Οι οχλήσεις που δέχεται σε καθηµερινή βάση ο εκπρόσωπος του εν λόγω θεσµού, είναι ενδεικτικές των αδυναµιών που έχει το ΟΣ∆Ε, των ευθυνών που βαραίνουν τον ΟΠΕΚΕΠΕ, της ταλαιπωρίας που υφίστανται οι Έλληνες παραγωγοί, της εκµετάλλευσης που γίνεται στις πλάτες των αδύναµων και της κατάχρησης που υπάρχει τελικά στη διαχείριση των κοινοτικών πόρων.
Αδυναµίες στον τρόπο λειτουργίας της κρατικής µηχανής έχουν υπάρξει και στο παρελθόν και µάλιστα σε πολλά πεδία. Τέτοιο «καπέλωµα» όµως των ιθυνόντων από µια θρασύτατη «µηχανοπαρέα» που έχει διαβρώσει στην κυριολεξία ένα κρίσιµο κοµµάτι της δηµόσιας διοίκησης, αναγάγοντας σε εκτελεστικά της όργανα, επιφορτισµένα µε τη διαφύλαξη του δηµοσίου συµφέροντος στελέχη, είναι πρωτόγνωρο.
Θα είχε ίσως µικρότερη σηµασία αν αυτή η υπόθεση εκτυλίσσονταν µια φορά, κατά τη διάρκεια ενός έτους, για µια πληρωµή των κοινοτικών ενισχύσεων σε µια συναλλαγή του αγροτικού κόσµου µε τις αρµόδιες αρχές. Το κακό είναι ότι η ίδια παθογένεια, η ίδια αυθαιρεσία, η ίδια εκµετάλλευση των κοινοτικών πόρων και των δικαιούχων των ενισχύσεων, γίνεται ξανά και ξανά, κάθε φορά, µε κάθε καταβολή της ενιαίας ή οποιασδήποτε άλλης ενίσχυσης.
Ο Συνήγορος του Πολίτη έγινε κοινωνός αυτής της πραγµατικότητας. ∆υσκολεύτηκε απ’ ό,τι φαίνεται να βρει άκρη, κατέγραψε ωστόσο την εµπειρία του και καλεί µε τον τρόπο του, άλλους, αρµοδιότερους εκείνου, να αλλάξουν το σύστηµα, να αποµακρύνουν τα παράσιτα από την... εύφορη κοιλάδα των κοινοτικών πόρων, να επαναφέρουν την τάξη στα πράγµατα.
Οι πολιτικά υπεύθυνοι από την άλλη, είναι εκείνοι που θα πρέπει, κάποια στιγµή, να πάρουν στα χέρια τους την «καυτή πατάτα». Να µην υποκύψουν στους συνήθεις εκβιασµούς και να µην ξεγελαστούν από τις Σειρήνες.
Agrenda
12-10-2019 10:01Μηνάς Νικόλαος
Σαφέστατα και τα δυο άρθρα σας είναι καταπληκτικά. Για το πρώτο, θα χρησιμοποιήσω μια σκληρή φράση : " Αυτοί τα φάγανε και όχι όλοι μαζί τα φάγαμε". Για το δεύτερο, το ελληνικό κράτος θεωρώ ότι προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του. Με την πάροδο όμως των ετών, τα πράγματα άλλαξαν. Οι τότε άξιοι καλλιεργητές της γης κατάφεραν να παράγουν και να βρουν τρόπους να διοχετεύσουν την παραγωγή τους χωρίς να γνωρίζουν τι θα τους ξημερώσει αύριο μέσα από τα συνεργατικά σχήματα. Έτσι κι εμείς σήμερα ζητούμε από αυτούς που νομοθετούν για εμάς, να νομοθετήσουν ορθά για το μέλλον της καλλιέργειας της γης και όχι να μας καταντήσουν ζητιάνους. Επιτέλους οι επιδοτήσεις πρέπει να περάσουν στην παραγωγικότητα (αγροτικός-κτηνοτροφικός χώρος) και να παύσουν οι συνήθειες του παρελθόντος (Τάσο πες αλεύρι, ο Θάνος σε γυρεύει). Εμείς είμαστε αυτοί, που δείξαμε στους φίλους μας τους Ευρωπαίους, τον δρόμο της διαφθοράς. Έτσι και τώρα,νεμείς είμαστε αυτοί που θα δείξουμε τον δρόμο της παραγωγικότητας. Κοινά σημεία των άρθρων σας, δυο: Πρώτον, και τα δυο άρθρα σας δείχνουν πως η ραχοκοκαλιά του ελληνικού κράτους, του τότε και του τώρα, είναι ο πρωτογενής τομέας της αγροτικής οικονομίας. Και δεύτερον, η σκέψη και η ελπίδα του Έλληνα καλλιεργητή της γης για καλύτερο μέλλον των παιδιών τους, τα οποία είμαι σίγουρος πως και αυτά θα ακολούθησαν τα νέα ελπιδοφόρα μονοπάτια που θα χαραχτούν ορθά για αυτούς. Τα συγχαρητήρια μου για τα άρθρα σας
Απάντηση