Το θέµα αποκτά όλο και µεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη στιγµή που προκύπτει όλο και πιο καθαρά η πολιτική βούληση από την πλευρά κύκλων επιρροής του κυβερνώντος χώρου, αφενός να οδηγηθούν µε τον καιρό σε πλήρη παρακµή και διάλυση οι «παλιές δοµές» των αγροτικών συνεταιρισµών, αφετέρου να προχωρήσει µια διαδικασία υποκατάστασης της όποιας συλλογικής δράσης και λειτουργίας στην παραγωγή και διακίνηση των αγροτικών (κυρίως) προϊόντων µέσα από τις λεγόµενες Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (Κοιν.Σ.Επ). Ένα είδος «οµπρέλας» αυτών των «επιχειρήσεων» επιδιώκεται να διαµορφώσει το θεσµικό πλαίσιο για την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονοµία, Κ.ΑΛ.Ο. όπως την αποκαλούν, ενδιαφέρουσα εικόνα για την εξέλιξη της οποίας δίνει στην ετήσια έκθεσή της για το 2017 η Ειδική Γραµµατεία Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονοµίας (αναλυτικό ρεπορτάζ σελ. 26-31). Η έκθεση επεκτείνεται σε ένα Σχέδιο ∆ράσης για την Ανάπτυξης του Οικοσυστήµατος της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονοµίας 2017-2023, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, µε την φιλοδοξία, απ’ ότι φαίνεται, αυτό να διαµορφώσει έναν «οδηγό πλεύσης» για όλους εκείνους που θα επιδιώξουν να επενδύσουν στο συγκεκριµένο πεδίο δράσης τα επόµενα χρόνια
Μια ενδιαφέρουσα «πρόγευση» της δουλειάς που πάει να γίνει µε τις ΚοινΣΕπ και το Οικοσύστηµα της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονοµίας, έρχεται από τα πρώτα project που ξεδιπλώνονται αυτό τον καιρό και σχετίζονται µε την παραγωγή και αξιοποίηση των προϊόντων κλωστικής κάνναβης (αναλυτικό ρεπορτάζ από την συγκοµιδή σε Φθιώτιδα και Έβρο στις σελ. 32-33).
Όλα αυτά δεν θα είχαν ενδεχοµένως τόσο µεγάλο ενδιαφέρον αν η διαδικασία ανάπτυξης του εν λόγω µοντέλου δεν εξελισσόταν παράλληλα µε µια πορεία πλήρους διάλυσης των υφιστάµενων δοµών του παραδοσιακού συνεταιριστικού χώρου για την οποία, µπορεί τα πρώτα λιθάρια να έβαλε ο νόµος 4015/11 (νόµος Σκανδαλίδη), την «ταφόπλακα» όµως βάζει, απ’ ότι φαίνεται, ο ισχύων νόµος 4384/2016 (νόµος Αποστόλου) για τους αγροτικούς συνεταιρισµούς. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι βασικός συντάκτης και των δύο νόµων είναι το ίδιο πρόσωπο, λειτουργώντας από την ίδια ακριβώς θέση, δηλαδή τη θέση συµβούλου του υπουργού
Μια ενδιαφέρουσα «πρόγευση» της δουλειάς που πάει να γίνει µε τις ΚοινΣΕπ και το Οικοσύστηµα της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονοµίας, έρχεται από τα πρώτα project που ξεδιπλώνονται αυτό τον καιρό και σχετίζονται µε την παραγωγή και αξιοποίηση των προϊόντων κλωστικής κάνναβης (αναλυτικό ρεπορτάζ από την συγκοµιδή σε Φθιώτιδα και Έβρο στις σελ. 32-33).
Όλα αυτά δεν θα είχαν ενδεχοµένως τόσο µεγάλο ενδιαφέρον αν η διαδικασία ανάπτυξης του εν λόγω µοντέλου δεν εξελισσόταν παράλληλα µε µια πορεία πλήρους διάλυσης των υφιστάµενων δοµών του παραδοσιακού συνεταιριστικού χώρου για την οποία, µπορεί τα πρώτα λιθάρια να έβαλε ο νόµος 4015/11 (νόµος Σκανδαλίδη), την «ταφόπλακα» όµως βάζει, απ’ ότι φαίνεται, ο ισχύων νόµος 4384/2016 (νόµος Αποστόλου) για τους αγροτικούς συνεταιρισµούς. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι βασικός συντάκτης και των δύο νόµων είναι το ίδιο πρόσωπο, λειτουργώντας από την ίδια ακριβώς θέση, δηλαδή τη θέση συµβούλου του υπουργού
Συνειδητή µέθοδος απαξίωσης
Όσο περνάει ο καιρός καθίσταται όλο και σαφέστερο ότι η µε νόµο (4384/2016) και χωρίς άλλη διαδικασία κατάργηση της ΠΑΣΕΓΕΣ, της κορυφαίας έκφρασης του συνεταιριστικού χώρου εδώ και πολλές δεκαετίες (ιδρύθηκε το 1945), αποτέλεσε την χαριστική βολή κάθε σοβαρής προσπάθειας ανασυγκρότησης του συνεταιριστικού κινήµατος, όπως το γνωρίσαµε στη χώρα για περισσότερο από έναν αιώνα. Οι µεταρρυθµίσεις και οι νεωτερισµοί έχουν το ενδιαφέρον τους, µόνο που δεν πρόκειται επ’ αυτού στην προκειµένη περίπτωση. Εδώ πρόκειται για πρωτοφανή µέθοδο απαξίωσης συλλογικών δοµών και παραγωγικών υποδοµών ενός κλάδου µε κυρίαρχο ρόλο στην οικονοµία και µεταφορά ρόλων, εξουσιών και περιουσιακών στοιχείων προς άλλες κατευθύνσεις.
