Σιτηρά - Ρύζι

Η υψηλή ποιότητα την οποία παρουσιάζει φέτος η εγχώρια παραγωγή στο σκληρό σιτάρι θα πρέπει να τύχει ανάλογης αντιμετώπισης από την αγορά, είναι το μήνυμα που στέλνουν οργανώσεις παραγωγών από όλη την Ελλάδα, την ώρα που η επίκληση αθρόων εισαγωγών από Τρίτες χώρες, χωρίς μάλιστα έλεγχο της ποιότητάς τους, υπονομεύει την ευρωπαϊκή παραγωγή.

Πλούσιο κόκκινο χρώµα, υψηλό ειδικό βάρος, ενισχυµένα υαλώδη και µε πρωτεΐνη που, µε εξαίρεση την παραγωγή της Θεσσαλίας, κινείται σε υψηλά standards έχουν φέτος τα περισσότερα ελληνικά σκληρά στάρια, τα οποία σε τονάζ αναµένεται να προσεγγίσουν το 1 εκατ. τόνους.

Στην εγχώρια αγορά σκληρού σίτου οι τιµές εξαγωγής µειώθηκαν στα 280 ευρώ ο τόνος FOB, και αντίστοιχα οι τιµές παραγωγού έχουν πτωτική τάση. Παράλληλα, η Τυνησία αγόρασε κατά τα φαινόµενα µέσω διαγωνισµού 50.000 τόνους σκληρού µε φορτώσεις Αύγουστο και Σεπτέµβριο στα χαµηλά επίπεδα των 330 δολαρίων ο τόνος, που αντιστοιχούν σε επίπεδα 305 ευρώ ο τόνος παραδοτέα σε λιµάνι τους.

Ανεκµετάλλευτη πέρασε, όπως όλα δείχνουν, για τους Έλληνες παραγωγούς η πρώτη φάση της νέας εµπορικής περιόδου στο σκληρό σιτάρι. Όπως γράφει εδώ και δύο µήνες η εφηµερίδα Agrenda, αυτή η πρώτη φάση, κυρίως κατά τη διάρκεια του αλωνισµού, άνοιγε ένα «παράθυρο ευκαιρίας» για τους καλλιεργητές στην Ελλάδα, καθώς η πρωιµότητα σε συνδυασµό µε τα ελάχιστα αποθέµατα που υπήρχαν και τις ανησυχίες για την παραγωγή στην υπόλοιπη Ευρώπη και κυρίως στην Ιταλία, επιδρούσε ευνοϊκά στη διαµόρφωση των τιµών αυτό το διάστηµα.

Φιλότιµες... προσπάθειες να εκτροχιάσουν τον οικονοµικό σχεδιασµό όλων καταβάλλουν οι Tούρκοι εξαγωγείς, οι οποίοι όµως δείχνουν να κρατούν µια πιο σκληρή διαπραγµατευτική στάση σε σχέση µε πέρυσι, κρατώντας φέτος τα 320 ευρώ ο τόνος ως τιµή εξαγωγής στο σκληρό σιτάρι από τα λιµάνια τους. Μάλιστα, υπάρχει και η άποψη πως από τη στιγµή που οι Ιταλοί τσίµπησαν το «δόλωµα» και χτίζουν συνεργασίες µε τους Τούρκους, τότε εκείνοι θα δοκιµάσουν σταδιακά να ανεβάσουν τις τιµές για να αποτιµήσουν το πραγµατικό τους εκτόπισµα.

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου οι τιµές εξαγωγής ακολουθούν τη γενικότερη παγκόσµια πίεση τιµών στο σκληρό και όχι µόνο. Ενώ πριν κάποιες εβδοµάδες οι Ιταλοί αγοραστές αγόραζαν στα 300 ευρώ ο τόνος FOB λιµάνι µας, πλέον ενδιαφέρονται µόνο στα 290 ευρώ ο τόνος FOB, επίπεδα που δεν ικανοποιούν τους εξαγωγείς. Αναφορικά µε τις τιµές παραγωγού ακούγεται το εύρος 25 έως 28 λεπτά το κιλό, µε το πάνω όριο να αντιστοιχεί στα συµβολαιακά σιτάρια.

Σε δύσκολη εξίσωση για όλους διαμορφώνεται τις τελευταίες μέρες η αγορά στο σκληρό σιτάρι, καθώς μέχρι στιγμής η ελληνική τιμή εξαγωγής δεν καταφέρνει να σπάσει ανοδικά τα 310 ευρώ ο τόνος, καθώς οι Τούρκοι βγαίνουν όλο και πιο δυνατά στην ιταλική αγορά με προσφορές από 10-20 ευρώ ο τόνος κάτω από το πλαφόν τιμής εξαγωγής που έθεσε 12 Ιουνίου η δικιά τους Αρχή Σιτηρών (ΤΜΟ), στα 335 ευρώ ο τόνος.

Εβδοµάδα εξελίξεων η τρέχουσα για την εγχώρια αγορά σκληρού σίτου καθώς από τη µία αναµένεται να τοποθετηθεί για πρώτη φορά «επωνύµως» το ελεύθερο εµπόριο, ενώ από την άλλη η συνεδρίαση της 26ης Ιουνίου στη Φότζια θα δώσει σε µεγάλο βαθµό το πρόσηµο στις µεταβολές των δικών µας τιµών από τον Ιούλιο. Άλλωστε οι δύο αγορές είναι στενά «συνδεδεµένες».

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου οι ποιότητες είναι σαφώς καλύτερες από τις περσινές και οι αποδόσεις σχετικά ικανοποιητικές. Οι τιµές δυστυχώς ακολουθούν την ανάποδη πορεία και είναι αδύναµες, µε την εξαγωγή να βρίσκεται µεταξύ 290-300 ευρώ ο τόνος FOB λιµάνι µας. Οι Ιταλοί για την ώρα δεν δείχνουν διάθεση να ανεβάσουν τις προσφορές τους, ενώ οι τοπικοί έµποροι θεωρούν ασύµφορες αυτές τις τιµές όταν δεν γνωρίζουν το κοστολόγιο τους.

Στο στέρεο έδαφος της Φότζια πατάει πλέον η συζήτηση για τα 30 λεπτά και άνω για το ελληνικό σκληρό σιτάρι, με το ιταλικό κέντρο εμπορίας να δίνει στη συνεδρίαση της 19ης Ιουνίου τιμή στα 342 ευρώ ο τόνος για τα συμβόλαια στη πρώτη ποιότητα, σε έναν βηματισμό παράλληλο με το 2023.

Χτίζεται το «3» µπροστά για την τιµή στο σκληρό σιτάρι. Ήδη καταχωρούνται οι πρώτες πράξεις που θέλουν γνωστή εµπορική οικογένεια των Φαρσάλων να αγοράζει µε 30 λεπτά και στο χέρι, «σπάζοντας» επί της ουσίας τη «γραµµή µαζινό» των µεγάλων εµπορικών επιχειρήσεων που επιµένουν να παραλαµβάνουν ανοιχτά και να µην αναρτούν τιµή ηµέρας.

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου ο αλωνισµός εξελίσσεται υπό ευνοϊκές καιρικές συνθήκες µε τις ποιότητες να είναι υποσχόµενες αν και οι πρωτεΐνες σε µερικές περιοχές είναι λίγο χαµηλές.

Πράξεις στο σκληρό σιτάρι με 30 λεπτά κλειστά στο χέρι του παραγωγού, άρχισαν να γίνονται στο θεσσαλικό κάμπο, με γνωστή εμπορική επιχείρηση των Φαρσάλων να προσφέρει σήμερα αυτή την τιμή με άμεση εξόφληση.

Το σύνολο της φετινής παραγωγής και στην προσυμφωνημένη τιμή των 23 λεπτών ανά κιλό που τυγχάνει και η καλύτερη τιμή στην αγορά, θα απορροφήσει και φέτος η ΒΕΡΓΙΝΑ από τους παραγωγούς βυνοποιήσιμου κριθαριού με τους οποίους συνεργάζεται στο πλαίσιο του μοντέλου της συμβολαιακής καλλιέργειας.

Στη μεθοδευμένη άρνηση του εγχώριου εμπορίου να ανακοινώσει φέτος τιμή για το σκληρό σιτάρι, σκοντάφτει η λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, με την επίσημη πολιτεία να κάνει τα στραβά μάτια, σε πείσμα των νόμων που ψηφίζονται κάθε τόσο από τη Βουλή για την αντιμετώπιση περιπτώσεων που αφορούν σε εναρμονισμένη πρακτική τιμών και κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης.

Πιο σύνθετο από κάθε άλλη φορά µοιάζει αυτές τις µέρες το παιχνίδι της αγοράς στο σκληρό σιτάρι, όπου οι παραγωγοί έχουν µεν τη δύναµη στα χέρια τους, ωστόσο το εµπόριο βρίσκει τον τρόπο να κάνει τα δικά του.

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου αν εξαιρέσουµε τις χαµηλές πρωτεΐνες κυρίως στη Θεσσαλία, τα σιτάρια προς το παρόν είναι ικανοποιητικά από πλευράς ποσότητας και ποιότητας.

Σηµαντικά µειωµένες είναι οι στρεµµατικές αποδόσεις που δείχνουν οι πρώτες κοπές σιτηρών (κατά βάση στο κριθάρι), γεγονός που σηµατοδοτεί έλλειµµα παραγωγής και κλίµα για υψηλότερες τιµές παραγωγού, τουλάχιστον στην εγχώρια αγορά. Ειδικά οι πρώιµες καλλιέργειες (ξηρικές), προσφέρουν µόνο απογοητεύσεις.