Όλοι έχουμε αγροτικές ρίζες

Αν και συχνά έφεραν την Κοινότητα στα πρόθυρα της καταστροφής, πάντοτε κατέληγαν στο να την οδηγούν µακρύτερα στον δρόµο της προόδου, τόσο άµεσα όσο και έµµεσα».

Walter Hallstein, πρόεδρος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Οικονοµικής Κοινότητας (1958-1967)

Έξι δεκαετίες έχουν περάσει από τη θέσπιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) το 1962, ωστόσο οι διαπιστώσεις του πρώτου διατελέσαντος προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Walter Hallstein παραµένουν επίκαιρες σε µεγάλο βαθµό.

Να σηµειωθεί ότι σήµερα οι αγροτικές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης φιλοξενούν 137 εκατοµµύρια άτοµα, που αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 30% του πληθυσµού της και πάνω από το 80% της επικράτειάς της.

Από το 1962 έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι της ευρωπαϊκής γεωργίας, έχουν γίνει αλλεπάλληλες µεταρρυθµίσεις της ΚΑΠ, άλλες πετυχηµένες και άλλες όχι τόσο. Υπάρχουν µάλιστα φορές που αναρωτιέται κανείς κατά πόσο, αυτές οι µεταρρυθµίσεις έρχονται να υπηρετήσουν τους ευρωπαίους αγρότες και την ευρωπαϊκή γεωργία ή κάποιες αόρατες δυνάµεις που ποδηγετούν τις αποφάσεις των Βρυξελλών.

Τον Ιανουάριο του 2023 άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της αγροτικής πολιτικής, µε ρυθµίσεις οι οποίες εξαρχής έβαλαν σε µεγάλο προβληµατισµό τις τάξεις των ευρωπαίων αγροτών. Η νέα ΚΑΠ σχεδιάστηκε σε συνέχεια της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συµφωνίας που επιδιώκει την κλιµατική ουδετερότητα µέχρι το 2050, οδηγεί ωστόσο σε µια... µαταιοδοξία, όπως είναι αυτή που επιτάσσει «περισσότερα µε λιγότερα».

Ένα χρόνο µετά, όλοι αντιλαµβάνονται ότι η ΚΑΠ αυξάνει περαιτέρω το κόστος παραγωγής για τους αγρότες, ενώ, την ίδια στιγµή, µια σειρά από εµπορικές συµφωνίες της ΕΕ διευκολύνουν τις αθρόες εισαγωγές προϊόντων από χώρες που δεν έχουν υποχρέωση να τηρούν τα ευρωπαϊκά πρότυπα, διαθέτουν εποµένως, ισχυρό πλεονέκτηµα τιµής.

Με άλλα λόγια, την ίδια ώρα που ο αγροτικός κόσµος στην Ευρώπη καλείται να κάνει «περισσότερα µε λιγότερα», την ίδια στιγµή υποχρεώνεται να παραµείνει ανταγωνιστικός σε συνθήκες ελεύθερου εµπορίου.