Αυτό το ξέρουν καλά οι συνοδοιπόροι του παραδοσιακοί κτηνοτρόφοι που τον εµπιστεύονται, χρόνια τώρα, το ξέρει και το κόµµα που απ’ ό,τι φαίνεται, σέβεται το χάρισµά του να υπερασπίζεται µε πείσµα και συνέπεια την πολύπαθη τάξη των ορεινών κτηνοτρόφων.
Μπορεί να παίζουν ρόλο τα λίγα γράµµατα, µπορεί να σχετίζεται µε το κρύο νερό και τον αέρα της Αετοµηλίτσας, ο Μιχάλης Τζιότζιος διαθέτει καθαρό µυαλό και σπάνιο ρητορικό λόγο.
Έτσι και στην υπόθεση της ∆ιεπαγγελµατικής της Φέτας. ∆εν έµπλεξε µε τους «µηχανισµούς», δεν υπέκυψε στις σειρήνες που τον ήθελαν να µοιράζεται µε «γραφειοκράτες – αγροτοπατέρες» θέσεις στη διοίκηση µιας οργάνωσης, η οποία, θα εξυπηρετούσε µόνο πολιτικές σκοπιµότητες και προσωπικές στρατηγικές. Περίµενε υποµονετικά να ωριµάσουν οι συνθήκες, να δουν, οι συνάδελφοί του γνήσιοι τσελιγκάδες, κατάµατα την πραγµατικότητα και να συµβάλλει, µε όλες του τις δυνάµεις, σε µια πρωτοβουλία που θα είχε νόηµα για τον κλάδο
Η υπόθεση έχει ακόµα δρόµο. Ωστόσο, η συνάντηση στα Γιάννενα και η οµόφωνη απόφαση άµεσης κατάθεσης καταστατικού για αναγνώριση Εθνικής ∆ιεπαγγελµατικής Οργάνωσης Φέτας, η οποία έχει τη στήριξη των γνήσιων αιγοπροβατοτρόφων, της γαλακτοβιοµηχανίας (ΣΕΒΓΑΠ) και της πλειοψηφίας των τυροκόµων, είναι γεγονός. Από εκείνη την ηµέρα, οι άνθρωποι των µηχανισµών ζητούν απεγνωσµένα ραντεβού… για να πάµε, όπως λένε, όλοι µαζί
Η πρότασή τους γνωστή. Να συµµετέχουν στο ∆ιοικητικό Συµβούλιο της ∆ιεπαγγελµατικής δύο εκπρόσωποι του ΣΕΚ και δύο εκπρόσωποι του ΠΕΚ, δηλαδή… δικά τους παιδιά. Το πολιτικό χρώµα και η ευκαιριακή, όπως πάντα, σχέση µε το κουβέρνο, απλώς βοηθάει στο περιτύλιγµα. Όταν ξηµεροβραδιάζεσαι στην πλατεία Βάθη και δεν φυλάς, όπως ο Μιχάλης Τζιότζιος, αλλά και πολλοί άλλοι καλοί συνάδελφοί του, γίδια στην Αετοµηλίτσα, είναι φυσικό, να έχεις αναπτύξει καλύτερες σχέσεις µε τους ανθρώπους της εξουσίας και προσβάσεις στο δίκτυο της δηµόσιας διοίκησης
Την ίδια ώρα, έχεις αποµακρυνθεί βέβαια από τους ανθρώπους της παραγωγής. Από τη µέριµνα για όλους εκείνους που έχουν αναγάγει σε υπόθεση ζωής, τη φροντίδα για το ζωικό τους κεφάλαιο και την ευθύνη για την ποιότητα της παραγωγής. Που έχουν µάθει να ζουν απ’ αυτό και να ζουν γι’ αυτό. Κάτι που δεν θα καταλάβουν ποτέ τι σηµαίνει οι άνθρωποι των µηχανισµών, οι γραφειοκράτες των Αθηνών και οι ορντινανάτσες των κοµµατικών γραφείων.
BIOΓΡΑΦΙΚ
Ένας παραδοσιακός κτηνοτρόφος από την Αετοµηλίτσα Γράµµου της Κόνιτσας, ο Μιχάλης Τζιότζιος διατέλεσε 10 χρόνια πρόεδρος της Οµοσπονδίας Κτηνοτροφικών Συλλόγων Νοµού Λάρισας, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 2012 επικαλούµενος προσωπικούς λόγους, ενώ σήµερα είναι µέλος. Το 2009 κατέλαβε τη θέση αντιπροέδρου στον ΕΛΟΓΑΚ, όντας πρόεδρος και του ΣΕΚ, θέση από την οποία παραιτήθηκε την ίδια χρονιά. Στις Ευρωεκλογές του 2014, όπου κατέβηκε µε το ΑΚΚΕΛ, ήταν στους πρώτους σε σταυρούς (1.794) των µη κοινοβουλευτικών κοµµάτων στον Νοµό Λάρισας
Μπορεί να παίζουν ρόλο τα λίγα γράµµατα, µπορεί να σχετίζεται µε το κρύο νερό και τον αέρα της Αετοµηλίτσας, ο Μιχάλης Τζιότζιος διαθέτει καθαρό µυαλό και σπάνιο ρητορικό λόγο.
Έτσι και στην υπόθεση της ∆ιεπαγγελµατικής της Φέτας. ∆εν έµπλεξε µε τους «µηχανισµούς», δεν υπέκυψε στις σειρήνες που τον ήθελαν να µοιράζεται µε «γραφειοκράτες – αγροτοπατέρες» θέσεις στη διοίκηση µιας οργάνωσης, η οποία, θα εξυπηρετούσε µόνο πολιτικές σκοπιµότητες και προσωπικές στρατηγικές. Περίµενε υποµονετικά να ωριµάσουν οι συνθήκες, να δουν, οι συνάδελφοί του γνήσιοι τσελιγκάδες, κατάµατα την πραγµατικότητα και να συµβάλλει, µε όλες του τις δυνάµεις, σε µια πρωτοβουλία που θα είχε νόηµα για τον κλάδο
Η υπόθεση έχει ακόµα δρόµο. Ωστόσο, η συνάντηση στα Γιάννενα και η οµόφωνη απόφαση άµεσης κατάθεσης καταστατικού για αναγνώριση Εθνικής ∆ιεπαγγελµατικής Οργάνωσης Φέτας, η οποία έχει τη στήριξη των γνήσιων αιγοπροβατοτρόφων, της γαλακτοβιοµηχανίας (ΣΕΒΓΑΠ) και της πλειοψηφίας των τυροκόµων, είναι γεγονός. Από εκείνη την ηµέρα, οι άνθρωποι των µηχανισµών ζητούν απεγνωσµένα ραντεβού… για να πάµε, όπως λένε, όλοι µαζί
Η πρότασή τους γνωστή. Να συµµετέχουν στο ∆ιοικητικό Συµβούλιο της ∆ιεπαγγελµατικής δύο εκπρόσωποι του ΣΕΚ και δύο εκπρόσωποι του ΠΕΚ, δηλαδή… δικά τους παιδιά. Το πολιτικό χρώµα και η ευκαιριακή, όπως πάντα, σχέση µε το κουβέρνο, απλώς βοηθάει στο περιτύλιγµα. Όταν ξηµεροβραδιάζεσαι στην πλατεία Βάθη και δεν φυλάς, όπως ο Μιχάλης Τζιότζιος, αλλά και πολλοί άλλοι καλοί συνάδελφοί του, γίδια στην Αετοµηλίτσα, είναι φυσικό, να έχεις αναπτύξει καλύτερες σχέσεις µε τους ανθρώπους της εξουσίας και προσβάσεις στο δίκτυο της δηµόσιας διοίκησης
Την ίδια ώρα, έχεις αποµακρυνθεί βέβαια από τους ανθρώπους της παραγωγής. Από τη µέριµνα για όλους εκείνους που έχουν αναγάγει σε υπόθεση ζωής, τη φροντίδα για το ζωικό τους κεφάλαιο και την ευθύνη για την ποιότητα της παραγωγής. Που έχουν µάθει να ζουν απ’ αυτό και να ζουν γι’ αυτό. Κάτι που δεν θα καταλάβουν ποτέ τι σηµαίνει οι άνθρωποι των µηχανισµών, οι γραφειοκράτες των Αθηνών και οι ορντινανάτσες των κοµµατικών γραφείων.
BIOΓΡΑΦΙΚ
Ένας παραδοσιακός κτηνοτρόφος από την Αετοµηλίτσα Γράµµου της Κόνιτσας, ο Μιχάλης Τζιότζιος διατέλεσε 10 χρόνια πρόεδρος της Οµοσπονδίας Κτηνοτροφικών Συλλόγων Νοµού Λάρισας, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 2012 επικαλούµενος προσωπικούς λόγους, ενώ σήµερα είναι µέλος. Το 2009 κατέλαβε τη θέση αντιπροέδρου στον ΕΛΟΓΑΚ, όντας πρόεδρος και του ΣΕΚ, θέση από την οποία παραιτήθηκε την ίδια χρονιά. Στις Ευρωεκλογές του 2014, όπου κατέβηκε µε το ΑΚΚΕΛ, ήταν στους πρώτους σε σταυρούς (1.794) των µη κοινοβουλευτικών κοµµάτων στον Νοµό Λάρισας
