Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας Αgrenda, που κυκλοφόρησε το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου, η έλλειψη σε αμύγδαλα φέτος, αποτελεί τη βάση για εκκίνηση των τιμών στα υψηλότερα επίπεδα που έπιασε πέρυσι το προϊόν, για το κόκκαλο στα 2,20 ευρώ το κιλό. Αυτό σημαίνει ότι ανάλογα θα συμπαρασυρθεί και η τιμή στο «καθαρό» αμύγδαλο που κυμάνθηκε μεταξύ 6,60-7 ευρώ το κιλό.
Βέβαια, για την ώρα, στη μεγαλύτερη παραγωγική για το προϊόν περιοχή της χώρας τη Θεσσαλία, οι βιομήχανοι τηρούν σιγήν ιχθύος. Άλλωστε, τόσο η οικονομική συγκυρία που δεν επιτρέπει περιττά έξοδα, όπως η αγορά ξηρών καρπών που αποτελούν είδος πολυτελείας, όσο και η έλλειψη ρευστότητας από την πλευρά βιομηχάνων και εμπόρων φαίνεται ότι θα αποτελέσουν την «κατάλληλη δικαιολογία» για να αποφορτιστεί η αγορά του αμύγδαλου. Από την πλευρά τους, οι «κλασικοί» παίκτες της αγοράς θα επικαλεστούν τις «καθιερωμένες» εισαγωγές αμερικανικού αμύγδαλου, σε τιμή χαμηλότερη από το αντίστοιχο ελληνικό προϊόν, προκειμένου να «συγκρατήσουν» τις τιμές.
«Η σημαντική έλλειψη αμυγδάλων τόσο εντός όσο και εκτός των ελληνικών τειχών αναμένεται να αυξήσει την τιμή παραγωγού κατά 50 λεπτά περίπου», μεταφέρει στην Agrenda ο παραγωγός από τη Λάρισα Σάκης Αντωνίου. Σύμφωνα με τον ίδιο, η τιμή του προϊόντος –κόκκαλο- πέρυσι κυμάνθηκε μεταξύ 1,8-2 ευρώ το κιλό. Όμως φέτος, επειδή δεν επικράτησαν οι κατάλληλες καιρικές συνθήκες αναμένεται σημαντική πτώση της παραγωγής. Κάτι που προβλέπει και ο Σάκης Αντωνίου για τη δική του παραγωγή τονίζοντας ότι φέτος θα συλλέξει περί τους 7 τόνους αμύγδαλα, όταν πέρυσι είχε συγκεντρώσει 15 τόνους.
Ωστόσο, όπως ο ίδιος ξεκαθαρίζει, παρά την αύξηση της τιμής και πάλι δεν καλύπτεται το κόστος παραγωγής που την τελευταία διετία έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Όπως λέει το κόστος ενός στρέμματος με φυτεμένες 40 αμυγδαλιές μπορεί να αγγίζει ακόμη και τα 600 ευρώ, ανάλογα με το πόσο εντατική είναι η καλλιέργεια.
Για μειωμένη παραγωγή που φθάνει ακόμη και το 50% της περυσινής κάνει λόγο ο παραγωγός από τις Σέρρες Λόλας Ιωάννης. Συνολικά στο νομό καλλιεργούνται 135.000 αμυγδαλιές.
Σύμφωνα με τον ίδιο, μολονότι οι πρώτες ενδείξεις ήταν ότι η συγκεκριμένη καλλιέργεια θα μπορούσε να κινηθεί σε καλύτερα επίπεδα από τα περυσινά, τελικά η πορεία της δεν ευνοήθηκε από το καιρό. Ο ζεστός χειμώνας δεν άφησε τα δέντρα να πέσουν σε χειμερία νάρκη, με αποτέλεσμα πρώιμη ανθοφορία, που κατόπιν επλήγη από τους βόρειους ανέμους του Μαρτίου, που προκάλεσαν καρπόπτώση.
Στο 70% περίπου σε σχέση με πέρυσι εκτιμά ο Γιώργος Χρυσάφης από το Δήμο Παγγαίου ότι θα είναι η φετινή συγκομιδή σε αμύγδαλα. Ωστόσο, η μείωση που σημειώνεται (30%), όπως επισημαίνει, δεν οφείλεται μόνο στις άσχημες καιρικές συνθήκες, αλλά και στην απόφαση πολλών παραγωγών της Καβάλας να εκχερσώσουν τις αμυγδαλιές τους και να φυτέψουν ελιές για πιο εγγυημένη απόδοση.
Από ζεστά κλίματα
Η αμυγδαλιά, κατάγεται από τις ζεστές και ξηρού κλίματος περιοχές της νοτιοδυτικής και κεντρικής Ασίας. Είδη και ποικιλίες της, ακόμη και σήμερα, αυτοφύονται στη Συρία, την περιοχή του Καυκάσου καθώς και το Αφγανιστάν. Εξαπλώθηκε κατά μήκος των παραλίων της Μεσογείου, στη βόρεια Αφρική και στη νότια Ευρώπη από τους Αιγυπτίους, τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Ο Κάτων ήταν αυτός που πήγε την αμυγδαλιά από την Ελλάδα στην Ιταλία. Στην Ελλάδα τα αμύγδαλα και το λάδι τους είναι γνωστά από την αρχαιότητα.
Δύο ποικιλίες, δύο σοδειές
Που καλλιεργείται
Το 35-50% των ελληνικών αμυγδάλων καλλιεργούνται στη Θεσσαλία (Νέσσωνας), ενώ σημαντική είναι η παραγωγή στις περιοχές των Σερρών και της Καβάλας. Οι σημαντικότερες ποικιλίες που εμπορεύονται στη χώρα μας είναι η Ferragnes και η Texas. Να σημειωθεί ότι η απόδοση σε ψίχα των ποικιλιών διαμορφώνεται στο 36% για την Ferragnes και στο 42% για την Texas. Η παραγωγή, ανά ποικιλία, κατανέμεται ως εξής: Texas 54%, Ferragnes 34% και Λοιπές 12%.
Το 50% των εκτάσεων αμυγδαλοκαλλιέργειας είναι πεδινές και έχουν καλύτερη παραγωγή από τους αμυγδαλεώνες σε ημιορεινές ή ορεινές περιοχές. Η ποιότητα του καρπού επηρεάζεται δυσμενώς από την έλλειψη άρδευσης και την ελλιπή συντήρηση των αμυγδάλων έως την εξαγωγή της ψίχας και μετά.
Κάθε χρόνο, περίπου το 10% της ελληνικής παραγωγής κατευθύνεται προς εξαγωγή, με κύριες χώρες προορισμού τη Βουλγαρία, τη Γερμανία και την Ιταλία.
Eπιμέλεια: Δούσκα Ελένη
