Να σημειωθεί εδώ πως περίπου το 75% της φετινής σοδειάς προορίζεται για εξαγωγή, σε συνέχεια των εξαιρετικών στρεμματικών αποδόσεων και της σοδειάς των 1,2 με 1,3 εκατ. τόνων. Το επιχείρημα από πλευράς εμπόρων είναι πως η ευρωπαϊκή παραγωγή των 8,3 εκατ. τόνων (+15% από έτος σε έτος σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Σιτηρών) και η φυσιολογική σοδειά του Καναδά (εκτιμήσεις από 5,8 έως 6,1 εκατ. τόνοι) δεν επιτρέπουν στο ελληνικό σκληρό να φορτωθεί και εξαχθεί στις τριγύρω αγορές και δη την Ιταλία σε επίπεδα άνω των 240 ευρώ ο τόνος FOB, με εξαίρεση το ελάχιστο διαθέσιμο βιολογικό προϊόν.
Ξεφυλλίστε σε υψηλή ανάλυση την εβδομαδιαία Agrenda
Στο πεδίο, μπορεί το ενδιαφέρον των ημερών να έχει μετατοπιστεί στη συλλογή σε καλαμπόκι και βαμβάκι, ωστόσο σχεδόν η μισή σοδειά σκληρού παραμένει ανοιχτή. Η συμφωνία μεταξύ ΕΑΣ Ορεστιάδας και Καραγιώργου τρέχει για δεύτερη εβδομάδα με την προσφερόμενη τιμή φιξαρίσματος να χάνει 2 λεπτά και να έχει οριστεί προσωρινά πλέον στα 19 λεπτά. Ανάλογα επίπεδα τιμών ακούγονται διάσπαρτα σε όλη τη χώρα ακόμα και για την πρώτη ποιότητα.
Επί πιεστηρίου πάντως, αυτό που συμβαίνει στην εγχώρια αγορά είναι πως η αδυναμία να διαφοροποιηθούν οι (μεγάλοι) αγοραστές από το εξωτερικό και η ολοένα και πιο πιεστική ανάγκη των μικρών παραγωγών να φιξάρουν, κάνουν ιδιαίτερα εύκολο στο ελληνικό εμπόριο να αναβάλει τις κινήσεις του. Το σκληρό σιτάρι αποτελεί αγροτικό εμπόρευμα και διαπραγματεύεται 365 μέρες το χρόνο, ωστόσο οι παραγωγοί είναι επαγγελματίες με έξοδα, οικογένειες και ευθύνες, ενώ επιπλέον λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών του 2025, είναι ιδιαίτερα πιεσμένοι από άποψη ρευστότητας.
Στην γειτονική Ιταλία, η τελευταία λίστα της Μπολόνια την περασμένη Πέμπτη έγραψε σταθερά 270 με 275 ευρώ ο τόνος με σταθερότητα μετά από καιρό. Την περασμένη βδομάδα επίσης η Φότζια έχασε 3 ευρώ ο τόνος (στα 277 με 282 ευρώ ο τόνος) με ενδείξεις σταθεροποίησης και αναμένεται την Τετάρτη να μείνει σταθερή. Κοινώς, την ώρα δηλαδή που συνολικά η μεσογειακή αγορά δείχνει να βρίσκει ένα νέο σκαλί ισορροπίας, οι εγχώριες τιμές παραγωγού δείχνουν να χάνουν με συνοπτικές διαδικασίες ένα κρίσιμο δίλεπτο. Με τις τρέχουσες τιμές, παρά την μεγαλύτερη σοδειά, η πρόσοδος του 2025 υπολογίζεται μικρότερη συγκριτικά με πέρυσι.
Να σημειωθεί εδώ πως η απόσταση μεταξύ τιμή εξαγωγής FOB και καθαρής τιμή παραγωγού θα έπρεπε να περιορίζεται στα 3,5 με 4,0 λεπτά ανά κιλό πρώτης ύλης, ενώ σε περιόδους που το εμπόριο δεν έχει κίνητρο να βιαστεί να κλείσει συμφωνίες, η απόσταση τραβάει προς τα 5 λεπτά. Αυτό φαίνεται πως είναι και το σενάριο που εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες στην ελληνική αγορά.
