«Ο κινεζικός λαός πρέπει να αφήσει στην άκρη τις ψευδαισθήσεις και να στηριχτεί στον εαυτό του» είπε τον Απρίλιο o Κινέζος πρόεδρος.
Ωστόσο, σύµφωνα µε άρθρο του Economist, υπάρχει ένας τεχνολογικός τοµέας στον οποίο η Κίνα εµφανίζεται λιγότερο πρόθυµη να ξεπεράσει την Αµερική: στην ανάπτυξη γενετικά τροποποιηµένων καλλιεργειών. Η Κίνα ήταν κάποτε παγκόσµιος ηγέτης στον χώρο, αλλά υπό το βάρος των δηµόσιων αντιδράσεων τώρα έχει µείνει πολύ πίσω. Σε αντίθεση µε την Αµερική, η Κίνα περιορίζει την εµπορική χρήση των γενετικά τροποποιηµένων ειδών σε µεγάλο βαθµό σε καλλιέργειες που δεν προορίζονται για τροφή.
Το 2016, µετά από χρόνια αµφιταλάντευσης, η κυβέρνηση εµφανιζόταν έτοιµη να επιτρέψει ευρύτερη εισαγωγή γενετικά τροποποιηµένων καλλιεργειών για τροφή. Σε έγγραφο που δηµοσιεύθηκε εκείνη τη χρονιά και αφορούσε τον προγραµµατισµό σε βάθος πενταετίας, σηµειωνόταν ότι συγκεκριµένες ποικιλίες γενετικά τροποποιηµένου καλαµποκιού και σόγιας θα διατίθεντο προς εµπορική χρήση έως το τέλος της δεκαετίας. Ωστόσο, χρειάζεται ακόµη να πειστεί ο κόσµος να δεχθεί την ιδέα.
Μια έρευνα που δηµοσιεύθηκε φέτος στο σάιτ του βρετανικού επιστηµονικού περιοδικού Nature, διαπίστωνε ότι µόνο κάτι περισσότερο από ένας στους δέκα συµµετέχοντες από την Κίνα έβλεπαν θετικά τα γενετικά τροποποιηµένα τρόφιµα.
Οι ανησυχίες δε φαίνεται να υποχωρούν, σηµειώνει το ρεπορτάζ του Economist.
Μαοϊστές και νεο-αριστεροί αντιτίθενται στα γενετικά τροποποιηµένα τρόφιµα, εν µέρει επειδή ανησυχούν για το πόσο ασφαλή είναι, αλλά κυρίως-εκτιµά το βρετανικό περιοδικό-επειδή φοβούνται ότι οι Αµερικανοί θα χρησιµοποιήσουν την υπεροχή τους στη γενετική µηχανική για να αποκτήσουν έλεγχο των διατροφικών αποθεµάτων της Κίνας. Σε µια σιωπηλή αποδοχή της απήχησης αυτών των αριστερών θέσεων, ο Κινέζος πρόεδρος χρησιµοποιεί µαοϊκή ρητορική, θεωρεί το περιοδικό. Πριν πέντε χρόνια παρότρυνε προς τον ανταγωνισµό µε όσους καλλιεργούν γενετικά τροποποιηµένες σοδειές διεθνώς, έκτοτε όµως δεν έχει εκφραστεί δηµόσια για το θέµα.
Την ίδια ώρα, στην Κίνα, διάφορα άσχετα µε τις γενετικά τροποποιηµένες καλλιέργειες περιστατικά που σχετίζονται παρόλα αυτά µε τη διατροφική ασφάλεια, έχουν µειώσει την εµπιστοσύνη των πολιτών στην ικανότητα των αρχών να ελέγξουν αυτά τα θέµατα.
Αργεί το όνειρο του...τζακ ποτ
Ο James Chen, διευθύνων σύµβουλος της Origin Agritech, εταιρείας που εδρεύει στο Πεκίνο και παράγει σπόρους γενετικά τροποποιηµένου καλαµποκιού, έχοντας λάβει πριν καιρό επίσηµη έγκριση ασφάλειας είπε στο Economist ότι «Είχαµε δει ένα διευρυνόµενο ενδιαφέρον για τα γενετικά τροποποιηµένα µέσα στην κυβέρνηση και νοµίζαµε ότι θα πιάναµε το τζακ ποτ. Η κυβέρνηση ακόµα περιµένει, αλλά εγώ δεν µπορώ να περιµένω για πάντα».
Τον Οκτώβριο, µια επίσηµη εφηµερίδα του Κινεζικού υπουργείου Επιστήµης και Τεχνολογίας αντέκρουσε έκθεση που δηµοσιεύθηκε στην επαρχιακή εφηµερίδα Heilongjiang Daily και φιλοξενούσε την άποψη ενός λοµπίστα της βιοµηχανίας σόγιας, ο οποίος υποστήριζε ότι κορυφαίοι Κινέζοι ερευνητές είχαν καταλήξει στο συµπέρασµα ότι η γενετικά τροποποιηµένη σόγια δεν ήταν ασφαλής. Αυτή η άποψη, υπογράµµισε η Science and Technology Daily, «είναι σοβαρά παραπλανητική και παραβιάζει µια ηθική και νοµική κόκκινη γραµµή».
Κινέζοι αξιωµατούχοι, σύµφωνα µε το Economist, έχουν την τάση να µη µιλούν για το πόσο εξαρτηµένη είναι ήδη η Κίνα από την εισαγόµενη γενετικά τροποποιηµένη σόγια που προορίζεται για ζωοτροφή και το βρώσιµο λάδι σόγιας. Ο εµπορικός πόλεµος µε τις ΗΠΑ θα περιορίσει τις αγοραπωλησίες από αυτή τη χώρα, ωστόσο η Κίνα αναµένεται να καλύψει αυτή την έλλειψη µε εισαγωγές από άλλες χώρες, όπως η Βραζιλία.
«Αυτό που θα έπρεπε να αναγνωρίζουν οι επιστήµονες είναι ότι αν είχαµε κάνει τα πράγµατα διαφορετικά πριν 10 µε 15 χρόνια, δεν θα χρειαζόταν τώρα να στηριζόµαστε σε προµήθειες από το εξωτερικό. Ακόµη και αν ξεκινήσουµε σήµερα, θα µας πάρει χρόνια για να καλύψουµε το χαµένο έδαφος» εκτίµησε ο Cao Cong, ακαδηµαϊκός στο Πανεπιστήµιο του Nottingham.
Το 1992, όταν η Κίνα επέτρεψε την παραγωγή ανθεκτικής σε ιούς καπνοκαλλιέργειας για εµπορικούς λόγους, ήταν η πρώτη χώρα που το έκανε σε οποιοδήποτε είδος γενετικά τροποποιηµένης σοδειάς.
Οι αξιωµατούχοι τότε προέβαλαν τον στόχο παραγωγής του µεγαλύτερου µέρους ρυζιού, σιταριού και καλαµποκιού της χώρας µε γενετικά τροποποιηµένα είδη έως το 2010. Τώρα ακόµη και ο πιο µετριοπαθής στόχος που έθεσε το πιο πρόσφατο πενταετές τεχνολογικό σχέδιο είναι αµφίβολος, καταλήγει το Economist.
Διαβάστε αναλυτικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Agrenda που κυκλοφορεί στα περίπτερα από το Σάββατο 10 Νοεμβρίου
