Άλλωστε, αν τα κηπευτικά και οι οπωρώνες ήταν µια εύκολη υπόθεση, θα αποτελούσαν την πρώτη επιλογή των αγροτών εδώ και χρόνια και δεν θα έρχονταν ως αποτέλεσµα της οικονοµικής κρίσης που διήλθε η χώρα ή της έντασης του ανταγωνισµού στον τοµέα της αγροτικής παραγωγής διεθνώς.
Μόνο που οι εν λόγω καλλιέργειες έχουν µεγάλες απαιτήσεις. Προϋποθέτουν σαφώς µεγαλύτερα κεφάλαια, σαφώς περισσότερη απασχόληση (εργατικά χέρια), σίγουρα µεγαλύτερο χρόνο απόσβεσης, ειδικά στις δενδρώδεις και στα θερµοκήπια, και καλύτερη διασύνδεση µε την αγορά, µιας και τα νωπά οπωροκηπευτικά δεν έχουν την πολυτέλεια να περιµένουν τη βελτίωση των συνθηκών της αγοράς. Κι αν στις µεγάλες καλλιέργειες, µε πληµµελή προσπάθεια στον τοµέα της καλλιεργητικής φροντίδας, η ζηµιά περιορίζεται στην απώλεια εισοδήµατος µιας χρονιάς, στα κηπευτικά και στις δενδρώδεις η ζηµιά µπορεί να καταστεί ανυπέρβλητη. Κι αυτό γιατί οι δαπάνες που απαιτούνται είναι πολύ µεγαλύτερες, εποµένως οι απώλειες εσόδων, λόγω του αντίστοιχου µεγέθους, επιδρούν καθοριστικά στην πορεία της εκµετάλλευσης. Εκτός όµως από τα χρηµατοδοτικά ζητήµατα που παραµένουν δυσεπίλυτα, εξίσου µεγάλα είναι και τα ζητήµατα εξεύρεσης προσωπικού που ανακύπτουν για τις ανάγκες των εκµεταλλεύσεων εντατικής µορφής, ειδικά στη συγκοµιδή. Όσο µάλιστα δεν επιλύονται ριζικά τα θέµατα της εκµηχάνισης των καλλιεργειών, ίσως αυτό να είναι για καιρό ένα ακόµα σηµαντικό ζήτηµα.
*Εκδότης-∆ιευθυντής εφημερίδα Agrenda
