Όπως και να έχει όµως, οι αρµόδιες αρχές του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης έχουν βάλει ένα όριο: το 60% τουλάχιστον των κονδυλίων που έχουν δοθεί να πάνε σε ιδιωτικές επενδύσεις (τα υπόλοιπα για δηµόσια έργα). Αναλυτικότερα σύµφωνα µε την υπουργική απόφαση προβλέπονται τα εξής:
Oι επιλέξιµες δαπάνες στο πλαίσιο των επενδυτικών προτάσεων για όλες τις κατηγορίες υποδράσεων δύναται να είναι:
1. Η αγορά, η κατασκευή ή βελτίωση ακινήτου.
2. Η διαµόρφωση του περιβάλλοντος χώρου προκειµένου να εξυπηρετούνται οι ανάγκες της µονάδας.
3. Αγορά, µεταφορά και εγκατάσταση εξοπλισµού και ο εξοπλισµός εργαστηρίων στο βαθµό που εξυπηρετεί τη λειτουργία της µονάδας. Επίσης ο εξοπλισµός παραγωγής ενέργειας ανανεώσιµων πηγών ενέργειας, εξοικονόµησης ύδατος και επεξεργασίας αποβλήτων εφόσον αντιστοιχούν στην δυναµικότητα ή της ανάγκες της µονάδας και δεν αποτελούν µεµονωµένη δαπάνη αλλά συµπληρωµατική δαπάνη σε παραγωγικές επενδύσεις.
4. Αγορά καινούργιων οχηµάτων και συγκεκριµένα:
i) Οχηµάτων µεταφοράς προϊόντων ειδικού τύπου τα οποία, σύµφωνα µε την εθνική νοµοθεσία, θεωρούνται απαραίτητα για την λειτουργία της επένδυσης. Το ύψος της δαπάνης για την αγορά οχηµάτων ειδικού τύπου δεν µπορεί να υπερβαίνει το 10% του προϋπολογισµού του επενδυτικού σχεδίου. ii) Μέσων εσωτερικής µεταφοράς που καλύπτουν τις ανάγκες της επένδυσης. ∆εν είναι επιλέξιµα οχήµατα µεταφοράς προσωπικού ή πελατών, εκτός αν σε επιµέρους υποδράσεις περιγράφεται διαφορετικά.
5. Απόκτηση πιστοποιητικών διασφάλισης ποιότητας, τα οποία είναι αναγνωρισµένα από διεθνή ή εθνικά πρότυπα. Στις δαπάνες αυτές περιλαµβάνονται οι δαπάνες συµβούλου και πιστοποίησης.
6. ∆απάνες εξοπλισµού επιχείρησης, όπως αγορά fax, τηλεφωνικών εγκαταστάσεων, δικτύων ενδοεπικοινωνίας, ηλεκτρονικών υπολογιστών, λογισµικών, περιφερειακών µηχανηµάτων και φωτοτυπικών.
7. ∆απάνες συστηµάτων ασφαλείας εγκαταστάσεων, συστηµάτων πυροσβεστικής προστασίας εγκαταστάσεων.
8. Γενικές δαπάνες συνδεόµενες µε τις εγκαταστάσεις και τον εξοπλισµό της µονάδας, όπως αµοιβές αρχιτεκτόνων, µηχανικών και συµβούλων, αµοιβές για συµβουλές σχετικά µε την περιβαλλοντική και οικονοµική βιωσιµότητα, συµπεριλαµβανοµένων των δαπανών για µελέτες σκοπιµότητας. Οι δαπάνες αυτές εν µπορούν να υπερβαίνουν το 10% του συνολικού κόστους της πράξης.
