Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο David Linch εργαζόταν στις σουηδικές κοµπίνες Bamford BM Volvo. Του άρεσε η οµαλή κίνηση του κινητήρα των έξι κυλίνδρων Volvo Penta και εκτίµησε ότι θα τα πήγαινε καλά σε ένα τρακτέρ. ∆έκα χρόνια αργότερα µόνο ένα Volvo Bamford µε κινητήρα Penta δούλευε ακόµα στο Sussex και ο κ. Linch πρότεινε στον ιδιοκτήτη, πριν το στείλει για παλιοσίδερα, να του τηλεφωνήσει για να πάρει τον κινητήρα. Είκοσι χρόνια µετά, εν έτει 2005, οι τιµές για παλιοσίδερα ανεβαίνουν και ο κ. Linch δέχεται το τηλεφώνηµα. Σύντοµα τα αποµεινάρια της κοµπίνας περνούσαν την πόρτα του αλλά η πίεση της δουλειάς του -ο κ. Linch εργάζεται ως αυτοαπασχολούµενος µηχανικός αγροτικών µηχανηµάτων- σήµαινε ότι ο κινητήρας έπρεπε να ξεκουραστεί στο συνεργείο του έως το 2008 που εµφανίστηκαν ο πίσω άξονας και το κιβώτιο ταχυτήτων από έναν εκσκαφέα JCB του 1960… Τότε το σχέδιο άρχισε να υλοποιείται επιτέλους από τον David Linch και το φοιτητή Μηχανολογίας Phil Ellistion. Το Profi την παρουσιάζει συνοπτικά.
Αφού ο κινητήρας έλαβε καινούργια διάταξη στεγανοποίησης µπροστινού στρόφαλου και φρέσκο λάδι, η πρώτη δουλειά ήταν να συνδεθεί στον διαµήκη άξονα που βασίζεται στο Fordson Major της JCB. Αφαιρέθηκε το χυτό κάλυµµα του κινητήρα και αντικαταστάθηκε µε µια χαλύβδινη πλάκα µε δακτύλιο 20 χλστ., που σχηµάτισε τη βάση για έναν προσαρµογέα. Καθώς η πλάκα βιδώθηκε στο µπλοκ, οι ενδιάµεσοι δακτύλιοι είχαν τη δυνατότητα να κρατούν το κιβώτιο ταχυτήτων µακριά από τον κινητήρα ώστε ο άξονας εισόδου να συνδέεται µε το έδρανο εµβόλου στροφαλοφόρου άξονα.
Με τους ενδιάµεσους δακτυλίους, έναν σε κάθε βίδα τοποθέτησης, ο κ. Linch µπορούσε να ελέγχει τι συνέβαινε µέσα από τα κενά, καθώς γυρνούσε τον ουραίο άξονα του κιβωτίου ταχυτήτων. Στη συνέχεια, µε τον κινητήρα συνδέθηκαν τα διπλά κιβώτια σε σειρά µε διαφορικά (transaxle) βιδωµένα σφιχτά στους ενδιάµεσους δακτυλίους, ενώ οι ενότητες γεφύρωσης ήταν στριµωγµένες ανάµεσά τους. Για να τελειώσει, ο προσαρµογέας αφαιρέθηκε, οι γέφυρες συγκολλήθηκαν στη θέση τους και όλο το κατασκεύασµα ευθυγραµµίστηκε στον τόρνο.
Η επόµενη δουλειά ήταν να οργανωθεί το σύστηµα διεύθυνσης: Με το Ford 4000 και τον µπροστινό άξονα που ταίριαζε στη θέση του, µια κολόνα και µια µονάδα υδροστατικής βαλβίδας που προήλθαν από µια κοµπίνα NH ενώ η κολόνα κόντυνε για να ταιριάζει στη θέση οδήγησης. Οι σωλήνες βρίσκονται στη δεξιά ράγα του σασί για να συνδέουν το µπλοκ στο έµβολο διεύθυνσης διπλής ενέργειας από έναν φορτωτή Matbro.
Τρέλα για έλεγχο
Ο κ. Linch ήθελε λογική εργονοµία στο Penfo και, όπως τα έφερε η τύχη, βρήκε ικανοποιητικά χερούλια «T» σε µια κοµπίνα 865 Massey καναδικής κατασκευής. Χρησιµοποιώντας ένα ως πρότυπο, δηµιούργησε ίδια εξαρτήµατα για το γκάζι, το pto, την υψηλή/χαµηλή περιοχή και το χειριστήριο στάσης και µετά ασχολήθηκε µε το ντεπόζιτο καυσίµου. Αυτή είναι µια έξυπνη κατασκευή. Εκτελέστηκε σε µια πλάκα πάχους 3 χλστ. και αποτελείται από δύο µισά µέρη που συνδέονται µεταξύ τους: Μια επάνω έδρα σε σχήµα U που σχηµατίζει τις δύο πλευρές και εκτείνεται για να δηµιουργήσει τον πίνακα οργάνων και ένα κάτω τµήµα σε σχήµα U που παρέχει το µπροστινό, το πίσω και το κάτω µέρος. Φανταστείτε σαν να ακουµπάτε δύο κλειστές χούφτες και θα καταλάβετε. Οι καµπύλες του τµήµατος της έδρας κατασκευάστηκαν σε µια πρέσα, χρησιµοποιώντας µια µπάρα 125 χλστ. ως καλούπι.
Το µόνο που χρειαζόταν ο κινητήρας ήταν ένα σύστηµα ψύξης, µια µπαταρία και τρόπους για να λαµβάνει καθαρό αέρα και να βγάζει το καυσαέριο. Ο χώρος ανάµεσα στον κινητήρα και το ντεπόζιτο καυσίµου φιλοξένησε την µπαταρία. Η ψύξη προήλθε από ένα ψυγείο που ανήκε σε ένα τρακτέρ 590 Massey. Στην κοµπίνα, ο κινητήρας Volvo Penta δεν είχε ανεµιστήρα και το ψυγείο ήταν αποµακρυσµένο, έτσι µε πιο προσεκτική δουλειά συνδέθηκε ένα στην αντλία νερού. Ένα ειδικό κάλυµµα διοχετεύει τον αέρα έξω από το πλέγµα του ψυγείου.
Ο κ. Linch επεδίωκε ένα ισορροπηµένο στυλ για το τρακτέρ και γι’ αυτό επέλεξε να τοποθετήσει τον καθαριστή αέρα στη µία πλευρά και την εξάτµιση στην άλλη. Προκειµένου οι περίεργοι να προσπαθούν να µαντέψουν τον κατασκευαστή, η υδρόψυκτη πολλαπλή εισαγωγή της εξάτµισης τοποθετείται σε έναν σχετικά σύγχρονο απαγωγό καπνού µε διπλή επένδυση από ένα Case 4240. Όπως θα οµολογήσουν όλοι, κάθε τρακτέρ θα πρέπει να διαθέτει ένα ωραίο καπό. Αυτό προήλθε από ένα κατεστραµµένο από φωτιά τρακτέρ Deutz.
Με το µπροστινό µέρος έτοιµο, η προσοχή στράφηκε στους λασπωτήρες. Η καµπίνα Lambourn από ένα Fordson Super Major έδωσε τον σκελετό, ο οποίος επενδύθηκε ξανά, τοποθετήθηκε νέα σκεπή από πλάκα πάχους 3 χλστ. Το τρακτέρ κινείται µε ζάντες Super Major και ελαστικά 13,6 x 36 στο πίσω µέρος, ενώ οι νέες ζάντες έχουν ελαστικά 7,50 x 16 µπροστά.
Ο... µυστηριώδης κατασκευαστής
Όλο αυτό το διάστηµα, ο κ. Linch ήθελε να διατηρήσει λίγο το µυστήριο σχετικά µε την προέλευση αυτού του τρακτέρ. Η παλαιά πινακίδα της Manitoba είναι µέρος του αινίγµατος, αλλά το µεγαλύτερο µπέρδεµα είναι το όνοµα.
Τι είναι ακριβώς το Pen-fo; Μόλις αποκαλυφθεί, γίνεται προφανές: Το «Pen» είναι από το Volvo Penta και το «Fo» από το σηµάδι χύτευσης της διάταξης transaxle, «Enfo» ή English Ford (αγγλικό Ford). Από τη στιγµή που ολοκληρώθηκε το τρακτέρ πέρυσι, ο David Linch το χρησιµοποίησε κυρίως για σύνδεση µε εξαρτήµατα άροσης. Το µακρύ µεταξόνιο και το µισοκαινούργιο/µισοπαλιό στυλ προσελκύει µεγάλο ενδιαφέρον, όπως και ο τρόπος που τραβά ένα άροτρο δύο αυλακωτήρων µε ελάχιστο κόπο.
Το ακούσαµε και σύµφωνα µε τις ιδέες του κατασκευαστή όλα αυτά τα χρόνια, ο σχεδόν αθόρυβος κινητήρας Volvo Penta φαίνεται ότι ταιριάζει απόλυτα σε ένα τρακτέρ.
