διακινούνται περιστασιακά και χωρίς ποιοτική ταυτότητα, με αποτέλεσμα να μην απολαμβάνουν μια «δίκαιη τιμή», η οποία να «αποζημιώνει» κατά κάποιο τρόπο και την καλλιεργητική προσπάθεια από την πλευρά των παραγωγών.

Μέχρι πρόσφατα, η έστω και πλημμελής λειτουργία των ΕΑΣ έδινε μια δυνατότητα σε καλλιεργητές καλαμποκιού (παραγωγή) και κτηνοτρόφους (κατανάλωση) κάπου να βρεθούν. Σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις Ενώσεων, όπως π.χ. του Βόλου, των Τρικάλων και του Αγρινίου, κι’ αυτή η «επαφή» τείνει να χαθεί… και ο «λύκος» καιροφυλακτεί!      

Agrenda