της Καθαρίνα Μπουλχόλζ*
Η παγκόσµια κοινότητα έχει καταδικάσει την πολεµική επιχείρηση της Μόσχας και κυρίως τη βιαιότητα των Ρώσων και τις επιθέσεις που φέρονται να έχουν εξαπολύσει σε µη στρατιωτικούς στόχους, όπως νοσοκοµεία. Ακόµη κι αν η Ρωσία επικρατήσει της γειτονικής Ουκρανίας, η οποία ενισχύεται µε στρατιωτικό εξοπλισµό από τους Ευρωπαίους συµµάχους και τις ΗΠΑ, η Ιστορία της χώρας ως κατακτητή δεν προϊδεάζει ότι µπορεί να διατηρήσει υπό κατοχή την Ουκρανία, σε περίπτωση που την καταλάµβανε. Σε τέτοιο ενδεχόµενο, οι αναλυτές εκτιµούν ότι ο ουκρανικός στρατός θα περάσει «στην αντίσταση», αρχίζοντας ανταρτοπόλεµο κατά των κατακτητών. Οι αντάρτικες δυνάµεις δεσµεύονται από λιγότερους κανόνες σε σχέση µε τον τακτικό στρατό, είναι πιο ευέλικτες και εντοπίζονται πιο δύσκολα από τις ένοπλες δυνάµεις.
Οι ρωσικές ή σοβιετικές δυνάµεις έχουν «κακό» παρελθόν απέναντι σε αντάρτικα, όπως επισηµαίνει και η Rand Corporation. Η ρωσική αποτυχία στο Αφγανιστάν το 1992 αποτελεί «αντικείµενο µελέτης για το πώς µια µεγάλη δύναµη µπορεί να ηττηθεί στον ανταρτοπόλεµο» από τον ειδικό σε τέτοιες τακτικές πολέµου Anthony James Joes. Η ωµή βία –γνωστή και ως «σιδηρά πυγµή»- συγκαταλέγεται στους κύριους λόγους αποτυχίας των ρωσικών στρατιωτικών δυνάµεων. Το 1994, στην επιχείρηση καταστολής της εξέγερσης που είχε ξεσπάσει στην τότε αποσχισθείσα ∆ηµοκρατία της Τσετσενίας, οι ρωσικές δυνάµεις απέτυχαν σε επίπεδο στρατηγικής, αντιµετώπισαν προβλήµατα µε τον στρατιωτικό εξοπλισµό, καταβαραθρώθηκε το ηθικό τους, αλλά δεν βρήκαν υποστήριξη στον λαό της Τσετσενίας και δεν ενδιαφέρθηκαν να ικανοποιήσουν τις αξιώσεις του ώστε να αποδυναµώσουν την εξέγερση.
Σύµφωνα µε τη Rand, ελάχιστες ρωσικές επιχειρήσεις –που βασίστηκαν µόνο στη βία– κατά αντάρτικων οµάδων είχαν θετική έκβαση για τη Μόσχα. Πιο αποτελεσµατικές αποδείχθηκαν όσες χρησιµοποιούσαν και µη στρατιωτικά µέσα. Επιπλέον, τακτικές όπως εκφοβισµός, µαζική τιµωρία, διαφθορά και λεηλασίες, αποτελούν παράγοντες που ουσιαστικά υπονοµεύουν την επικράτηση ενός τακτικού στρατού σε βάρος αντάρτικων δυνάµεων. […].
*Αρθρογράφου Forbes
