Για τους παραγωγούς το ξέρουν πλέον και οι πέτρες. Απολιθώµατα συνεταιριστών και καρικατούρες αγροτοσυνδικαλιστών παριστάνουν χωρίς καµία -τις περισσότερες φορές- θεσµική νοµιµοποίηση τους εκπροσώπους του αγροτικού κόσµου.
Επικεφαλείς αδύναµων οµάδων παραγωγών, αναµεµειγµένοι µε συνεταιριστές παλαιάς κοπής, υπαλλήλους οργανώσεων και ξεχασµένους -χωρίς να προέρχονται από ουσιαστικές αρχαιρεσίες- συνδικαλιστές, αφικνούνται στην πλατεία Βάθη υποβάλλοντας τα διαπιστευτήρια τους στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία, παρέχοντάς της ταυτόχρονα άλλοθι διαλόγου µε τον κόσµο της παραγωγής.
Συνήθως δεν υπάρχει συγκεκριµένη ατζέντα αυτών των συναντήσεων και φυσικά δεν τηρούνται πρακτικά. Ενδεχοµένως να ακούγονται και ενδιαφέρουσες απόψεις, όµως κανένας δεν δεσµεύει κανέναν. Στο τέλος ή στο περιθώριο αυτών των συναντήσεων βρίσκει δρόµο και κανένα ρουσφετάκι των εµπλεκόµενων από την πλευρά των αγροτών.
Εδώ δένει και η δεύτερη µεγάλη αδυναµία που έχει σχέση µε την εκτελεστική εξουσία. Τις περισσότερες φορές σ’ αυτές τις συναντήσεις δεν συµµετέχουν τα καθ’ ύλην αρµόδια στελέχη της δηµόσιας διοίκησης (διευθυντές, προϊστάµενοι υπηρεσιών κ.α.) παρά µόνο -εκτος της πολιτικής ηγεσιάς- κάποιοι µετακλητοί σύµβουλοι των υπουργών, επιφορτισµένοι µε κοµµατικά κυρίως καθήκοντα, οι οποίοι σήµερα είναι και αύριο δεν είναι.
Έτσι, όσο και να ακούγεται κάτι καλό, όσο και να το θέλει να γίνει πράξη ένας υπουργός, στο τέλος της ηµέρας κανένας δεν έχει την αρµοδιότητα και δεν αναλαµβάνει να φτάσει το θέµα µέχρι τέλους, δηλαδή να το κάνει πολιτική πράξη. Γιατί, το ενδιαφέρον µετατοπίζεται στο επόµενο θέµα, που έρχεται από την επόµενη σύσκεψη.
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
