Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει σε συνέντευξή του στην Agrenda ο Στέλιος Πυρπύλης, εκπρόσωπος στην Ελλάδα του γαλλικού συνεταιριστικού κολοσσού της Sersia – Evolution, ο οποίος εξειδικεύεται στην παραγωγή γενετικού υλικού για τα παραγωγικά ζώα. Καταλυτικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή, αναµένεται να παίξει και η κυοφορούµενη συµφωνία της Sersia µε δέκα Έλληνες αγελαδοτρόφους, για την ίδρυση και λειτουργία στην Ελλάδα, σταθµού δοτριών εµβρύων, από εγχώριες µοσχίδες. Ο τελευταίος θα επιτρέψει σύντοµα να γίνει ένα ποιοτικό γενετικό άλµα στις περίπου 1.600 αγελάδες που έχουν οι Έλληνες εταίροι στο project, επιτρέποντας, ταυτόχρονα τη µείωση του κόστους παραγωγής και την αύξηση της αποδοτικότητάς τους
Μαθαίνουµε κ. Πυρπύλη ότι η γαλλική Sersia – Evolution, την οποία εσείς εκπροσωπείτε στην Ελλάδα, µελετά µαζί µε µια οµάδα Ελλήνων αγελαδοτρόφων τη βιωσιµότητα ενός σταθµού αναπαραγωγής γενετικού υλικού υψηλής στάθµης για τη βελτίωση του ζωικού κεφαλαίου στην εγχώρια αγελαδοτροφία. Τι ακριβώς θα γίνει;Στην ουσία θα είναι ένα κέντρο γενετικής βελτίωσης µέσω εµβρυοµεταφοράς και ως πρώτη επιλογή για τη χωροθέτησή του είναι τα Γρεβενά. Στο χώρο θα αναπτυχθούν γενετικά εξελιγµένες µοσχίδες από ελληνικά κοπάδια και θα παίξουν το ρόλο των δοτριών εµβρύων, ώστε προοδευτικά και σε βάθος πέντε ετών, ένα µεγάλο µέρος του υπάρχοντος ζωικού κεφαλαίου να υποκατασταθεί από γενετικά βελτιωµένους απογόνους.
Ο σταθµός σε πρώτη φάση θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες σε έµβρυα των µονάδων που θα µετάσχουν στη δηµιουργία του και κατόπιν ολόκληρης της ελληνικής αγοράς, των Βαλκανίων και της Τουρκίας. Υπό την έννοια αυτή, είναι κρίσιµο που οι Γάλλοι επιλέγουν την Ελλάδα για να υλοποιήσουν την επένδυση, διότι έτσι αναγνωρίζουν έµπρακτα τις προσπάθειες που συντελούνται για την αναβάθµιση της εγχώριας αγελαδοτροφίας
Τι το ξεχωριστό έχει η εµβρυοµεταφορά σε σχέση µε άλλες µεθόδους γενετικής εξέλιξης;Η διαφορά έγκειται στο εξής. Ξέρουµε ότι µια αγελάδα µπορεί να γεννήσει ένα µοσχάρι το χρόνο, όπερ, στην καλύτερη περίπτωση, σε πέντε γαλακτικές περιόδους θα έχουµε πέντε µοσχαράκια. Κατ’ αντιστοιχία, µε την εµβρυοµεταφορά µπορούµε σε ένα χρόνο να τους πάρουµε έµβρυα για πέντε συναπτές φορές, µε ένα κενό ενός µόλις µήνα. Στατιστικά κάθε εµβρυοληψία είναι έξι έµβρυα, που σηµαίνει ότι σε ένα έτος, από µία µοσχίδα θα πάρουµε 30 έµβρυα ή 15 µοσχάρια, γιατί το ποσοστό επιτυχίας στην κυοφορία είναι περίπου 50%. Στην ουσία κερδίζουµε πολύ χρόνο σε σχέση µε την κλασική µέθοδο της τεχνητής σπερµατέγχυσης. Εφόσον δε, η δότρια είναι πολύ υψηλής γενετικής στάθµης, το όφελος είναι και ποιοτικό διότι είναι γενετικά εξελιγµένοι οι απόγονοι. Με λίγα λόγια µπαίνουµε στο παγκόσµιο παιχνίδι της γενετικής βελτίωσης από την πίσω πόρτα καθώς περνάµε κατευθείαν στη γενοτύπιση, χωρίς να διανύσουµε το προηγούµενο στάδιο του προγονικού και απογονικού ελέγχου
Το αρχικό υλικό είναι από τη Γαλλία;Ακριβώς. Ήρθαν 150 έµβρυα και παράγονται 60 µοσχίδες, εκ ων οποίων οι 50 θα είναι καλές για δότριες. Αυτές θα πάνε στο Σταθµό και από την καθεµιά θα πάρουµε 20-30 έµβρυα τη χρονιά. Αυτά τα έµβρυα, θα µοιραστούν ανάµεσα στους ιδρυτές του Σταθµού, ανάλογα µε τη συνεισφορά του καθενός στο κόστος της επένδυσης και έτσι ο καθένας θα έχει, πλέον, το δικό του βελτιωµένο γενετικό υλικό, από το οποίο θα προκύπτουν οι επόµενες δότριες κ.ο.κ. Η µάνα, έπειτα από 5-6 εµβρυοληψίες το χρόνο και µόλις φτάνει στους 24-25 µήνες ζωής, θα επιστρέφει στο κοπάδι της, θα γονιµοποιείται και θα κάνει την καριέρα της εκεί, παράγοντας γάλα. Είναι µια αυγόκοτα θα τολµούσα να πω. Τα πρώτα δείγµατα από την εφαρµογή της εµβρυοµεταφοράς είναι πολύ ικανοποιητικά και σίγουρα πάνω από τους µέσους όρους διεθνώς, ως προς την κυοφορία των ζώων. Αρκεί να σας πω ότι το διεθνές στάνταρντ είναι 45% και εµείς είµαστε πάνω από 60%
Το όφελος για τον παραγωγό από αυτή τη µέθοδο, ποιο θα είναι;Όλα αυτά ξεκινούν από την ανάγκη να κάνουµε ανταγωνιστικότερο τον Έλληνα αγελαδοτρόφο, γιατί µε τη νέα ΚΑΠ και την απελευθέρωση των ποσοστώσεων, δεν ξέρουµε πού θα πάνε οι τιµές. Στόχος λοιπόν είναι να πάµε σε αγελάδες που θα είναι πιο υγιείς, δεν θα χρειάζονται αντιβιοτικά, θα διαθέτουν καλύτερη δυνατότητα σύλληψης και κυοφορίας και µε την ίδια κατανάλωση τροφής, θα µπορούν να αποδίδουν µεγαλύτερη και ποιοτικότερη παραγωγή γάλακτος. Να φύγουµε, δηλαδή, από τη λογική του συνδρόµου του µεγάλου πληθυσµού των κοπαδιών, που χαρακτηρίζει τους περισσότερους Έλληνες παραγωγούς, και να πάµε στην αποδοτικότερη εκµετάλλευσή τους. Ήδη, χρησιµοποιώντας σεξαρισµένα έµβρυα, που σηµαίνει ότι γνωρίζουµε από την αρχή ότι θα είναι θηλυκά, ξοδεύουµε τα µισά χρήµατα για να πάρουµε τα παράγωγα. Επιπλέον, µε το να υιοθετήσουµε και στην Ελλάδα αυτή τη µέθοδο η γενετική βάση στις µονάδες µας θα «τρέχει» µε αύξηση 200 λίτρα γάλα και πλέον, το χρόνο, όταν στη Γαλλία, που είναι ήδη πιο ψηλά σε επίπεδο αποδόσεων, σε 2 εκατ. αγελάδες, που γαλακτοµετρώνται κάθε χρόνο, η γενετική βάση αυξάνει ετησίως γύρω στα 120 λίτρα
BIOΓΡΑΦΙΚΟΟ Στέλιος Πυρπύλης είναι 59 ετών και ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Οινολογία κι Αµπελουργία στο Μονπελιέ της Γαλλίας και τα τελευταία χρόνια µεταξύ άλλων ασχολείται και µε την προµήθεια εφοδίων για την ανάπτυξη της εγχώριας αγελαδοτροφίας, µε έµφαση κυρίως στο γενετικό υλικό. Στη δραστηριότητά του αυτή έχει σύµµαχο τη γαλλική συνεταιριστική Sersia – Evolution, της οποίας έχει αναλάβει την εκπροσώπηση στην ελληνική αγορά. Είναι έγγαµος και πατέρας δύο τέκνων, µε τον γιο του να ακολουθεί τα βήµατά του και την κόρη του να υπηρετεί τη φωτογραφία
Συνέντευξη στο Λεωνίδα Λιάμη από το 447ο φύλλο της Agrenda
Μαθαίνουµε κ. Πυρπύλη ότι η γαλλική Sersia – Evolution, την οποία εσείς εκπροσωπείτε στην Ελλάδα, µελετά µαζί µε µια οµάδα Ελλήνων αγελαδοτρόφων τη βιωσιµότητα ενός σταθµού αναπαραγωγής γενετικού υλικού υψηλής στάθµης για τη βελτίωση του ζωικού κεφαλαίου στην εγχώρια αγελαδοτροφία. Τι ακριβώς θα γίνει;Στην ουσία θα είναι ένα κέντρο γενετικής βελτίωσης µέσω εµβρυοµεταφοράς και ως πρώτη επιλογή για τη χωροθέτησή του είναι τα Γρεβενά. Στο χώρο θα αναπτυχθούν γενετικά εξελιγµένες µοσχίδες από ελληνικά κοπάδια και θα παίξουν το ρόλο των δοτριών εµβρύων, ώστε προοδευτικά και σε βάθος πέντε ετών, ένα µεγάλο µέρος του υπάρχοντος ζωικού κεφαλαίου να υποκατασταθεί από γενετικά βελτιωµένους απογόνους.
Ο σταθµός σε πρώτη φάση θα εξυπηρετήσει τις ανάγκες σε έµβρυα των µονάδων που θα µετάσχουν στη δηµιουργία του και κατόπιν ολόκληρης της ελληνικής αγοράς, των Βαλκανίων και της Τουρκίας. Υπό την έννοια αυτή, είναι κρίσιµο που οι Γάλλοι επιλέγουν την Ελλάδα για να υλοποιήσουν την επένδυση, διότι έτσι αναγνωρίζουν έµπρακτα τις προσπάθειες που συντελούνται για την αναβάθµιση της εγχώριας αγελαδοτροφίας
Τι το ξεχωριστό έχει η εµβρυοµεταφορά σε σχέση µε άλλες µεθόδους γενετικής εξέλιξης;Η διαφορά έγκειται στο εξής. Ξέρουµε ότι µια αγελάδα µπορεί να γεννήσει ένα µοσχάρι το χρόνο, όπερ, στην καλύτερη περίπτωση, σε πέντε γαλακτικές περιόδους θα έχουµε πέντε µοσχαράκια. Κατ’ αντιστοιχία, µε την εµβρυοµεταφορά µπορούµε σε ένα χρόνο να τους πάρουµε έµβρυα για πέντε συναπτές φορές, µε ένα κενό ενός µόλις µήνα. Στατιστικά κάθε εµβρυοληψία είναι έξι έµβρυα, που σηµαίνει ότι σε ένα έτος, από µία µοσχίδα θα πάρουµε 30 έµβρυα ή 15 µοσχάρια, γιατί το ποσοστό επιτυχίας στην κυοφορία είναι περίπου 50%. Στην ουσία κερδίζουµε πολύ χρόνο σε σχέση µε την κλασική µέθοδο της τεχνητής σπερµατέγχυσης. Εφόσον δε, η δότρια είναι πολύ υψηλής γενετικής στάθµης, το όφελος είναι και ποιοτικό διότι είναι γενετικά εξελιγµένοι οι απόγονοι. Με λίγα λόγια µπαίνουµε στο παγκόσµιο παιχνίδι της γενετικής βελτίωσης από την πίσω πόρτα καθώς περνάµε κατευθείαν στη γενοτύπιση, χωρίς να διανύσουµε το προηγούµενο στάδιο του προγονικού και απογονικού ελέγχου
Το αρχικό υλικό είναι από τη Γαλλία;Ακριβώς. Ήρθαν 150 έµβρυα και παράγονται 60 µοσχίδες, εκ ων οποίων οι 50 θα είναι καλές για δότριες. Αυτές θα πάνε στο Σταθµό και από την καθεµιά θα πάρουµε 20-30 έµβρυα τη χρονιά. Αυτά τα έµβρυα, θα µοιραστούν ανάµεσα στους ιδρυτές του Σταθµού, ανάλογα µε τη συνεισφορά του καθενός στο κόστος της επένδυσης και έτσι ο καθένας θα έχει, πλέον, το δικό του βελτιωµένο γενετικό υλικό, από το οποίο θα προκύπτουν οι επόµενες δότριες κ.ο.κ. Η µάνα, έπειτα από 5-6 εµβρυοληψίες το χρόνο και µόλις φτάνει στους 24-25 µήνες ζωής, θα επιστρέφει στο κοπάδι της, θα γονιµοποιείται και θα κάνει την καριέρα της εκεί, παράγοντας γάλα. Είναι µια αυγόκοτα θα τολµούσα να πω. Τα πρώτα δείγµατα από την εφαρµογή της εµβρυοµεταφοράς είναι πολύ ικανοποιητικά και σίγουρα πάνω από τους µέσους όρους διεθνώς, ως προς την κυοφορία των ζώων. Αρκεί να σας πω ότι το διεθνές στάνταρντ είναι 45% και εµείς είµαστε πάνω από 60%
Το όφελος για τον παραγωγό από αυτή τη µέθοδο, ποιο θα είναι;Όλα αυτά ξεκινούν από την ανάγκη να κάνουµε ανταγωνιστικότερο τον Έλληνα αγελαδοτρόφο, γιατί µε τη νέα ΚΑΠ και την απελευθέρωση των ποσοστώσεων, δεν ξέρουµε πού θα πάνε οι τιµές. Στόχος λοιπόν είναι να πάµε σε αγελάδες που θα είναι πιο υγιείς, δεν θα χρειάζονται αντιβιοτικά, θα διαθέτουν καλύτερη δυνατότητα σύλληψης και κυοφορίας και µε την ίδια κατανάλωση τροφής, θα µπορούν να αποδίδουν µεγαλύτερη και ποιοτικότερη παραγωγή γάλακτος. Να φύγουµε, δηλαδή, από τη λογική του συνδρόµου του µεγάλου πληθυσµού των κοπαδιών, που χαρακτηρίζει τους περισσότερους Έλληνες παραγωγούς, και να πάµε στην αποδοτικότερη εκµετάλλευσή τους. Ήδη, χρησιµοποιώντας σεξαρισµένα έµβρυα, που σηµαίνει ότι γνωρίζουµε από την αρχή ότι θα είναι θηλυκά, ξοδεύουµε τα µισά χρήµατα για να πάρουµε τα παράγωγα. Επιπλέον, µε το να υιοθετήσουµε και στην Ελλάδα αυτή τη µέθοδο η γενετική βάση στις µονάδες µας θα «τρέχει» µε αύξηση 200 λίτρα γάλα και πλέον, το χρόνο, όταν στη Γαλλία, που είναι ήδη πιο ψηλά σε επίπεδο αποδόσεων, σε 2 εκατ. αγελάδες, που γαλακτοµετρώνται κάθε χρόνο, η γενετική βάση αυξάνει ετησίως γύρω στα 120 λίτρα
BIOΓΡΑΦΙΚΟΟ Στέλιος Πυρπύλης είναι 59 ετών και ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Οινολογία κι Αµπελουργία στο Μονπελιέ της Γαλλίας και τα τελευταία χρόνια µεταξύ άλλων ασχολείται και µε την προµήθεια εφοδίων για την ανάπτυξη της εγχώριας αγελαδοτροφίας, µε έµφαση κυρίως στο γενετικό υλικό. Στη δραστηριότητά του αυτή έχει σύµµαχο τη γαλλική συνεταιριστική Sersia – Evolution, της οποίας έχει αναλάβει την εκπροσώπηση στην ελληνική αγορά. Είναι έγγαµος και πατέρας δύο τέκνων, µε τον γιο του να ακολουθεί τα βήµατά του και την κόρη του να υπηρετεί τη φωτογραφία
Συνέντευξη στο Λεωνίδα Λιάμη από το 447ο φύλλο της Agrenda
