Η ασθένεια παρουσιάζει συµπτώµατα καχεξίας, µειωµένης βλάστησης και προϊούσας αποξήρανσης των κλάδων. Παρατηρείται κυρίως σε εδάφη µε υψηλή υγρασία, σε περισσότερο ξηρές περιοχές και σε επικλινείς εκτάσεις.
Η µετάδοση της ασθένειας γίνεται µε την επαφή των ριζών µε υπολείµµατα προσβεβληµένων ριζών στο έδαφος.
Μέτρα αντιµετώπισης
Η αντιµετώπιση των σηψιρριζιών είναι υψηλής δυσκολίας και βασίζεται περισσότερο στην πρόληψη. Συνήθως, οι γεωπόνοι συνιστούν τη σωστή ξερίζωση όλων των παλαιών δέντρων και των υπολειµµάτων τους, καθώς και την καταστροφή τους, ώστε να µην υπάρχουν υπολείµµατα της ασθένειας στο νέο ελαιώνα. Σε περίπτωση προσβολής ωστόσο, οι γεωπόνοι επιχειρούν τακτικές ηλιοαπολύµανσης µε πλαστικό -όταν έχει ήλιο- στα προσβεβληµένα δέντρα πριν προβούν εκ νέου σε εκριζώσεις.
