Ανήµπορη να διαχειριστεί την πολυκαιρισµένη πια κρίση στην αγορά ελαιολάδου δείχνει η ευρωπαϊκή αλυσίδα εφοδιασµού και οι εµπλεκόµενοι σε αυτήν, µε τις ελαιοκοµικές περιφέρειες της Ισπανίας να ζητούν µια κρατική διαιτησία στις υποθέσεις τους και την επιτάχυνση άλλων αναπτυξιακών παρεµβάσεων όπως η διάκριση ανάµεσα σε παραδοσιακούς και πυκνούς ή υπέρπυκνους ελαιώνες.
Προγράµµατα αγροτικής ανάπτυξης ειδικά εστιασµένα για την ελαιοπαραγωγή αλλά και ειδικά µέτρα ενίσχυσης παραγωγών που φροντίζουν παραδοσιακούς ελαιώνες, βρίσκονται ήδη στην ατζέντα του Ισπανού υπουργού Γεωργίας Λούις Πλάνας, µε τον ίδιο σε ειδική συνάντηση µε εκπροσώπους των ελαιοκοµικών περιφερειών της Ισπανίας την περασµένη ∆ευτέρα, να ταξινοµεί τις εκκρεµότητες που εµποδίζουν την επανεκκίνηση της αγοράς. Όπως επεσήµανε οι ανισορροπίες ανάµεσα στην παγκόσµια προσφορά και τη ζήτηση οφείλονται σε µεγάλο βαθµό στην ασυνέπεια της αγοράς να µην διακρίνει το προϊόν µε βάση το καλλιεργητικό προφίλ του ελαιώνα. «Φυσικά το γεγονός ότι η παραγωγή αυξάνεται µε ρυθµό πολύ µεγαλύτερο από αυτόν της παγκόσµιας ζήτησης, είναι ένα πρόβληµα, που και αυτό µε κάποιον τρόπο συνδέεται µε τα παραγωγικά πρότυπα που ακολουθούµε» σηµείωσε.
Ως αλυσίδα «µη αξίας» του ελαιολάδου ονοµάστηκε η συγκεκριµένη ειδική ηµερίδα που διοργάνωσαν οι παραπάνω περιφέρειες µε στόχο να δροµολογήσουν τον γνωστό «δεκάλογο» που παρουσιάστηκε νωρίτερα φέτος στην χώρα της Ιβηρικής και θέτει τον φιλόδοξο στόχο της επανεκκίνησης του κλάδου της ελαιοκοµίας. Σε αυτήν λοιπόν, παρουσία του υπουργού Λούις Πλάνας που εµπνεύστηκε τον δεκάλογο του ελαιολάδου, συµφωνήθηκε ότι ένα από τα βασικότερα προβλήµατα που αντιµετωπίζει ο κλάδος, είναι αυτό το δίπολο ανάµεσα σε εντατικές και παραδοσιακές εκµεταλλεύσεις. Εκεί ο Λούις Πλάνας δήλωσε πως διατίθεται να ανάγει σε επίπεδο Ευρώπης την πρότασή του περί διαµόρφωσης δύο παράλληλων αγορών για τα ελαιόλαδα αυτά. Επιπλέον, ο ίδιος, ανακοίνωσε µια νέα παρέµβαση που θα αφορά στην οριοθέτηση της διαδικασίας µείξης παλιών ή υποβαθµισµένων ελαιολάδων µε φρέσκα.
Όπως επεσήµανε, οι παρεµβάσεις του βάζουν στο επίκεντρο «δύο σηµαντικά διαφορετικές µεταξύ τους πραγµατικότητες στον τοµέα του ελαιολάδου». «Συνυπάρχει ο παραδοσιακός ελαιώνας που είναι πολύ σηµαντικός στην αλυσίδα αξίας τόσο από οικονοµική όσο και από περιβαλλοντική και κοινωνική άποψη µαζί µε τον εντατικό και υπερ-εντατικό ελαιώνα, µε υψηλότερες αποδόσεις χαµηλότερο κόστος παραγωγής» σχολίασε.
Υπενθυµίζεται ότι ο δεκάλογος αυτός περιλαµβάνει: Τα 10 µέτρα
- Εθελοντικό σύστηµα µείωσης παραγωγής ως µέτρο αυτορρύθµισης για τους συνεταιρισµούς (που αντιπροσωπεύουν το 67% της παραγωγής ελαιολάδου).
- Πρότυπα ποιότητας για την εδραίωση της πρώιµης συγκοµιδής ελιών.
- Ρύθµιση της παραγωγής ελαιολάδου στον τοµέα της µεταποίησης.
- Νέα πρότυπα τυποποίησης και σήµανσης, που διαφοροποιούν το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο το οποίο έχει παραχθεί από παραδοσιακούς ελαιώνες.
- Νέο ποιοτικό πρότυπο ιχνηλασιµότητας για το ελαιόλαδο.
- Προγράµµατα προώθησης.
- Στη νέα ΚΑΠ πρόβλεψη στήριξης του βασικού εισοδήµατος των παραγωγών που διαχειρίζονται παραδοσιακούς ελαιώνες.
- ∆ιαµόρφωση προγραµµάτων αγροτικής ανάπτυξης ειδικά για τον ελαιοκοµικό τοµέα στη µελλοντική ΚΑΠ.
- Αύξηση των βιολογικών ελαιώνων µέχρι το 2030.
- Μέσω της ΚΑΠ, αναδόµηση του παραδοσιακού ελαιώνα, µέσω προγραµµάτων ανάπτυξης που θα επιτρέψουν την αγορά εξοπλισµού που θα µειώσει αισθητά το κόστος παραγωγής.
