Με άλλα λόγια, είναι πολύ πιθανό το επόµενο διάστηµα και σίγουρα µε την εφαρµογή της νέας ΚΑΠ, οι αγρότες κάτοχοι δικαιωµάτων ενιαίας ενίσχυσης, να επιφορτισθούν µε την υποχρέωση απόδειξης του παραγωγικού τους αποτελέσµατος και προσκόµισης, προς επιβεβαίωση αυτού, των αντίστοιχων τιµολογίων πώλησης των προϊόντων στην αγορά.
Ο εν λόγω συσχετισµός συνιστά έναν τρόπο ανταµοιβής όσων πραγµατικά παράγουν και διακινούν την παραγωγή τους δια της νοµίµου οδού, δηλαδή χωρίς να ενδίδουν µε ευκολία, όπως συµβαίνει ευρέως τον τελευταίο καιρό, στις γνωστές σειρήνες της «µαύρης αγοράς».
Είναι βέβαιο ότι µια τέτοια ρύθµιση, πρώτα απ’ όλα θα έβαζε σε τάξη την όλη δραστηριότητα των αγροτικών εκµεταλλεύσεων, ενισχύοντας παράλληλα το υγιές εµπόριο. Την ίδια στιγµή θα οδηγούσε σε σηµαντική αύξηση των δηµοσίων εσόδων και κατ’ επέκταση της δυνατότητας του κράτους να αναπτύσσει πολιτικές και να δηµιουργεί υποδοµές προς όφελος των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής.
Αυτό σηµαίνει ότι σ’ αυτή την προοπτική, η κυβέρνηση θα µπορούσε, σε ορατό µάλιστα χρόνο, να επανεξετάσει τα επίπεδα των φορολογικών συντελεστών των αγροτών και να αµβλύνει τη µεγάλη επιβάρυνση που επιφέρει αυτό τον καιρό και ο τοµέας της αγροτικής ασφάλισης.
Οι παραπάνω επιλογές δεν βάζουν σε δεύτερη µοίρα την ανάγκη να µειωθεί έτι περαιτέρω ο συντελεστής φορολόγησης των αγροτών που συµµετέχουν σε συλλογικά σχήµατα και διακινούν την παραγωγή τους µέσω αυτών των οργανώσεων.
Το τελευταίο, επί του οποίου δεν έγινε λόγος στη νέα δέσµη φορολογικών παρεµβάσεων που προωθεί η κυβέρνηση, θα σηµατοδοτούσε το πραγµατικό ενδιαφέρον της Πολιτείας για τη βελτίωση της διαπραγµατευτικής θέσης και κατ’ επέκταση της εισοδηµατικής θέσης των αγροτών. Άλλωστε, συνεργατισµός σηµαίνει, άµεση δυνατότητα επιστροφής της υπεραξίας που δηµιουργείται σε επόµενα στάδια της αλυσίδας παραγωγής (µεταποίηση, εµπόριο κ.α.) στους στυλοβάτες του πρωτογενούς τοµέα.
*Εκδότης-Διευθυντής εφημερίδα Agrenda
