Χειρότερα δε γίνεται... για το ελληνικό λεμόνι

Αρκετοί οπωρώνες εμφανίζουν σημάδια εγκατάλειψης, η παραγωγή είναι μειωμένη και η τυποποίηση εφαρμόζεται σπάνια, ανοίγοντας διάπλατα
τον δρόμο για τις εισαγωγές. Ωστόσο, η υψηλή ποιότητα των ελληνικών λεμονιών μπορεί να αποτελέσει το διαβατήριο για μια δυναμική επιστροφή στη διεθνή αγορά. Το ζητούμενο, βέβαια, είναι η συστηματική καλλιέργεια που θα μειώσει το κόστος παραγωγής και θα αυξήσει την ποιότητα των καρπών, καθώς και η τυποποίηση που προφυλάσσει από τις ελληνοποιήσεις και κάνει το προϊόν ελκυστικό για τον σύγχρονο καταναλωτή.
Τα τελευταία χρόνια οι τιμές παραγωγού στη χώρα μας έχουν υποχωρήσει στα 25 λεπτά το κιλό, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συνεταιρισμού Ξυλοκάστρου, Δημήτρη Μπούρμπουλα, με αποτέλεσμα η καλλιέργεια να είναι μη αποδοτική. «Οι χαμηλές αποδόσεις σε συνδυασμό με τις χαμηλές τιμές πιέζουν το εισόδημα των παραγωγών, ενώ το προϊόν παραμένει μη ανταγωνιστικό όσο διατίθεται χύμα», προσθέτει.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι δηλώσεις του ειδικού Σύμβουλου του Incofruit Hellas Γιώργου Πολυχρονάκη, ο οποίος σημειώνει χαρακτηριστικά πως «μια απλή επένδυση για την τυποποίηση των λεμονιών, σε συνδυασμό με την επιστροφή στη συστηματική παραγωγή εμπορικών καρπών, θα μπορούσε να αυξήσει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών λεμονιών ακόμα και στο εξαγωγικό εμπόριο».
Υπενθυμίζεται πως τα τελευταία χρόνια οι εξαγωγές έχουν περιοριστεί σημαντικά, αφού υπάρχει χαμηλό ενδιαφέρον μόνο για μικρές ποσότητες από γειτονικές χώρες όπως η Βουλγαρία, ενώ έχουν αυξηθεί οι εισαγωγές από χώρες όπως η Τουρκία και η Αργεντινή.

Πού ευδοκιμούν

Οι λεμονιές φυτρώνουν σε τροπικά και εύκρατα κλίματα και δεν αντέχουν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Προτιμούν τη θερμοκρασία μεταξύ 15–30°C και χρειάζονται πολλή ηλιοφάνεια. Το κλίμα είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για την επιλογή της τοποθεσίας, που θα εγκατασταθεί μια εσπεριδοφυτεία. Καθορίζει την ποιότητα των καρπών, ενώ το έδαφος και το νερό καθορίζουν την παραγωγικότητα της φυτείας. Οι θερμοκρασίες κάτω από 0°C θεωρούνται επικίνδυνες για τις λεμονιές, κυρίως όταν διατηρούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, γιατί προξενούν σοβαρές ζημιές στην παραγωγή και μερικές φορές και στα δέντρα. Ακόμα και οι ψηλές θερμοκρασίες, για μερικές ποικιλίες, μπορεί να αποβούν επιζήμιες για την παραγωγικότητα μιας φυτείας και ενδεχομένως για την παραγωγή, που φέρει.

Οι ποικιλίες

Οι σπουδαιότερες ποικιλίες με εμπορικό ενδιαφέρον στη χώρα μας είναι:
● Αδαμοπούλου: Δέντρο ρωμαλαίο, μεγάλης ανάπτυξης, παραγωγικό, πολύφωρο καρποί σφαιρικοί, ωοειδείς, άσπερμοι
● Μαγληνή: Δέντρο μεγάλης ανάπτυξης, παραγωγικό καρποί σφαιρικοί, λείοι, ευαίσθητο στην κορυφοξήρα
● Εύρηκα: Δέντρο μέσης ανάπτυξης παραγωγικό, πολύφορα. καρποί μέτριοι-μικροί, σφαιρικοί, από 0-1,6 σπόρους ευαίσθητο στην κορυφοξήρα
● Ζαμπετάκη: Δέντρο μέτριας ανάπτυξης και παραγωγής, καρποί μετρίου μεγέθους, σφαιρικοί, χωρίς σπόρους.

Σισιλιάνικη αύρα
Η λεμονιά προέρχεται σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις από την Κίνα και την Ινδία. Η πρώτη χρήση του λεμονιού ήταν για ιατρικούς σκοπούς, εξαιτίας των
αντισηπτικών ιδιοτήτων του και της μεγάλης οξύτητας του.
Στην Ευρώπη εισήλθε τον 1ο αιώνα προ Χριστού, κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και καλλιεργήθηκε στις νότιες περιοχές της Ιταλίας και στη Σικελία, από όπου μεταφέρθηκε και στην Ελλάδα.

Τα ίδια δέντρα
Λιγότερη παραγωγή

Ο αριθμός των δέντρων που καλλιεργούνται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας παραμένει ουσιαστικά σταθερός την τελευταία δεκαετία, λίγο πάνω από τα 4 εκατομμύρια, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Ωστόσο, η παραγωγή έχει μειωθεί κατά 70% μετά το 2004 και φτάνει τους 35.000 τόνους. Σύμφωνα με τα στοιχεία των γεωπόνων, η λεμονιά μπορεί να μεγαλώσει μέχρι 6 μέτρα σε ύψος, αλλά συνήθως είναι πιο κοντή. Τα κλαδιά του δέντρου έχουν αγκάθια και σχηματίζουν ανοιχτό στέμμα. Τα φύλλα είναι πράσινα, λαμπερά και έχουν ελλειψοειδές σχήμα. Τα άνθη είναι λευκά εξωτερικά με το εσωτερικό τους να κλίνει προς το μωβ. Στη λεμονιά, τόσο ο καρπός όσο και τα άνθη συνυπάρχουν. Ταλεμόνια έχουν σχήμα ωοειδές με τις άκρες τους μυτερές. Όταν είναι ώριμα έχουν χρώμα έντονο κίτρινο.