Μετά την πολωνική οξιά, τη δεύτερη θέση κατέκτησε μία άλλη οξιά, αυτή του Μπαγιέ στη Νορμανδία. Με πλάτος που ξεπερνά τα 40 μέτρα, η πόλη παρέχει δομική υποστήριξη για να καταφέρει να κρατήσει όρθιο το δέντρο. Στην τρίτη θέση βρίσκεται η 1.000 ετών ελιά της κοινότητας Λούρας στη Σαρδηνία της Ιταλίας. Το συγκεκριμένο δέντρο, εκτιμάται ότι έχει ηλικία μεταξύ 3.000 και 4.000 ετών και είναι ένα από τα παλαιότερα δείγματα άγριας ελιάς στο νησί.
Μία «περίεργα επιμελημένη» καμέλια από την Πορτογαλία ήταν μια εξίσου ισχυρή επιλαχούσα, ενώ η συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου με την καστανιά του Ρέξαμ στο Acton Park, κατέλαβε τη δέκατη θέση. Το γιγάντιο αυτό δέντρο που θεωρείται ότι είναι σχεδόν 500 ετών, έχει αντέξει πολλές καταιγίδες, ενώ κατάφερε να «επιζήσει» και από τη λεηλασία για τα καυσόξυλα, που σημειώθηκε στη μεταπολεμική Βρετανία του 1940.
