Άργησαν πολύ να καταλάβουν οι κυβερνώντες το κακό που γίνεται στον αγροτικό χώρο ως αποτέλεσµα της απόλυτης κατάρρευσης του συστήµατος πληρωµών από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, και όπως φαίνεται τις τελευταίες µέρες γίνεται µεγάλη προσπάθεια να ξαναµπούν σε δρόµο οι πιστώσεις των κοινοτικών ενισχύσεων, παλιών και νέων. Έχω, πάντως, την αίσθηση ότι το κακό που έχει ήδη γίνει, δύσκολα θα διορθωθεί.
Αρκεί να διαβάσει κανείς προσεκτικά τα πρόσωπα των αυθεντικών κτηνοτρόφων που συγκεντρώθηκαν πριν από λίγες µέρες έξω από το υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και θα καταλάβει το αδιέξοδο στο οποίο τους έχουν οδηγήσει οι κυβερνητικές πολιτικές και οι πρακτικές της συµµορίας του ΟΣ∆Ε.
Καλό είναι να στέλνεις τη µπάλα στην κερκίδα και να νοµίζεις ότι θα αποφύγεις έτσι το γκολ, έρχεται όµως η στιγµή που οι αδυναµίες στην άµυνα γίνονται φανερές, ο αντίπαλος το καταλαβαίνει και τότε τα γκολ πέφτουν βροχή.
Ο Νοέµβριος θα κρίνει πολλά σε ό,τι αφορά τον αγροτικό χώρο, ωστόσο, λαµβανοµένου υπόψη πώς πήγε ο Οκτώβριος, οι προσδοκίες… ψαλιδίζονται.
Όταν η επικοινωνία γίνεται φάρµακο… δια πάσαν νόσον, τότε το αποτέλεσµα είναι αυτό το οποίο βιώνουν σήµερα οι αγρότες και όλοι όσοι εµπλέκονται µε τα θέµατα της αγροτικής παραγωγής.
Μετά την άγονη παρέλευση και της 16ης Οκτωβρίου, ως µιας ακόµη κρίσιµης καταληκτικής ηµεροµηνίας για τις πληρωµές των κοινοτικών ενισχύσεων, τα πράγµατα στον αγροτικό τοµέα οδηγούνται σε έναν δρόµο που δεν έχει επιστροφή. Χάθηκαν και χάνονται χρήµατα, κατέρρευσαν και χρεοκοπούν αγροτικές εκµεταλλεύσεις, απειλούνται µεγάλες εταιρείες υποστήριξης του αγροτικού χώρου, διαλύεται ο παραγωγικός ιστός και σε λίγο το πρόβληµα θα γίνει αισθητό τόσο στη µεταποίηση όσο και στην κατανάλωση (περαιτέρω άνοδος στις τιµές των τροφίµων).
Τα τελευταία 24ωρα κάτι δείχνει να κινείται. Φαίνεται πως µετά από µήνες απάθειας, κάποιοι στην κυβέρνηση αρχίζουν να αντιλαµβάνονται το κακό που πάει να γίνει στον αγροτικό χώρο.
Το σπασµένο βιολί του κόσµου ακόµα ουρλιάζει Στα νωπά σπαρµένα χωράφια η µέρα χαράζει Φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες ∆ελφίνια στο πέλαγο µόνα, νεράκι στις στέρνες Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο, κανείς δε µιλάει Την Άνοιξη όλοι προσµένουν Κι αυτή προσπερνάει
Θα ήθελα πολύ να ξέρω τι νέα έφερε από τις Βρυξέλλες, ο υπουργός Κώστας Τσιάρας.
Πολύ θα ήθελα να ξέρω ποιος ήταν αυτός που ορµήνεψε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, να βγει και να προτείνει από το βήµα της ∆ΕΘ, την κατάργηση των ΚΥ∆ και την αντικατάστασή τους από τα ΚΕΠ. Σίγουρα, πάντως, κάποιος που βρίσκεται κοντά, όχι µόνο στον πρόεδρο του κινήµατος αλλά και στη «συντεχνία του ΟΣ∆Ε», η οποία έφερε µέχρι σήµερα την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ σ’ αυτό το χάλι.
Τώρα εξηγούνται πολλά! Τουλάχιστον 100 εκατ. ευρώ λείπουν από το ταµείο των άµεσων ενισχύσεων και των διαρθρωτικών προγραµµάτων που προορίζονται για τους αγρότες, µόνο και µόνο γιατί η κυβέρνηση και ο ΟΠΕΚΕΠΕ δεν κατάφεραν να πληρώσουν τα χρήµατα αυτά στην ώρα τους. Η καταληκτική προθεσµία γι’ αυτές τις πληρωµές ήταν η 30η Ιουνίου 2025. Από αυτή τη ηµεροµηνία και µετά, υπάρχει αυστηρή ποινή και µάλιστα κλιµακούµενη.
Καλά πέρασε το καλοκαίρι µε το «κρυφτούλι» του ΟΠΕΚΕΠΕ, όµως ο τοµέας της αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα βρίσκεται στη δυσκολότερη θέση που υπήρξε ποτέ. Η εγκατάλειψη της αγροτικής δραστηριότητας σε ορατό χρόνο προβλέπεται µαζική, οι τελευταίοι αισιόδοξοι νέοι αγρότες εισπράττουν καθηµερινά απογοητεύσεις και οι κυβερνώντες επιµένουν σε µια ανούσια ρητορική, λες και δεν τρέχει τίποτα.
Θα το λέω µέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα. Το µεγάλο κακό στην ιστορία µε τον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι τα λεφτά που χάθηκαν στην πορεία (πρόστιµα, καταλογισµοί και επιστροφές κονδυλίων), ούτε ακόµα κι αυτά που πήγαν σε λάθος τσέπες. Τα πολύ χειρότερα έχουν να κάνουν µε τον αποπροσανατολισµό της ελληνικής γεωργίας, τη δηµιουργία αχρείαστων υπηρεσιών προς δόξα των επίδοξων παρόχων, µε την αποµάκρυνση από το παραγωγικό µοντέλο που όφειλε να υιοθετήσει η χώρα προς ένα ιδιότυπο καθεστώς κυνηγών και λαθροκυνηγών επιδοτήσεων.
∆εν θυµάµαι πολλές φορές στα 20 χρόνια της Agrenda να φθάνουν από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραµµής τόσες φωνές απελπισίας αγροτών, µπροστά στο οικονοµικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγούνται, όχι κατ’ ανάγκη από δική τους υπαιτιότητα. Το θέµα του ΟΠΕΚΕΠΕ και η «στάση πληρωµών» που επιφέρει, επιταχύνει τις εξελίξεις.
Η λειτουργία του… µπλέντερ που χαρακτηρίζει αυτές τις µέρες τον δηµόσιο διάλογο γύρω από τη δυσώδη υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ, υποχρεώνει πολύ συχνά σε ρόλο απολογούµενων ακόµα και αγρότες µε κρυστάλλινη διαδροµή, δηµιουργικό πνεύµα, παραγωγικό αποτύπωµα και άριστη σχέση µε τις τοπικές κοινωνίες.
Η αλήθεια είναι πως τώρα, ανακατεύεται πολύ η τράπουλα. Το τσουνάµι που φαίνεται να δηµιουργεί η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν αποκλείεται να συµπαρασύρει στο πέρασµά του… ό,τι βρεθεί στο δρόµο του. Εκεί στο Μαξίµου, πάντως, ακόµα αναρωτιούνται πως άφησαν να φτάσουν ως εδώ τα πράγµατα. Και να πεις ότι δεν χτυπούσαν κάθε τόσο οι «καµπάνες του Βάρρα», να το καταλάβουµε.
Κοιτάζοντας επίµονα πίσω, κάποιες φορές χάνεις και το παρόν και το µέλλον. Ο λόγος για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Το έχουµε πει. Όποιος έχει µάτια, βλέπει. Ένας σατανικός ιδιώτης επιχειρηµατίας, το όνοµα του οποίου δεν πολυακούγεται, έβαλε µπροστά ένα δόλιο σχέδιο κυριαρχίας στον τοµέα της παροχής υπηρεσιών για τον αγροτικό χώρο και µε όχηµα το ΟΣ∆Ε, κατάφερε, µέσα σε µια δεκαετία, να «λερώσει» όποιον δεν κράτησε µια απόσταση ασφαλείας µαζί του.
Μετά από τόσες αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, οµολογώ ότι έχω µπερδευτεί. Τελικά είναι οι επιτήδειοι της γνωστής «δυναστείας του ΟΣ∆Ε» που κατάκλεβαν εδώ και χρόνια τους αγρότες και το κράτος ή είναι οι αγρότες που βρήκαν τρόπο να βάζουν βαθύτερα το χέρι στον κουβά µε τις επιδοτήσεις;
