σκληρό σιτάρι

Στην εγχώρια αγορά σκληρού σίτου η εξαγωγή φαίνεται να έχει δυναµική για κάτι έστω λίγο καλύτερο σε σχέση µε την προηγούµενη εβδοµάδα.

Η Τυνησία αγόρασε 19 Σεπτεμβρίου μέσω διαγωνισμού 100.000 τόνους στα 345 δολάρια ανά τόνο παραδοτέα σε λιμάνι τους, δηλαδή ονομαστικά περίπου 20 δολάρια υψηλότερα από την προηγούμενη αγορά της στα τέλη Ιουλίου.

Σχηματίστηκαν, τα γνωρίσαμε και μάλλον τα αφήνουμε πίσω μας τα χαμηλά της σεζόν σε σκληρό-μαλακό σιτάρι, καλαμπόκι και βαμβάκι, σε μία προσωρινή ισορροπία που δεν αφήνει κανένα ευχαριστημένο, σημάδι πως το επόμενο διάστημα θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις, κατά πάσα πιθανότητα σε υψηλότερο επίπεδο τιμών. Φαίνεται βέβαια πως τα περιθώρια ανόδου δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλα, τόσο λόγω φυσιολογικής σοδειάς, όσο και λόγο «ανοσίας» της αγοράς σε γεωπολιτικές εντάσεις που βασίζονται σε πολλά λόγια και λίγες πράξεις.

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου η εξαγωγή κυµαίνεται σε επίεπδα µεταξύ των 275 και 280 ευρώ ο τόνος FOB λιµάνι µας ανάλογα της ποιότητας και οι δουλειές που κλείνονται είναι ελάχιστες.

Ένα δολάριο ανά µέρα, τη κατήφεια κάνει πέρα. Με αυτούς τους όρους προσεγγίζουν από αρχές Σεπτεµβρίου οι γείτονες Τούρκοι την εξαγωγική δραστηριότητα στο σκληρό σιτάρι, ξεκινώντας µετά το άνοιγµα της Ιταλικής αγοράς από τις διακοπές του Αυγούστου, µια πιο σκληρή στάση, ευνοούµενοι φυσικά από τις χαµηλές πτήσεις του δολαρίου έναντι του ευρώ.

Σε περίεργα νερά πλέει το διεθνές εµπόριο σκληρού σίτου, µε τις εξαγωγικές ροές να έχουν περιοριστεί αρκετά, την Τουρκία να κόβει ηµερήσιο τονάζ αρχίζοντας και αυτή µια κάπως σκληρή γραµµή και τον Καναδά να βλέπει στα χαρτιά µια σοδειά 6 εκατ. τόνων.

Στην ελληνική αγορά σκληρού σίτου είχαµε την καθιερωµένη καλοκαιρινή ανάπαυλα, µε τη µοναδική µεγάλη είδηση να είναι η αγορά 500.000 τόνων σκληρού από την Αλγερία σε τιµές όχι και τόσο υποσχόµενες, στα 295-306 ευρώ ο τόνος ανάλογα πλοίου παραδοτέα σε λιµάνι της Αλγερίας. Φυσικά µιλάµε πάντα για καλής ποιότητας σκληρό σιτάρι. Στην αγορά αναµένεται η επιστροφή των Ιταλών αγοραστών, οι οποίοι και αποτελούν βαρόµετρο για τα νέα επίπεδα τιµών.

«Φοβάται ο βρεγµένος τη βροχή; Mάλλον όχι». Κάπως έτσι θα µπορούσε να περιγραφεί η κατάσταση στην εγχώρια αγορά σκληρού σίτου, µε τους παραγωγούς να έχουν εν πολλοίς αποδεχτεί ότι η φετινή χρονιά δύσκολα θα φέρει κέρδος, µε αποτέλεσµα οι περισσότεροι να είναι διατεθειµένοι να αφήσουν στις αποθήκες τη σοδειά έως ότου διαµορφωθούν οι συνθήκες για κάποια καλύτερη τιµή, που τουλάχιστον δεν θα τους βάλει µέσα.

Μεσοπρόθεσμο χαρακτήρα αποκτούν οι τάσεις σταθεροποίησης στην αγορά σκληρού σίτου, με την ευρωπαϊκή προσφορά πλέον να μοιάζει κάπως ελεγχόμενη, και τους Τούρκους διατεθειμένους να κρατήσουν πιο σκληρή γραμμή στις διαπραγματεύσεις, αν βεβαίως τους το επιτρέψουν οι τιμές παράδοσης (CIF) του Καναδά, κάτι που κριθεί σε μεγάλο βαθμό από το πόσο γρήγορα θα ανακάμψει το δολάριο έναντι του ευρώ.

Σε 1.300 στρέµµατα στην περιοχή των Φαρσάλων και του ∆οµοκού αποφάσισαν να δοκιµάσουν µέσα στο 2024 το αγρωστώδες Τεφ µια οµάδα 25 αγροτών.