Γλείφει τα 20 λεπτά το κιλό το σκληρό, αρκεί να έχει υαλώδη

Χωρίς κανένας να βιάζεται να κόψει τιµές παραγωγού σ’ αυτή τη φάση, αυτό το οποίο οι παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν είναι ότι οι αποδόσεις σε ό,τι αφορά τον όγκο παραγωγής είναι δυνατές, ωστόσο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που καταγράφονται (πρωτεΐνη – γλουτένη) δεν είναι τέτοια που να δικαιολογούν σοβαρή πριµοδότηση της εγχώριας παραγωγής. Τα στοιχεία αυτά, σε συνδυασµό µε το γεγονός ότι οι τιµές στη διεθνή αγορά παραµένουν χαµηλές και το ενδιαφέρον των ιταλικών οίκων προς το παρόν είναι περιορισµένο, δεν αφήνουν µεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας για τις απολαβές των καλλιεργητών σ’ αυτή τη φάση.

Το βέβαιο είναι ότι φέτος οι παραγωγοί που καλύπτονται από συµβάσεις µε τη µεταποιητική βιοµηχανία (Μέλισσα- Barilla) βγαίνουν ωφεληµένοι από την εξέλιξη των πραγµάτων στην αγορά. Το θέµα αφορά περισσότερο τους συµβεβληµένους µε τη Μέλισσα Κίκιζας παραγωγούς, όπως και τον Συνεταιρισµό Νίκαιας, στις συµβάσεις των οποίων έχει προβλεφθεί ελάχιστη τιµή αγοράς των καλών ποιοτήτων σκληρού σίτου στα 20 λεπτά το κιλό. Η εν λόγω ρήτρα εκτιµάται ότι θα παίξει γενικότερα το ρόλο της στη διαµόρφωση της κατάστασης στην εγχώρια αγορά του σκληρού, καθώς αναµένεται να «τραβήξει», όπως λέγεται, τις τιµές, τουλάχιστον για τα καλά σιτάρια και ειδικότερα για τα µεγάλα σηµάδια σ’ αυτό το επίπεδο (20 λεπτά)

Σηµειωτέον ότι ο άλλος µεγάλος παίκτης από τον κλάδο της µεταποίησης (ζυµαρικά), δηλαδή η Barilla, δεν προβλέπει στα συµβόλαιά της µε τους παραγωγούς ελάχιστη τιµή, αυτή καθορίζεται µε βάση τις τρέχουσες τιµές αγοράς συν κάτι, ωστόσο δεν επιδρά επί της ουσίας στη αγορά αλλά την ακολουθεί.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι οι µεγάλοι και µόνιµοι αγοραστές από την εγχώρια µεταποιητική βιοµηχανία, παρ’ ότι έχουν τη δυνατότητα φέτος να αγοράζουν χαµηλά δεν διευκολύνονται ιδιαίτερα από τα µεγάλα σκαµπανεβάσµατα της αγοράς και επιδιώκουν σε κάποιο βαθµό και µέσα από τις συµβάσεις να έχουν, εκτός από σταθερές ποιότητες προϊόντος, και όσο το δυνατόν µικρότερες διακυµάνσεις στις τιµές αγοράς της πρώτης ύλης



Με δεδοµένο, όµως, ότι ένα µέρος των αναγκών της βιοµηχανίας θα καλυφθεί και από τα υπάρχοντα συµβόλαια, το βέβαιο είναι πως το παιχνίδι στην αγορά του σκληρού στη συνέχεια θα το παίξουν οι µεγάλες εµπορικές επιχειρήσεις και δη οι Ιταλοί µεγαλοεισαγωγείς, τύπου Καζίλο. Εδώ, προς το παρόν τηρείται σιγή ιχθύος. Πρώτον γιατί βρίσκουν ακόµα κάποια τελευταία αποθέµατα από την περυσινή χρονιά (µεγάλος οίκος έχει καθυστερήσει τρεις φορτώσεις συνολικής ποσότητας 9.000 τόνων στη Βόρεια Ελλάδα µε τιµές λίγο πάνω από τα 210 ευρώ ο τόνος FOB), ενώ την ίδια στιγµή σε αρκετές περιπτώσεις δεν φαίνεται και διάθεση για πράξεις από τους µεσίτες, πολλοί από τους οποίους έχουν γράψει αξιόλογες ζηµιές, λόγω υποχώρησης της αγοράς, τον περασµένο χρόνο

Κρατιέται ακόµα πίσω στις ανακοινώσεις ο Συνεταιρισµός ΒόλουΠίσω κρατιέται φέτος και ο συνεταιρισµός Βόλου, µε τον πρόεδρό του Νικήτα Πρίντζο να είναι ιδιαίτερα διστακτικός µετά τη ζηµιά που έγραψε (προς όφελος πάντα των παραγωγών) η οργάνωση την προηγούµενη διαχειριστική περίοδο, αλλά και το ιδιότυπο εµπάργκο που του έκαναν οι µεγάλοι αγοραστές σκληρού, επειδή ακριβώς, όπως λένε, «χαλάει την πιάτσα», αβαντάροντας τους καλλιεργητές.     




Σε υψηλά εξαετίας η παραγωγή χωρίς αντίστοιχη αύξηση στη ζήτησηΜε τα σηµερινά δεδοµένα και υπό την προϋπόθεση πως δεν θα έχουµε κάποιο ιδιαίτερα αρνητικό συµβάν στις σοδειές των ΗΠΑ και Καναδά, αξιόπιστες ευρωπαϊκές πηγές εκτιµούν τη συνολική παραγωγή του σκληρού σίτου για την σεζόν 2016-2017 στους 35,1 εκατ. τόνους. Το ποσό αυτό είναι κατά 400.000 τόνους υψηλότερο σε σχέση µε πέρυσι, ενώ αποτελεί τη µεγαλύτερη παραγωγή από το 2010. Ξεκινώντας από την Ευρώπη, της οποίας η νέα παραγωγή υπολογίζεται στους 9 εκατ. τόνους, παρουσιάζονται αυξήσεις σε όλες τις βασικές χώρες παραγωγής, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και Ελλάδα.
Εκτός ΕΕ, στον Καναδά βάση των εκτάσεων που σπάρθηκαν εκτιµάται αύξηση της παραγωγής κατά 700.000 τόνους, ενώ στις ΗΠΑ µάλλον θα µείνει αµετάβλητη η παραγωγή περί τους 2,26 εκατ. τόνους. Στο Μεξικό οι ιδανικές καιρικές συνθήκες αναθεωρούν τις εκτιµήσεις στους 2,4 εκατ. τόνους, δηλαδή επιπλέον 200.000 τόνους από πέρυσι.
Ποσοτικά προβληµατικές σοδειές φαίνεται να έχουµε στη Βόρεια Αφρική και συγκεκριµένα στο Μαρόκο, όπου η µείωση ενδέχεται να φτάσει τους 1,3 εκατ. τόνους σε σχέση µε πέρυσι. Στην Τυνησία και την Αλγερία δεν φαίνεται να έχουµε ιδιαίτερες µεταβολές. Παράλληλα, στην Τουρκία, η οποία είχε αυξηµένες αποδόσεις την προηγούµενη σεζόν, αναµένεται µείωση κατά 200.000 τόνους ως αποτέλεσµα της ξηρασίας και κατόπιν βροχοπτώσεων το τελευταίο διάστηµα.


Αυξηµένη συνολική προσφορά
Εποµένως, παρατηρείται µια αύξηση της συνολικής προσφοράς, χωρίς να έχουµε την αντίστοιχη αύξηση στη ζήτηση. ∆ηλαδή, τα αποθέµατα εξακολουθούν να αυξάνουν σε σηµαντικές χώρες (Καναδά, ΗΠΑ, ΕΕ), ενώ η κατανάλωση σκληρού δεν αυξάνει αντίστοιχα. Το ερώτηµα των αναλυτών αναφορικά µε τις τιµές είναι κατά πόσο έχουν αυτά έχουν ήδη προεξοφληθεί από την αγορά, καθώς οι τιµές του σκληρού κυµαίνονται σε χαµηλά επίπεδα, έχοντας σηµειώσει διαρκή µείωση.
Τα τελευταία χρόνια το σκληρό στάρι παρουσιάζει µεγάλη µεταβλητότητα, σηµειώνοντας αρκετές φορές ανοδικές υπερβολές σε σχέση µε τον ιστορικό µέσο όρο τιµών. Εφόσον οι καιρικές συνθήκες παραµείνουν ευνοϊκές, κανείς δεν µπορεί να αποκλείσει µια αντίθετη υπερβολή προς τα κάτω.  
Οι αναλυτές µε δυσκολία ψάχνουν να βρουν κάποιον παράγοντα που θα µπορούσε να οδηγήσει σε σηµαντική αύξηση των τιµών για τους επόµενους µήνες. Τα ευνοϊκά για τις τιµές σενάρια θα ήταν να έχουµε σηµαντικά προβλήµατα στην παραγωγή του Καναδά ή των ΗΠΑ. Παράλληλα, εφόσον η Τουρκία ή το Μαρόκο αύξαναν την ζήτηση για εισαγωγές, θα µπορούσαµε να δούµε µια ανοδική αντίδραση των τιµών.  
Από την άλλη µεριά, βέβαια, να µην ξεχνάµε ότι το σύνολο των εµπορευµάτων είναι σε χαµηλά επίπεδα και ίσως αποτελέσουν ευκαιρία επενδύσεων για κερδοσκοπικά κεφάλαια στο προσεχές µέλλον. Φυσικά ένα τέτοιο σενάριο θα στήριζε τις τιµές των εµπορευµάτων στο σύνολο τους.