Γνώμες

Το να βάζει κάποιος τη µία λέξη µετά την άλλη σε σωστή γραµµατική σειρά δεν ισοδυναµεί µε την ευφυΐα και την ορθολογική σκέψη.

Σε µια χώρα µε ανίσχυρη δηµόσια διοίκηση, όπως είναι η Ελλάδα, το βάρος των επιλογών, ειδικά όταν αυτές αφορούν σύνθετα επιµέρους ζητήµατα, πέφτει αναγκαστικά στους «παρεπιδηµούντες», οι οποίοι εκ της φύσεως του ρόλου τους, πολλές φορές έχουν και γνώση και άποψη.

Mπορεί αυτή τη φορά η Agrothessaly να µην απέχει πολύ από την τελευταία Agrotica (29η στη σειρά) που πραγµατοποιήθηκε τον περασµένο Οκτώβριο, ωστόσο η συγκυρία µοιάζει να είναι ήδη αρκετά διαφορετική και η δυναµική των πραγµάτων τέτοια, που καµιά ευκαιρία, στην κατεύθυνση της ενδυνάµωσης της γνώσης, δεν περισσεύει.

Καθώς οι ευρωπαϊκές οικονοµίες στοχεύουν να µειώσουν την εξάρτησή τους από τη Ρωσία, ενώ εφαρµόζουν τα σχέδια για επίτευξη ουδετερότητας εκποµπών άνθρακα έως το 2050, τα κράτη-µέλη της ΕΕ πρέπει να βρουν εφικτούς τρόπους για να µειώσουν την εξάρτησή τους από τα ορυκτά καύσιµα.

Η ανταπόκριση των αγροτών στο πρόγραµµα για την αναδιάρθρωση καλλιεργειών δεν θα πρέπει να ικανοποιεί ιδιαίτερα τους ιθύνοντες. Σε ένα πρόγραµµα µε προϋπολογισµό 166 εκατ. ευρώ περίπου, οι αιτήσεις δεν ξεπέρασαν τελικά τα 46 εκατ. ευρώ.

Ο Καρλ Μαρξ ισχυρίστηκε ότι, για να καρπωθούν οι καπιταλιστές τα κέρδη τους, πρέπει να εκµεταλλευτούν τους εργάτες. Ωστόσο, σύµφωνα µε τον ίδιο, κάθε κοινωνία –καπιταλιστική ή µη– εξαρτάται από την εκµετάλλευση.

Στο θέµα της νέας ΚΑΠ τα πράγµατα δεν είναι καλά. Πρώτον, γιατί ο συνολικός προϋπολογισµός, όπως κάθε φορά, είναι µειωµένος, δεύτερον, γιατί ο τρόπος µε τον οποίο θα πρέπει να τεκµηριωθεί το λεγόµενο «πρασίνισµα» δηµιουργεί κόστος και γραφειοκρατία και τρίτον, γιατί ούτε οι ίδιες οι αρµόδιες αρχές δεν έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Εποµένως, όταν πολλές από τις νέες δεσµεύσεις θα έχουν αποσαφηνισθεί, για πολλούς από τους δικαιούχους αγρότες θα είναι πολύ αργά.

Μια διαδοµένη ερµηνεία της «Μεγάλης Αφύπνισης» είναι ότι για τη ριζοσπαστική Αριστερά, η πολιτική των ταυτοτήτων έχει αντικαταστήσει τα οικονοµικά.

Μπορεί το γενικότερο κλίµα στην οικονοµία να παρουσιάζει σηµάδια βελτίωσης, ωστόσο η νέα καλλιεργητική περίοδος δεν αρχίζει µε τους καλύτερους οιωνούς.

H εικόνα ανάπτυξης που παρουσιάζει ο αµπελοοινικός τοµέας στην Ελλάδα είναι δεδοµένη, ωστόσο ένα ξεκαθάρισµα του θεσµικού πλαισίου και των κανόνων βάσει των οποίων κινείται η συγκεκριµένη αγορά είναι απαραίτητο.

Η ζωή ενός φιλελεύθερου χορτοφάγου είναι συχνά µοναχική. Η χορτοφαγία είναι, προς το παρόν, «αριστερώς κωδικοποιηµένη», άρρηκτα συνδεδεµένη µε τον ακτιβισµό για το κλίµα και τις πολιτικές του κράτους γκουβερνάντας των κρατιστών για τη χειραγώγηση της δίαιτας.

Η εδραίωση του ψηφιακού κράτους, ο κατευνασµός του φόβου για το αύριο και βελτίωση του επενδυτικού κλίµατος, είναι τα στοιχεία που θα µπορούσαν να πιστωθούν στη διακυβέρνηση της τελευταίας τετραετίας και αποτελούν µια ενδιαφέρουσα παρακαταθήκη για την επόµενη µέρα.

Οι λόγοι που υπαγορεύουν την περαιτέρω ανάπτυξη της κτηνοτροφικής παραγωγής στην Ελλάδα είναι πολλοί και αδιαµφισβήτητοι. Σε κάθε περίπτωση βεβαίως, ο τρόπος µε τον οποίο θα πρέπει να αναπτυχθεί η ελληνική κτηνοτροφία σε µια χώρα που έτσι κι αλλιώς είχε µείνει πίσω στον συγκεκριµένο κλάδο, καλό είναι να εξετασθεί εξ αρχής.

Tο καλοκαίρι που µας πέρασε εξέφρασα τη θλίψη µου για την πρόσφατη έλλειψη καλών ειδήσεων: «Στο τελευταίο µέρος του 20ού αιώνα, µου απολάµβανα να διαβάζω ειδησεογραφικά µέσα όπως ο Economist, οι Financial Times, η Wall Street Journal και η Far Eastern Economic Review. Αυτές οι πηγές ειδήσεων επικεντρώνονταν σε ζητήµατα δηµόσιας πολιτικής, και ιδιαίτερα σε οικονοµικά και πολιτικά ζητήµατα.

Το µεγαλύτερο πρόβληµα της γεωργίας στην Ελλάδα είναι η ανοµοιογένεια. Αυτό είναι που κάνει δύσκολη µια κοινή έκφραση των αγροτών, αυτό είναι που διευκολύνει την πολιτική του διαίρει και βασίλευε από τους εκάστοτε κυβερνώντες, αυτό είναι που αδυνατίζει και την όποια οργανωµένη αντίδραση του χώρου.

Σε αντίθεση µε τους γεµάτους αυτοπεποίθηση ισχυρισµούς των ειδικών στα µέσα ενηµέρωσης, οι οικονοµολόγοι δεν µπορούν να προβλέψουν µε ακρίβεια τη µακροοικονοµία.

Κάθε τόσο ακούµε από τους ιθύνοντες των Βρυξελλών διαβεβαιώσεις περί της ανάγκης απλούστευσης των διαδικασιών που συνοδεύουν τους κανόνες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και µε κάθε φορά, όλα γίνονται και πιο πολύπλοκα.

Φέτος κλείνουν 10 χρόνια από την πρώτη έκδοση του Ελαίας Καρπός (el) και μια σύντομη αναδρομή σ’ αυτή την πορεία θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει πολλά κοινά με την πορεία αναζήτησης της νέας ταυτότητας του ελληνικού ελαιόλαδου. Προφανώς και η ταυτότητα αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί. Χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά. Ωστόσο τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.