Ένα όπλο λιγότερο στον αγώνα των αγροτών για διαχείριση κινδύνων

Μέχρι σήµερα όλοι γνώριζαν ότι αγροτουρισµός ήταν προσφορά τουριστικών υπηρεσιών από επαγγελµατίες αγρότες. Με την τροπολογία που ψηφίστηκε ο αγροτουρισµός ορίζεται πλέον ως αυτοτελής ή συνεργαζόµενη τουριστική επαγγελµατική δραστηριότητα, «ροκανίζοντας» το πεδίο των αγροτικών επαγγελµάτων.

Τα αγροτικά επαγγέλµατα µέχρι σήµερα ήταν ο γεωργός, ο κτηνοτρόφος, ο ψαράς και ο δασοκόµος και, µόνο συµπληρωµατικά προς τα τέσσερα παραπάνω, η παραγωγή ενέργειας, η µεταποίηση και εµπορία των ιδιοπαραγόµενων προϊόντων και ο αγροτουρισµός.

 

Τα ετήσια «συµβόλαια µε τον Θεό»

Μέχρι σήµερα ο αγροτουρισµός, από πλευράς στρατηγικής, ήταν η διαχείριση κινδύνων των ετεροβαρών ετήσιων «συµβολαίων µε τον Θεό», που έκαναν οι πραγµατικοί επαγγελµατίες αγρότες.

Έτσι, οι αγρότες είχαν ένα 10-20% εισόδηµα από εναλλακτική πηγή, που µπορούσε να τους εξασφαλίσει την επιβίωση, σε περιπτώσεις δυσµενών εξελίξεων στην αγροτική παραγωγή ιδιαίτερα λόγω καιρού ή ασθενειών.

Στο χώρο της αγροτικής κοινωνίας τα αγροτικά επαγγέλµατα δρούσαν συµπληρωµατικά, µόνα περιθώρια για άµιλλα. Με την εισαγόµενη απορύθµιση εξωθούνται πλέον οι τοπικές  κοινωνίες στον άκρατο ανταγωνισµό, χαρακτηριστικό της οικονοµίας της αγοράς, που απ’ ό,τι καταγράφεται διεθνώς, είναι ο θάνατος της κοινωνικής οικονοµίας, και της κοινωνίας κατ’ αρχήν της αγροτικής.

 

Οι ευθύνες για τον θάνατο του αγρότη

Με τη µορφή «µνηµόσυνου», αν προσπαθούσαµε απλά να καταγράψουµε τις ευθύνες για τον «θάνατο του αγρότη», την καταστροφή της αγροτικής κοινωνίας και την προεξοφλούµενη ίδια κατάληξη των Ελλήνων, ως πολιτισµού, εύκολα θα εντοπίζαµε, χωρίς πρωταγωνιστική κατάταξη:

Την κατάργηση της Συνεταιριστικής Σχολής της ΠΑΣΕΓΕΣ, που προφανώς υποδήλωνε την οργανωµένη προσπάθεια διάλυσης των αγροτικών κοινωνιών, σηµαιοφόρος των οποίων ήταν οι συνεταιρισµοί-συνεργατισµοί και η συλλογική δράση.

Την εξαγορά των αγροτοσυνδικαλιστών, µε τις επιχορηγήσεις, τις υπερβολικές ηµεραργίες, τις πολυτελείς φιλοξενίες και την ανάρµοστη για επαγγελµατίες αγρότες συµπεριφορά των συντεχνιών των αγοτοσυνδικαλιστών. Ακόµα και σήµερα υπάρχει «τάχα» τριτοβάθµια αγροτική συνδικαλιστική οργάνωση που επί έξι-6 σχεδόν χρόνια εισπράττει επιχορηγήσεις για τη λειτουργία της, χωρίς να έχει κάνει εκλογές στη βάση της, εξασφαλίζοντας αλλεπάλληλους δικαστικούς διορισµούς. Τελευταία µάλιστα επιδιώχθηκε να ξαναχρηµατοδοτηθεί αυτή η ονοµαστικά συνδικαλιστική οργάνωση µε επιµήκυνση του νόµου 4015.

Την ανικανότητα να αντιληφθούν το ρόλο και τη λειτουργία της αγροτικής κοινωνίας, ή εσκεµµένα να θέλουν να την διαλύσουν, οι ποικιλώνυµοι-αυτοορισθέντες ή ετεροκαθορισθέντες οργανισµοί και Αναπτυξιακές Εταιρείες, οι οποίες, στην προσπάθεια εξασφάλισης των µισθών των υπαλλήλων, διευθυντών και Γενικών ∆ιευθυντών, κατασπατάλησαν τα χρήµατα που εξασφάλισαν οι αγρότες από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον FEOGA στα προγράµµατα Αγροτικής ανάπτυξης, όπως το LEADER και τα ΟΠΑΑΧ, όχι σε αγρότες , αλλά δηµιουργώντας µια νέα περίεργη τάξη νέων επιχειρηµατιών που υφάρπαξαν τα αντικείµενα των αγροτικών επαγγελµάτων, για να δηµιουργήσουν ένα νέο επαγγελµατικό χώρο, που ονόµασαν «αγροτουρισµό». ∆εν ήταν Αγροτουρισµός αλλά Τουρισµός Υπαίθρου.

Την διάθεση των νέων αυτών επαγγελµατιών, προερχόµενων από διάφορους κύριους επαγγελµατικούς χώρους, όπως: Σύµβουλοι Επιχειρήσεων, Ελεύθεροι επαγγελµατίες, συνταξιούχοι, σύζυγοι ∆ηµοσίων Υπαλλήλων κ.λπ., οι οποίοι βρήκαν «απροστάτευτο» ανοιχτό, επαγγελµατικό χώρο στον αγροτικό τοµέα, αξιοποίησαν ένα καλό brand name του «Αγροτουρισµού» και αυτοπροσδιορίστηκαν, χωρίς κάποια ορατή ηθική αναστολή, «επαγγελµατίες του Αγροτουρισµού»

Οι συµπολίτες, και ιδιαίτερα οι αγρότες, πνιγµένοι στην αναζήτηση του επιούσιου, εν µέσω της κορύφωσης της έντασης των θερινών δραστηριοτήτων, µε κατεστραµµένη τη συνδικαλιστική επαγγελµατική τους έκφραση, απέναντι στα ισχυρά οικονοµικά λόµπυ και µε µια πελατειακή αδύναµη κυβέρνηση, σε περιβάλλον ανυπαρξίας κοινωνίας και ηθικής, το µόνο που ελπίζουν είναι σε ένα όσο το δυνατόν χωρίς πόνο θάνατο του αγροτάκου, όπως το θεατρικό «Ο Θάνατος του Εµποράκου». Τελικά η κυβέρνηση και η οικονοµική ολιγαρχία κατάφεραν, σε αυτήν την περίπτωση του αγροτουρισµού, να βρούν έναν ακόµα αδύναµο κρίκο, να θάψουν την πραγµατική οικονοµία και την κοινωνία, και να µετατρέψουν τη ζωή σε «θεατρικό δράµα».

Οι αυτόκλητοι επαγγελματίες

Συνεχίζοντας την καταγραφή των ευθυνών για τον θάνατο του αγρότη προβάλλονται επίσης:

Την επιρρεπή σε πιέσεις πελατειακή κυβερνητική πρακτική, ακόµα και µέχρι σήµερα, χωρίς να την έχει ταρακουνήσει η κρίση  της ελληνικής κοινωνίας, αξιοποίησαν επιτυχώς αυτοί οι «επαγγελµατίες του Αγροτουρισµού», ατυχώς για την ελληνική κοινωνία, πιέζοντας πολιτικά, µε την ψήφο τους, σε αδύναµες πολιτικά καταστάσεις, και δηλώνοντας ψευδώς, και διεθνώς αντιεπιστηµονικά, εκπρόσωποι του αγροτουρισµού, αφού υπήρχε πλήρης απουσία νοµοθετικού προσδιορισµού του όρου αγροτουρισµός.

Την αδύναµη κυβερνητική συνοχή, σίγουρα υπάρχουν πιο δόκιµοι όροι, που πιθανόν εµπίπτουν σε αποκάλυψη «µυστικού», και τα «παιχνίδια» εξουσίας και κοµµατικών ισορροπιών και προσωπικών στρατηγικών που αναπτύσσονται τελευταία στον κυβερνητικό χώρο. Έτσι ποδοσφαιρικές ορολογίες και «πέρασε» συνόδευσαν την κατάσταση που δηµιουργήθηκε στην κυβέρνηση, αντί στρατηγικών τεκµηριωµένων επιλογών.

Το ισχυρότατο, ακόµα και τεχνητά, λόµπυ των ξενοδόχων, που περίπου, ως σηµαιοφόρος της ανάπτυξης και της «σωτηρίας της πατρίδας» προβαλλόµενο, πετυχαίνει να απορροφήσει, σαν µια «νέου τύπου µαύρη τρύπα» κάθε πιθανόν ιδιωτικά κερδοφόρα δραστηριότητα, όπως δάση, παραλίες, αγροτουρισµό, επιδοτούµενη απασχόληση, πολιτισµό κ.λπ..


Υπηρεσίες εστίασης θα παρέχουν τα εγχώρια οινοποιεία

 

Υπηρεσίες εστίασης θα µπορούν πλέον να παρέχουν τα οινοποιεία ενώ ακόµα και αυτά που δεν διαθέτουν τουριστικά καταλύµατα θα µπορούν να φέρουν το ειδικό «Σήµα Επισκέψιµου Οινοποιείου».

Οι δυο παραπάνω κρίσιµες ρυθµίσεις που αποτελούσαν και πάγια αιτήµατα του Συνδέσµου Ελληνικού Οίνου (ΣΕΟ) ενσωµατώθηκαν τελικά µε τροπολογία της τελευταίας στιγµής στο νοµοσχέδιο του υπουργείου Τουρισµού µε τίτλο «Απλούστευση διαδικασιών λειτουργίας τουριστικών επιχειρήσεων και τουριστικών υποδοµών, ειδικές µορφές τουρισµού και άλλες διατάξεις» που ψηφίστηκε την περασµένη εβδοµάδα από τη Βουλή.

 

Ικανοποίηση στον ΣΕΟ

Μιλώντας στην Agrenda o διευθυντής του ΣΕΟ, Θεόδωρος Γεωργόπουλος, εξέφρασε την ικανοποίησή του που, έστω και στο παραπέντε, οι θέσεις του Συνδέσµου εισακούσθηκαν και διορθώθηκε ένα σχέδιο νόµου που, στην αρχική του µορφή θα σηµατοδοτούσε «ένα βήµα πίσω για τον οινοτουρισµό στη χώρα µας».

Αναλυτικά, στο Άρθρο 25 του ψηφισθέντος νοµοσχεδίου, παράγραφος 2 αναφέρεται ότι «κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων µέσα στα όρια των οινοποιητικών ή και οινοπαραγωγικών, εγκαταστάσεων µπορούν να ιδρύονται µη κύρια τουριστικά καταλύµατα και χώροι εστίασης».

Παράλληλα, µε την παράγραφο 3 θεσπίζεται «Σήµα Επισκέψιµου Οινοποιείου» και µια οινοποιητική ή και οινοπαραγωγική εγκατάσταση χαρακτηρίζεται ως οινοτουριστική και εφοδιάζεται µε αυτό εφόσον: «α) µέσα στα όρια της εγκατάστασης παρέχονται υπηρεσίες είτε ξενάγησης είτε υποδοχής και φιλοξενίας σε µη κύρια τουριστικά καταλύµατα είτε εστίασης είτε το σύνολο των ως άνω υπηρεσιών και β) διαθέτει χώρους και εγκαταστάσεις ειδικών προδιαγραφών που διασφαλίζουν την επισκεψιµότητα». Όπως αναφέρεται στην παράγραφο 5 του ίδιου άρθρου, οι λεπτοµέρειες και προδιαγραφές (τεχνικές και λειτουργικές) των εγκαταστάσεων, του Σήµατος και της επισκεψιµότητας θα καθορισθούν µε κοινή απόφαση των υπουργών Τουρισµού και Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίµων.