Ο πρωτογενής τοµέας συνεισφέρει άµεσα περίπου το 4% στο ΑΕΠ, ωστόσο έµµεσα, µέσω µεταποίησης και υπηρεσιών, η συµβολή προσεγγίζει το 20% του ΑΕΠ, µε τον πολλαπλασιαστή ΑΕΠ να είναι ο υψηλότερος στην Ελλάδα και κοντά στο 5.  
Μέχρι σήµερα, τονίζει σε πόνηµά του ο δηµοσιογράφος ∆ηµήτρης Μιχαηλίδης, η ύπαιθρος αντιµετωπιζόταν ως χώρος παραγωγής και τα αστικά κέντρα ως πεδίο κατανάλωσης. Αλλά πλέον και η ύπαιθρος έχει στοιχεία καταναλωτικού δυναµικού, µε αποτέλεσµα να είναι δυνατή η λειτουργία Τοπικής Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Το σύνηθες κόστος της Αλυσίδας, όπως αποτυπώνεται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, στα ακατέργαστα τρόφιµα είναι 5 έως 8 φορές (+400 έως 700% στην τιµή παραγωγού) και από την ΠΑΣΕΓΕΣ για επεξεργασµένα +1.500%!..
Εκτιµάται έτσι, ότι τυχόν λειτουργία Τοπικής Αλυσίδας θα συγκρατήσει όλη την υπεραξία των τοπικώς παραγόµενων προϊόντων στην περιοχή και θα δηµιουργήσει συνθήκες ενδογενούς τοπικής ανάπτυξης. Η Τοπική Ανάπτυξη µε αυτάρκεια και βιωσιµότητα µπορεί να γίνει πραγµατικότητα. Το µόνο που χρειάζεται είναι η ικανότητα για τοπική συνεργασία, κάτι σαν Τοπικό Σύµφωνο, ανάµεσα στους παραγωγούς, τους µεταποιητές, τους διακινητές και την κατανάλωση, πάντα µε διαφορετικότητα, που να ενσωµατώνει τον τοπικό πολιτισµό.  
Πανάγος Γιάννης
Μέχρι σήµερα, τονίζει σε πόνηµά του ο δηµοσιογράφος ∆ηµήτρης Μιχαηλίδης, η ύπαιθρος αντιµετωπιζόταν ως χώρος παραγωγής και τα αστικά κέντρα ως πεδίο κατανάλωσης. Αλλά πλέον και η ύπαιθρος έχει στοιχεία καταναλωτικού δυναµικού, µε αποτέλεσµα να είναι δυνατή η λειτουργία Τοπικής Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Το σύνηθες κόστος της Αλυσίδας, όπως αποτυπώνεται από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, στα ακατέργαστα τρόφιµα είναι 5 έως 8 φορές (+400 έως 700% στην τιµή παραγωγού) και από την ΠΑΣΕΓΕΣ για επεξεργασµένα +1.500%!..
Εκτιµάται έτσι, ότι τυχόν λειτουργία Τοπικής Αλυσίδας θα συγκρατήσει όλη την υπεραξία των τοπικώς παραγόµενων προϊόντων στην περιοχή και θα δηµιουργήσει συνθήκες ενδογενούς τοπικής ανάπτυξης. Η Τοπική Ανάπτυξη µε αυτάρκεια και βιωσιµότητα µπορεί να γίνει πραγµατικότητα. Το µόνο που χρειάζεται είναι η ικανότητα για τοπική συνεργασία, κάτι σαν Τοπικό Σύµφωνο, ανάµεσα στους παραγωγούς, τους µεταποιητές, τους διακινητές και την κατανάλωση, πάντα µε διαφορετικότητα, που να ενσωµατώνει τον τοπικό πολιτισµό.  
Πανάγος Γιάννης