Είμαστε ήδη πολύ κοντά στην 5η αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και πολύ φοβάμαι πως σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουμε διδαχθεί τίποτα από τον τρόπο που σκέφτονται και λειτουργούν οι Ευρωπαίοι
Εδώ, ο μόνιμος καβγάς είναι «πόσα μας δίνουν» κι αν αυτά που εισπράττουμε τελικά είναι περισσότερα ή λιγότερα από την προηγούμενη φορά! Με δεδομένο, μάλιστα, το ελαφρύ «κούρεμα» που επιχειρείται από μεταρρύθμιση σε μεταρρύθμιση, οι συνήθεις «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης στη χώρα μας βρίσκουν το απαραίτητο άλλοθι για να συντηρούν τη συζήτηση σ’ αυτό που έχουν μάθει τόσα χρόνια, δηλαδή «...μας κόβουν πολλά, ζητάμε περισσότερα»
Κάπως έτσι έχουν διατεθεί, χωρίς στην ουσία να πιάσουν τόπο, κάπου 120 δισεκατομμύρια ευρώ! Εκτός από κάποια μηχανήματα που έχουν γεμίσει τις αυλές των αγροτών, χωρίς πάντα να κάνουν απόσβεση, η ελληνική γεωργία, 30 χρόνια τώρα, κινείται άβουλη, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς δομές και χωρίς σοβαρές υποδομές, διατηρώντας ή και διευρύνοντας το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τις αγροτικές οικονομίες άλλων χωρών
Το βάρος όσων φέρουν κάθε φορά την πολιτική ευθύνη για το χειρισμό του θέματος πέφτει στις διαπραγματεύσεις που γίνονται στις Βρυξέλλες, ενώ η αγωνία του διοικητικού μηχανισμού είναι να δώσει στον υπουργό την επιχειρηματολογία που θα χρειαστεί για να πείσει τους ψηφοφόρους του ότι η διαπραγμάτευση «εστέφθη» με επιτυχία
Αν μετά από λίγο καιρό, τα κοινοτικά πρόστιμα και οι καταλογισμοί πηγαίνουν… σύννεφο, δεν έχει και τόση σημασία, γιατί, εν τω μεταξύ, η πολιτική ευθύνη έχει περάσει σε άλλον υπουργό και ο επόμενος δεν φέρει «καμιά ευθύνη» για τους χειρισμούς του προηγούμενου! Αλήθεια, κάθισε να μετρήσει κάποιος τα «χαράτσια» που έχει κληθεί να πληρώσει η χώρα μας μόνο από τα λάθη και τις παραλείψεις που έφεραν τους καταλογισμούς και την παρακράτηση κοινοτικών πόρων
Εκεί όμως όπου πραγματικά χάνεται η μπάλα, είναι στην αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων που προβλέπονται για τη γεωργία! Κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές οι επαγγελματίες του αγροτικού χώρου δυσκολεύονται να υπολογίσουν τι έχουν να περιμένουν από τις προωθούμενες ρυθμίσεις, συχνά αδυνατούν να αξιοποιήσουν τα χρηματοδοτικά προγράμματα των αναδιαρθρώσεων του Β’ πυλώνα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που δεν καταφέρνουν να σχεδιάσουν το «καλάθι» των καλλιεργειών της επόμενης χρονιάς με τρόπο που να εξασφαλίζει οφέλη από συνδεδεμένες ενισχύσεις και ποιοτικά πριμ
Αλλά και τα χρήματα που τελικά φθάνουν στους δικαιούχους είναι βέβαιο ότι διατίθενται για τη βελτίωση της οικονομικής θέσης των αγροτικών εκμεταλλεύσεων; Μήπως όροι όπως «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας», «βελτίωση της βιωσιμότητας» και «αύξηση της αποτελεσματικότητας», που αποτελούν τους κεντρικούς στόχους της προωθούμενης αλλά και όλων των προηγούμενων ΚΑΠ, είναι «ψιλά γράμματα» για τους περισσότερους αρχηγούς εκμεταλλεύσεων
Όμως έτσι, δύσκολα πάμε μπροστά!
Εδώ, ο μόνιμος καβγάς είναι «πόσα μας δίνουν» κι αν αυτά που εισπράττουμε τελικά είναι περισσότερα ή λιγότερα από την προηγούμενη φορά! Με δεδομένο, μάλιστα, το ελαφρύ «κούρεμα» που επιχειρείται από μεταρρύθμιση σε μεταρρύθμιση, οι συνήθεις «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης στη χώρα μας βρίσκουν το απαραίτητο άλλοθι για να συντηρούν τη συζήτηση σ’ αυτό που έχουν μάθει τόσα χρόνια, δηλαδή «...μας κόβουν πολλά, ζητάμε περισσότερα»
Κάπως έτσι έχουν διατεθεί, χωρίς στην ουσία να πιάσουν τόπο, κάπου 120 δισεκατομμύρια ευρώ! Εκτός από κάποια μηχανήματα που έχουν γεμίσει τις αυλές των αγροτών, χωρίς πάντα να κάνουν απόσβεση, η ελληνική γεωργία, 30 χρόνια τώρα, κινείται άβουλη, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς δομές και χωρίς σοβαρές υποδομές, διατηρώντας ή και διευρύνοντας το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τις αγροτικές οικονομίες άλλων χωρών
Το βάρος όσων φέρουν κάθε φορά την πολιτική ευθύνη για το χειρισμό του θέματος πέφτει στις διαπραγματεύσεις που γίνονται στις Βρυξέλλες, ενώ η αγωνία του διοικητικού μηχανισμού είναι να δώσει στον υπουργό την επιχειρηματολογία που θα χρειαστεί για να πείσει τους ψηφοφόρους του ότι η διαπραγμάτευση «εστέφθη» με επιτυχία
Αν μετά από λίγο καιρό, τα κοινοτικά πρόστιμα και οι καταλογισμοί πηγαίνουν… σύννεφο, δεν έχει και τόση σημασία, γιατί, εν τω μεταξύ, η πολιτική ευθύνη έχει περάσει σε άλλον υπουργό και ο επόμενος δεν φέρει «καμιά ευθύνη» για τους χειρισμούς του προηγούμενου! Αλήθεια, κάθισε να μετρήσει κάποιος τα «χαράτσια» που έχει κληθεί να πληρώσει η χώρα μας μόνο από τα λάθη και τις παραλείψεις που έφεραν τους καταλογισμούς και την παρακράτηση κοινοτικών πόρων
Εκεί όμως όπου πραγματικά χάνεται η μπάλα, είναι στην αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων που προβλέπονται για τη γεωργία! Κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές οι επαγγελματίες του αγροτικού χώρου δυσκολεύονται να υπολογίσουν τι έχουν να περιμένουν από τις προωθούμενες ρυθμίσεις, συχνά αδυνατούν να αξιοποιήσουν τα χρηματοδοτικά προγράμματα των αναδιαρθρώσεων του Β’ πυλώνα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που δεν καταφέρνουν να σχεδιάσουν το «καλάθι» των καλλιεργειών της επόμενης χρονιάς με τρόπο που να εξασφαλίζει οφέλη από συνδεδεμένες ενισχύσεις και ποιοτικά πριμ
Αλλά και τα χρήματα που τελικά φθάνουν στους δικαιούχους είναι βέβαιο ότι διατίθενται για τη βελτίωση της οικονομικής θέσης των αγροτικών εκμεταλλεύσεων; Μήπως όροι όπως «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας», «βελτίωση της βιωσιμότητας» και «αύξηση της αποτελεσματικότητας», που αποτελούν τους κεντρικούς στόχους της προωθούμενης αλλά και όλων των προηγούμενων ΚΑΠ, είναι «ψιλά γράμματα» για τους περισσότερους αρχηγούς εκμεταλλεύσεων
Όμως έτσι, δύσκολα πάμε μπροστά!
