Εφόσον είναι ενδιαφέροντα τα όσα γράφω, µπορεί όποιος τα διαβάζει, να τα πάρει και να πάει να βρεθεί µε το λογιστή του για λεπτοµέρειες. ∆εν απαντώ σε ερωτήµατα διότι αν το κάνω καπελώνω τους συναδέλφους που τους παρακολουθούν, κάτι το οποίο αποφεύγω ως κόρην οφθαλµού.
Αυτή τη φορά δεν άντεξα τον πειρασμό και συνέχισα…
∆έχθηκα ερώτηµα το πρωί (σσ. Πέµπτη), το οποίο ήταν η αφορµή να προχωρήσω στην συγγραφή του σηµερινού άρθρου: «…µου είπαν να πω το λογιστή να µου βάλει 100 ευρώ αγροτικό εισόδηµα στο Ε3, για να µπορέσω να γράψω το 50% από το αγροτικό αυτοκίνητο που κληρονόµησα από τον πεθαµένο πατέρα µου. Και στη συνέχεια να το γράψω στη γυναίκα µου που είναι αγρότισσα…».
Και γιατί δεν το γράφεις κατευθείαν στη γυναίκα σου; Ρώτησα εύλογα. «∆εν το επιτρέπει ο αδερφός µου γιατί δεν τη χωνεύει…!». Το ερώτηµα που µόλις διαβάσατε, µου δηµιούργησε έκπληξη, παρότι -είµαι βέβαιος- συµβαίνει σε εκατοντάδες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα. Έχει δε, δύο σκέλη: α) την περίπτωση των κληρονόµων και β) τα γραφεία διεκπεραίωσης αυτοκινητιστικών υποθέσεων.
Ξεκινώντας από τους κληρονόµους, µιλάµε ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι αλλού γι’ αλλού. ∆εν γουστάρει λέει ο αδερφός τη νύφη του και για τον λόγο αυτό δεν αφήνει να γραφεί το 50% στη γυναίκα του αδερφού του…αλλά αφήνει να γραφεί το 50% στον αδερφό του (αφού δεν µπορεί να κάνει αλλιώς γιατί είναι κληρονοµικό, άρα µισό – µισό), ο οποίος µόλις γραφεί πάνω του το 50% θα το µεταβιβάσει στη γυναίκα του, η οποία είναι αγρότισσα. Ο άλλος αδερφός όµως το γνωρίζει, αλλά παρά ταύτα τον αφήνει να το γράψει πάνω του -γιατί δεν µπορεί να το αποφύγει-, ξέρει ότι µετά θα το γράψει στη νύφη του που δεν τη χωνεύει… αλλά δεν το νοιάζει, αρκεί να µην το αφήσει να γίνει η µεταβίβαση απευθείας… αφού δεν τη χωνεύει λέµε.
Αυτό µόνο, τίποτα άλλο. Να προσθέσω ότι ο σύζυγος της αγρότισσας είναι συνταξιούχος, κατά συνέπεια η όλη διαδικασία θα µπορούσε να αποφευχθεί µε την απευθείας µεταβίβαση του ποσοστού σε αυτή. Αλλά είπαµε, δεν τη χωνεύει…Και πάµε στα καµάρια µας, στα γραφεία διεκπεραίωσης αυτοκινητιστικών υποθέσεων. Όχι όλα, να είµαι ξεκάθαρος, κάποια από αυτά, στα οποία περισσεύει το θράσος!
Λένε στον κόσµο «πείτε του λογιστή να σας βάλει 100-200 ευρώ αγροτικό εισόδηµα και ελάτε να κάνουµε τη µεταβίβαση και να σας γράψω το αγροτικό. Λες και είναι τυρί και άµα µπει λίγο παραπάνω θα του πούµε άστο καλά είναι. Η πώληση αγροτικών προϊόντων έχει κάποιες προϋποθέσεις. Πώληση σηµαίνει καλλιέργεια, παραγωγή. Πρέπει να κάνει κάποιος δήλωση καλλιέργειας; Και ναι και όχι. Όχι αν δεν λαµβάνει επιδοτήσεις.
Συνεπώς, ένας συνταξιούχος ή ένας υπάλληλος ιδιωτικού ή δηµοσίου τοµέα, ο οποίος καλλιεργεί ζαρζαβατικά στον κήπο του και αποφασίζει να βγει στο πεζοδρόµιο να τα πουλήσει, θα πρέπει να εγγραφεί στο ειδικό καθεστώς και στη συνέχεια να εγγραφεί στο µητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκµεταλλεύσεων.
Για κάποιον που θέλει να πάρει σήµερα αγροτικό, απαιτούνται ως ελάχιστο οι ανωτέρω δύο διαδικασίες. Πράγµα που σηµαίνει ότι µπορεί αυτό να γίνει, αλλά θα είναι έτοιµοι την επόµενη χρονιά. Κι αν βιάζεται κάποιος, ας περιµένει, δεν θα πάθει κάτι. Το λέω µε πλήρη επίγνωση, δεν µπορεί να θυµήθηκε ξαφνικά Σεπτέµβρη µήνα ότι χρειάζεται αγροτικό και να καίγεται κιόλας να το πάρει αύριο. Όσα από τα γραφεία µεταβιβάσεων παροτρύνουν τους ανθρώπους «πείτε στο λογιστή σας, να σας βάλει 100 ευρώ αγροτικό εισόδηµα», θα πρέπει να σταµατήσουν να το λένε, µε τον τρόπο που το λένε. Γίνεται, αλλά απαιτείται συγκεκριµένη διαδικασία και χρόνος.
