Οι διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων αλλάζουν κι αυτό διαφοροποιεί χρόνο με το χρόνο και τις καταναλωτικές τους ανάγκες. Αν υπάρχει μια ευθύνη από την πλευρά της Πολιτείας, είναι να αναλύει τα δεδομένα των αγορών και να κατευθύνει κατάλληλα τους συντελεστές της παραγωγής για την κάλυψη της προβλεπόμενης ζήτησης
Είναι αλήθεια, ότι στις προηγμένες οικονομικά χώρες, αυτές οι αναλύσεις γίνονται από τους ίδιους τους συντελεστές των αγορών. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχει ακόμα η ανάγκη συμβολής σ’ αυτό τον τομέα από την επίσημη Πολιτεία
Καλή, δε λέω, η επισήμανση εδώ και χρόνια των υπευθύνων της ΠΑΣΕΓΕΣ, ότι το μέλλον της γεωργίας βρίσκεται στον αγροδιατροφικό τομέα, όμως η προσέγγιση αυτή δεν είναι πλήρης και δεν είναι λίγες οι φορές, επειδή ακριβώς δεν είναι πλήρης, που δρα και αποπροσανατολιστικά
Έτσι, μπορεί το μέλλον να βρίσκεται στα φρουτολαχανικά, όμως αυτό δεν σημαίνει πως η χώρα θα πρέπει να εγκαταλείψει μέσα σε μια νύχτα την καλλιέργεια του βαμβακιού, που είναι ένα κλασικό βιομηχανικό προϊόν
Έχουν επενδυθεί πολλά σ’ αυτή την καλλιέργεια και θα ήταν λάθος να μην εξασφαλίζει στον μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό μια έκταση της τάξεως των δύο εκατομμυρίων στρεμμάτων! Από κει και πέρα, περιθώρια για ανάπτυξη στον τομέα των φρούτων και λαχανικών υπάρχουν, και μάλιστα μεγάλα
Εδώ βέβαια η δουλειά είναι πολύ πιο σύνθετη! Το βιομηχανικό ροδάκινο, για παράδειγμα, αντέχει μόνο λίγες μέρες από τη στιγμή που θα κοπεί από το δένδρο! Είναι δυνατόν η διαπραγμάτευση με τους μεταποιητές για την τιμή διάθεσης του προϊόντος στη βιομηχανία να αρχίζει τη στιγμή που τα ροδάκινα είναι ώριμα στα κλαδιά των δένδρων; Και πόσο πιστευτή μπορεί να έχει η επίκληση, από μέρους των μεταποιητών, του φόβου μη βρεθούν αντιμέτωποι με τις αρχές προστασίας του ανταγωνισμού
Έχει μετρήσει κανείς, τι επένδυση απαιτεί η εγκατάσταση, σε σύγχρονη μορφή, της καλλιέργειας επιτραπέζιας σουλτανίνας; Μήπως είναι πολλά αυτά που έχουν επενδυθεί όχι μόνο από μεμονωμένους καλλιεργητές αλλά από την ελληνική οικονομία στο σύνολό της, για να αφήνονται στην καλή διάθεση κάποιων εμπόρων
Όμως τι είδους υπεύθυνες κρατικές αρχές είναι αυτές που εγκρίνουν τη διάθεση σημαντικών κονδυλίων, μέσα από τα γνωστά π.χ. Σχέδια Βελτίωσης, για την ανάπτυξη εκμεταλλεύσεων με οπωροφόρα δένδρα, χωρίς να μελετούν αντίστοιχα τη γεωγραφική κατανομή και ανάπτυξη των κατάλληλων επενδύσεων (πρόγραμμα Εμπορίας και Μεταποίησης) που θα εξασφαλίσουν τη διάθεση της αγροτικής παραγωγής
Τι είδους δημόσιες υπηρεσίες είναι αυτές που όχι μόνο κάνουν τα στραβά μάτια αλλά συνδράμουν με τις εγκρίσεις τους, μέσα από συγκεκριμένα χρηματοδοτικά προγράμματα, την εγκατάσταση πολυδάπανων πολυετών καλλιεργειών, χωρίς την ίδια στιγμή να ενδιαφέρονται για τη δημιουργία υποδομών και δικτύων που θα επιτρέψουν την ανεμπόδιστη πρόσβαση στην αγορά των παραγόμενων προϊόντων
Και είναι δυνατόν ο σχεδιασμός αυτών των επενδύσεων να βασίζεται κάθε φορά στις προσωπικές φιλίες, συμπάθειες ή αντιπάθειες του εκάστοτε πολιτικά υπευθύνου, που ακούει στο όνομα Κιλτίδης, Κουτσούκος ή Δριβελέγκας
Είναι αλήθεια, ότι στις προηγμένες οικονομικά χώρες, αυτές οι αναλύσεις γίνονται από τους ίδιους τους συντελεστές των αγορών. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχει ακόμα η ανάγκη συμβολής σ’ αυτό τον τομέα από την επίσημη Πολιτεία
Καλή, δε λέω, η επισήμανση εδώ και χρόνια των υπευθύνων της ΠΑΣΕΓΕΣ, ότι το μέλλον της γεωργίας βρίσκεται στον αγροδιατροφικό τομέα, όμως η προσέγγιση αυτή δεν είναι πλήρης και δεν είναι λίγες οι φορές, επειδή ακριβώς δεν είναι πλήρης, που δρα και αποπροσανατολιστικά
Έτσι, μπορεί το μέλλον να βρίσκεται στα φρουτολαχανικά, όμως αυτό δεν σημαίνει πως η χώρα θα πρέπει να εγκαταλείψει μέσα σε μια νύχτα την καλλιέργεια του βαμβακιού, που είναι ένα κλασικό βιομηχανικό προϊόν
Έχουν επενδυθεί πολλά σ’ αυτή την καλλιέργεια και θα ήταν λάθος να μην εξασφαλίζει στον μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό μια έκταση της τάξεως των δύο εκατομμυρίων στρεμμάτων! Από κει και πέρα, περιθώρια για ανάπτυξη στον τομέα των φρούτων και λαχανικών υπάρχουν, και μάλιστα μεγάλα
Εδώ βέβαια η δουλειά είναι πολύ πιο σύνθετη! Το βιομηχανικό ροδάκινο, για παράδειγμα, αντέχει μόνο λίγες μέρες από τη στιγμή που θα κοπεί από το δένδρο! Είναι δυνατόν η διαπραγμάτευση με τους μεταποιητές για την τιμή διάθεσης του προϊόντος στη βιομηχανία να αρχίζει τη στιγμή που τα ροδάκινα είναι ώριμα στα κλαδιά των δένδρων; Και πόσο πιστευτή μπορεί να έχει η επίκληση, από μέρους των μεταποιητών, του φόβου μη βρεθούν αντιμέτωποι με τις αρχές προστασίας του ανταγωνισμού
Έχει μετρήσει κανείς, τι επένδυση απαιτεί η εγκατάσταση, σε σύγχρονη μορφή, της καλλιέργειας επιτραπέζιας σουλτανίνας; Μήπως είναι πολλά αυτά που έχουν επενδυθεί όχι μόνο από μεμονωμένους καλλιεργητές αλλά από την ελληνική οικονομία στο σύνολό της, για να αφήνονται στην καλή διάθεση κάποιων εμπόρων
Όμως τι είδους υπεύθυνες κρατικές αρχές είναι αυτές που εγκρίνουν τη διάθεση σημαντικών κονδυλίων, μέσα από τα γνωστά π.χ. Σχέδια Βελτίωσης, για την ανάπτυξη εκμεταλλεύσεων με οπωροφόρα δένδρα, χωρίς να μελετούν αντίστοιχα τη γεωγραφική κατανομή και ανάπτυξη των κατάλληλων επενδύσεων (πρόγραμμα Εμπορίας και Μεταποίησης) που θα εξασφαλίσουν τη διάθεση της αγροτικής παραγωγής
Τι είδους δημόσιες υπηρεσίες είναι αυτές που όχι μόνο κάνουν τα στραβά μάτια αλλά συνδράμουν με τις εγκρίσεις τους, μέσα από συγκεκριμένα χρηματοδοτικά προγράμματα, την εγκατάσταση πολυδάπανων πολυετών καλλιεργειών, χωρίς την ίδια στιγμή να ενδιαφέρονται για τη δημιουργία υποδομών και δικτύων που θα επιτρέψουν την ανεμπόδιστη πρόσβαση στην αγορά των παραγόμενων προϊόντων
Και είναι δυνατόν ο σχεδιασμός αυτών των επενδύσεων να βασίζεται κάθε φορά στις προσωπικές φιλίες, συμπάθειες ή αντιπάθειες του εκάστοτε πολιτικά υπευθύνου, που ακούει στο όνομα Κιλτίδης, Κουτσούκος ή Δριβελέγκας
