Στη λίστα της Φότζια παρά τη γενικότερη ανοδική τάση και τις θετικές προβλέψεις, οι τιμές δεν μεταβλήθηκαν. Για την καλή ποιότητα (ειδικό βάρος 79-80 kg/hl, πρωτεΐνη 11,5%, υαλώδη 65%) κυμαίνονται στα 202-207 ευρώ ο τόνος στην αποθήκη του παραγωγού, ενώ η αμέσως επόμενη ποιότητα (ειδικό βάρος 77-78 kg/hl, πρωτεΐνη 11%, υαλώδη 40%) στα 192-197 ευρώ ο τόνος. Στο Μιλάνο οι τιμές ενισχύθηκαν κατά 10 ευρώ ο τόνος και οι πολύ καλές ποιότητες κυμαίνονται στα 291-301 ευρώ ο τόνος παραδοτέα σε ιταλικό λιμάνι.
Το γαλλικό στάρι ενισχύθηκε άλλα 5 ευρώ ο τόνος φτάνοντας, για τα ποιοτικά στάρια, τα 265 ευρώ ο τόνος παραδοτέα σε γαλλικό λιμάνι. Στον Καναδά ακόμα το 20% μένει προς αλωνισμό και οι καιρικές συνθήκες έχουν δυσχεράνει. Η ευρύτερη άνοδος των τιμών, που πληρώνουν οι Ιταλοί έμποροι, προκύπτει από την ανάγκη κάλυψης των προηγούμενων πωλήσεών τους. Στην Ιταλία, παρά τη μεγάλη παραγωγή, η προσφορά είναι περιορισμένη, επομένως οι έμποροι πρέπει να καλύψουν με άλλες σοδειές τις υποχρεώσεις τους. Παράλληλα, στη Γαλλία ως γνωστό υπάρχουν ποιοτικά προβλήματα.
Στο χρηματιστήριο του Σικάγο οι τιμές του μαλακού σίτου πιέστηκαν κυρίως λόγω της ισχυροποίησης του δολαρίου, η οποία καθιστά τη σοδειά μη ανταγωνιστική στη διεθνή αγορά. Ως αποτέλεσμα, παραδοσιακοί αγοραστές μαλακού δεν προτίμησαν τα αμερικάνικα στάρια και στράφηκαν σε ευρωπαϊκές σοδειές. Κατόπιν η αγορά έφτασε σε σημεία αντίστασης και πλέον προσπαθεί να αντιδράσει. Το φτηνότερο ευρώ φυσικά ευνόησε τις ευρωπαϊκές σοδειές και παρά την πίεση στο Σικάγο, οι γαλλικές τιμές κυμαίνονται στα 164-165 ευρώ ο τόνος παραδοτέα σε γαλλικό λιμάνι.
Το γαλλικό στάρι ενισχύθηκε άλλα 5 ευρώ ο τόνος φτάνοντας, για τα ποιοτικά στάρια, τα 265 ευρώ ο τόνος παραδοτέα σε γαλλικό λιμάνι. Στον Καναδά ακόμα το 20% μένει προς αλωνισμό και οι καιρικές συνθήκες έχουν δυσχεράνει. Η ευρύτερη άνοδος των τιμών, που πληρώνουν οι Ιταλοί έμποροι, προκύπτει από την ανάγκη κάλυψης των προηγούμενων πωλήσεών τους. Στην Ιταλία, παρά τη μεγάλη παραγωγή, η προσφορά είναι περιορισμένη, επομένως οι έμποροι πρέπει να καλύψουν με άλλες σοδειές τις υποχρεώσεις τους. Παράλληλα, στη Γαλλία ως γνωστό υπάρχουν ποιοτικά προβλήματα.
Στο χρηματιστήριο του Σικάγο οι τιμές του μαλακού σίτου πιέστηκαν κυρίως λόγω της ισχυροποίησης του δολαρίου, η οποία καθιστά τη σοδειά μη ανταγωνιστική στη διεθνή αγορά. Ως αποτέλεσμα, παραδοσιακοί αγοραστές μαλακού δεν προτίμησαν τα αμερικάνικα στάρια και στράφηκαν σε ευρωπαϊκές σοδειές. Κατόπιν η αγορά έφτασε σε σημεία αντίστασης και πλέον προσπαθεί να αντιδράσει. Το φτηνότερο ευρώ φυσικά ευνόησε τις ευρωπαϊκές σοδειές και παρά την πίεση στο Σικάγο, οι γαλλικές τιμές κυμαίνονται στα 164-165 ευρώ ο τόνος παραδοτέα σε γαλλικό λιμάνι.
