Στην περίπτωση του φουζικλάδιου, το παθογόνο διαχειµάζει κυρίως στα προσβεβληµένα φύλλα στο έδαφος και εκεί κατά την διάρκεια της άνοιξης σχηµατίζει τα µολύσµατά του (σπόρια). Συνήθως, η ωρίµανση λίγων µολυσµάτων αρχίζει από την έκπτυξη των οφθαλµών (πράσινη κορυφή), κορυφώνεται στην ρόδινη ή λευκή κορυφή και τελειώνει µέχρι το τέλος της άνθισης. Στόχος αποτελεί η προστασία των ευπαθών ιστών των δένδρων (νεαρή βλάστηση, άνθη, νεαροί καρποί) από τις πρωτογενείς µολύνσεις. Συνιστώνται προληπτικοί ψεκασµοί στα στάδια της πράσινης (µηλιά, αχλαδιά) και της ρόδινης (µηλιά) κορυφής.
Από την άλλη, το ωίδιο προσβάλλει φύλλα, οφθαλµούς, τρυφερούς βλαστούς, άνθη και καρπούς και σχηµατίζει χαρακτηριστικό µυκηλιακό επίστρωµα. Το παθογόνο διαχειµάζει ως µυκήλιο µέσα σε προσβεβληµένους οφθαλµούς και την άνοιξη προκαλεί τις πρωτογενείς µολύνσεις στην νεοεκπτυσσόµενη βλάστηση. Τις επόµενες εβδοµάδες, καθώς η βλαστητική περίοδος εξελίσσεται, οι πρωτογενείς µολύνσεις παράγουν δευτερογενή µολύσµατα (κονίδια) τα οποία µεταφέρονται µε το αέρα και προκαλούν τις δευτερογενείς µολύνσεις στα νεαρά φύλλα, στα άνθη και στους καρπούς. Τα κονίδια εκβλαστάνουν σε σχετική υγρασία µεγαλύτερη από 70% (σύνηθες στο µικροκλίµα της κάτω επιφάνειας του φύλλου) σε θερµοκρασίες µεταξύ 10 και 25°C. Σε αντίθεση µε το φουζικλάδιο, η διύγρανση του φύλλου είναι αποτρεπτικός παράγοντας της µόλυνσης. Οι γεωπόνοι συνιστούν εφαρµογή εγκεκριµένων µυκητοκτόνων, περισσότερο ή λιγότερο ειδικών ωιδιοκτόνων σύµφωνα µε την ετικέτα από το στάδιο της πράσινης κορυφής. Προτείνεται η συνδυασµένη καταπολέµηση µε το φουζικλάδιο.
