Την ίδρυση τμήματος Φέτας στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου ειδικοί σε συνεργασία με τους παραγωγούς και τις οργανώσεις τους θα καθορίζουν τις διαδικασίες που αφορούν όλα τα στάδια, από την παραγωγή της πρώτης ύλης έως τη διάθεση του προϊόντος στον τελικό καταναλωτή, πρότεινε μεταξύ άλλων στην Πανθεσσαλική συνάντηση της Ομοσπονδίας κτηνοτροφικών συλλόγων και κτηνοτρόφων στον Τύρναβο η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ νομού Καρδίτσας Παναγιώτα Βράντζα.
Με την ιδιότητα του κτηνιάτρου παραγωγικών ζώων και εκπροσωπώντας τους πολίτες και όχι την κυβέρνηση όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε, η κ. Βράντζα δήλωσε ότι το πρόβλημα στον κλάδο της προβατοτροφίας και της αιγοτροφίας, δεν αφορά μόνο τους κτηνοτρόφους και τους επαγγελματίες των οποίων το αντικείμενο συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με την κτηνοτροφία, αφορά συνολικά την εθνική οικονομία, τονίζοντας ότι:
«Η Πανθεσσαλική συνάντηση της Ομοσπονδίας κτηνοτροφικών συλλόγων και κτηνοτρόφων, η οποία διοργανώθηκε από συνδικαλιστές, δεν αποτελεί μια κομματική εκδήλωση. Άλλωστε το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό για να αποτελέσει πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων.
Αυτό που ζούμε σήμερα, είναι αποτέλεσμα της αδράνειας όλων των εμπλεκόμενων μερών, τουλάχιστον τις τρείς τελευταίες δεκαετίες. Και φυσικά είναι αποτέλεσμα της έλλειψης σοβαρής, διορατικής και ρεαλιστικής αγροτικής πολιτικής. Οι κυβερνήσεις αρκέστηκαν στο να μοιράζουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια και μάλιστα με αυτό τον στρεβλό τρόπο που μοιράζονται ακόμη και σήμερα. Επίσης, δεν υπήρξε διαχρονικά ένα συγκροτημένο εθνικό σχέδιο για τη φέτα, τη ναυαρχίδα όπως συνηθίζουμε να λέμε, των προϊόντων ζωικής προέλευσης.
Ταυτόχρονα με την κατάρρευση των τιμών στο πρόβειο και το γίδινο γάλα, έχουμε και μείωση της κατανάλωσης στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και μείωση των εξαγωγών.
Πλέον ο κακός εννοούμενος ανταγωνισμός με τη χρήση μεθόδων νοθείας, έφυγε από το επίπεδο των παραγωγών και πέρασε στα επόμενα, αυτό της μεταποίησης, των λιανικών πωλήσεων και κυρίως της εστίασης. Πρέπει λοιπόν, όλοι οι εμπλεκόμενοι, να ασχοληθούμε σοβαρά με το τι ακριβώς είναι αυτό που πουλάμε ως φέτα σήμερα. Ποιοι εμπλέκονται σε αυτό και να αποφασίσουμε αν πραγματικά θέλουμε και αν μας συμφέρει η παραγωγή πραγματικής, ποιοτικής φέτας.
Παρεμπιπτόντως να πω, ότι σήμερα περίμενα να δω στην αίθουσα, περισσότερους του ενός μεταποιητές.
Δεν θα περιγράψω και εγώ το πρόβλημα. Είναι τεράστιο και αναλύθηκε λεπτομερώς και με γλαφυρό τρόπο από τους προηγούμενους ομιλητές.
Θα μείνω σε κάποιες προτάσεις για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, ώστε να μην υπάρξει δραματική μείωση ζωικού κεφαλαίου αλλά και παραγωγών.
Προτείνω λοιπόν:
1. Από το 2018 η συνδεδεμένη ενίσχυση να αφορά το γάλα (και όχι στο κρέας όπως γίνεται τώρα) και να αυξηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο.
2. Να εξεταστεί η χορήγηση στήριξης μέσο του καθεστώτος de minimis, λόγω των έκτακτων συνθηκών σε αιγοτρόφους και προβατοτρόφους.
3. Η όποια επίκληση του μεταποιητή για μεταβολή στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του γάλακτος (λιπαρά/πρωτεΐνες) η οποία οδηγεί σε μεταβολή της τιμής, να πιστοποιείται από εργαστήρια του ΕΛΓΟ. (Βεβαίως αυτό προϋποθέτει συμβόλαια πώλησης που όλοι πρέπει να έχουν και που συνήθως δεν υπάρχουν)
4. Αλλαγή του κυρωτικού νόμου με αυστηρές ποινές και κυρώσεις αποτρεπτικές για νοθεία και παράνομη εισαγωγή.
5. Αλλαγή του τρόπου σήμανσης των ζώων και ηλεκτρονική διακίνηση εγγράφων ώστε να μπορεί να λειτουργεί το σύστημα Άρτεμις.
Όλα αυτά δεν θα πετύχουν χωρίς την συνεργασία μεταξύ των παραγωγών. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι η διεπαγγελματική φέτας μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα. Χωρίς συνεργασία όμως, δεν υπάρχει σίγουρα προοπτική λύσης.
Τέλος προτείνω την ίδρυση στο ΥΠΑΑΤ, τμήματος αποκλειστικά για τη φέτα. Όπου ειδικοί σε συνεργασία με τους παραγωγούς και τις οργανώσεις τους θα καθορίζουν τις διαδικασίες που αφορούν όλα τα στάδια, από την παραγωγή της πρώτης ύλης έως τη διάθεση του προϊόντος στον τελικό καταναλωτή».
