BACK TO
TOP
Γνώμες

Μπορούμε να σώσουμε το βαμβάκι

Ναί. Και πρέπει και μπορούμε και το χρωστάμε στο βαμβάκι. Το χρωστάμε στο βαμβάκι αφού βοήθησε στη σωτηρία και την ανάπτυξη του τόπου στα πέτρινα χρόνια της γενιάς των γονέων μας μετά το Β᾽ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο (που κυριολεκτικά κατέστρεψαν τον τόπο). Ήταν το μπροστάρικο άλογο στο κάρο της ανάπτυξης της γεωργίας και οικονομίας όπως παλαιότερα για τους παππούδες μας ήταν ο καπνός.

Tsautaris_644_3

Αθανάσιος Τσαυτάρης

9
0

Και πρέπει, γιατί, η χώρα παράγει εξαιρετικής ποιότητας βαμβάκι χάρις στο περιβάλλον της και την μακροχρόνια εμπειρία των βαμβακοκαλλιεργητών μας σε Θεσσαλία και Μακεδονία, όπου χτυπά η καρδιά της βαμβακοκαλλιέργειας. Είμαστε η πρώτη σε ποσότητα παραγωγός χώρα στην Ευρώπη των 28 χωρών, με την Ιταλία, Ισπανία και Βουλγαρία να εμφανίζουν μικρή παραγωγή. Επίσης, το βαμβάκι ως ποτιστική καλλιέργεια εναλλάσσεται στα αρδευόμενα χωράφια της χώρας (περίπου το 25% των εκτάσεων μας) κυρίως με τεύτλα, βιομηχανική ντομάτα και καλαμπόκι. Το κλείσιμο των εργοστασίων ζάχαρης το 2011 και το αβέβαιο μέλλον της ΕΒΖ διώχνει την τευτλοκαλλιέργεια, ενώ το κλείσιμο όλων σχεδόν των Συνεταιριστικών Εργοστασίων Τοματοπολτού (τι αμαρτίες πληρώνουμε Θεέ μου) συρρικνώνει την βιομηχανική ντομάτα. Αν φύγει και το βαμβάκι, (ήδη μόνο φέτος έχασε το 25% των εκτάσεων του) θα μείνουμε στη μονοκαλλιέργεια καλαμποκιού με όλες τις δυσάρεστες επιπτώσεις της. Κι’ αυτό δεν πρέπει να τ’ αφήσουμε να συμβεί. Ο εξοπλισμός για την εκμηχάνιση της βάμβακο-καλλιέργειας που υπάρχει θα αχρηστευθεί. Όπως κι’ όλα τα μεταποιητικά εργοστάσια από τα εκκοκιστήρια ως την τελική μεταποίηση (ήδη έκλεισαν τα περισσότερα ένεκα του ακριβού ηλεκτρικού ρεύματος). Πρέπει να σώσουμε τμήμα της βαμβακοκαλλιέργειας.

Προβλήματα υπάρχουν σε όλα τα βήματα του Κλάδου: Το Ινστιτούτο Βάμβακος που κάποτε φιλοξενούσε 50 άτομα, έκλεισε πρίν 10 χρόνια! Η καλλιέργεια υποφέρει από υπερβολική χρήση νιτρικών λιπασμάτων και νερού με σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον (νιτροποίηση εδαφών και υποβάθμιση υπόγειου ορίζοντα νερού). Ο συνεχής ανταγωνισμός της φυσικής ίνας βάμβακος στην νηματουργία από την συνθετική ίνα (πλαστική) που φτιάχνεται από το πετρέλαιο και είναι διεθνώς πολύ πιο φθηνή.

Παρ’όλα αυτά η καλλιέργεια, έστω και σε περιορισμένες εκτάσεις, πρέπει να σωθεί για τους λόγους που προανέφερα. Kαι μπορεί να σωθεί. Το καταφέρανε οι γονείς μας στο παρελθόν κάτω από πολύ δυσκολότερες συνθήκες, μπορούμε και εμείς λοιπόν! Πώς μπορούμε να το κάνουμε; Ανατρέποντας όλα τα παραπάνω που συρρίκνωσαν την καλλιέργεια. Ήδη:

  • Το Ερευνητικό Ινστιτούτο επάνα-λειτουργεί τόσο με τους νέους επιστήμονες του ΑΓΡΟ-ΕΤΑΚ (175 σε όλα τα Ινστιτούτα) και κυρίως με τους 100 νέους ερευνητές που οσονούπω ολοκληρώνονται οι προσλήψεις σε όλα τα Ινστιτούτα από την προκήρυξη του 2014.
  • Η μεταποιητική βιομηχανία μπορεί να βοηθηθεί μιας και οι τότε προτάσεις μου για το λεγόμενο ‘Διακοπτόμενα’ φθηνό ρεύμα ήδη υλοποιούνται. Δηλαδή οι βιομηχανίες μπορεί 10-11 μήνες να έχουν φθηνό ρεύμα, όχι όμως στους 1-2 καλοκαιρινούς μήνες (όταν ένεκα της ζέστης χρειάζεται περισσότερο ρεύμα για τα air conditions). Το βαμβάκι συγκομίζεται τον Οκτώβριο περίπου, άρα όλα μπορούν να λειτουργούν φθηνά. Ας δώσουν στο προσωπικό άδεια τον Αύγουστο! Ίσως, μια διακρατική συμφωνία με το Μπαγκλαντές, ναι η χώρα αυτή, είναι η 2η μετά την Κίνα χώρα στον κόσμο στην μεταποιητική βιομηχανία βάμβακος και την ενδιαφέρει η συνεργασία με μια χώρα σαν τη δική μας που έχει πρωτογενή παραγωγή, καλή ποιότητα και πολλά κλειστά εργοστάσια!
  • Όσο αφορά τα προβλήματα της καλλιέργειας στα χωράφια, η μόνη σωτήρια λύση είναι οι εναλλαγές (αμειψισπορά) της βαμβακοκαλλιέργειας με ψυχανθή φυτά και ειδικά, μια και μιλάμε για αρδευόμενα χωράφια με το πολυετές ψυχανθές τριφύλι. Τα ετήσια ψυχανθή, κυρίως δε, το πολυετές τριφύλι μπορούν να μας «σώσουν» από την νιτρορύπανση των εδαφών και να περιορίσουν την χρήση νερού. Τα ετήσια χειμερινά ψυχανθή δεν χρειάζονται καθόλου νερό χάρις στο βάθυ ριζικό σύστημα τους. Αλλά και το τριφύλι χάρις στην πολυετία του και την αξιοποίηση των νερών της άνοιξης και αρχών του καλοκαιριού χρειάζεται πολύ λιγότερο νερό από το βαμβάκι. Επίσης το τριφύλι θα περιορίσει την χρήση ζιζανιοκτόνων φαρμάκων. Με τις επανειλημμένες κοπές (μαχαίρια) τα ζιζάνια, οι αρρώστιες και τα έντομα του βάμβακος εξαφανίζονται. Άρα θα περιοριστούν και τα μυκητοκτόνα και τα εντομοκτόνα φάρμακα. Φυσικά το πιο σημαντικό είναι η πολυετία του. Ξέρεις τι θα πει να οργώσεις για να σπείρεις μια φορά και να συγκομίσεις 6-7 χρόνια, 9-10 κοπές (συγκομιδές) κάθε χρόνο! Και στο τέλος να σου παραδίδεται το χωράφι με φυσική αζωτολίπναση για βαμβάκι και μάλιστα χωρίς αρρώστιες και ζιζάνια! Αντί όπως γίνεται σήμερα να κυνηγάς την ουρά σου ζητώντας επιδότηση για την καλλιέργεια και την λίπανση του βαμβάκου και μετά άλλη επιδότηση για την απονιτροποίηση του χωραφιού, καλλιέργησε τριφύλλι! Το τριφύλλι ικανοποιεί δυο κριτήρια από την έξτρα επιδότηση της νέας ΚΑΠ για το πρασίνισμα της α) είναι ψυχανθές και β) είναι πολυετές, (σε αντίθεση με τα ετήσια ψυχανθή), εξασφαλίζοντας διπλή επιδότηση. Το τοπικό Ινστιτούτο Κτηνοτροφικών Φυτών του ΥΠΠΑΤ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά με τις νέες ποικιλίες. Και Τριφυλλοπαραγωγοί να θυμάστε οι ότι πέραν αυτού, οι κτηνοτρόφοι της ΘΕΣΓΑΛ, ΕΒΟΛ κι όλης της χώρας θα σας ευγνωμονούν. Τα τριφύλλια είναι η πιο εξαιρετική αζωτούχος ζωοτροφή. Σώστε λοιπόν βαμβακοπαραγωγοί το βαμβάκι, εναλλάσοντας το με ψυχανθή.
Μία επιπλέον σημαντική όμως λύση στο υψηλό κόστος της καλλιέργειας έρχεται από την επιστήμη. Το γονιδίωμα του βάμβακος έχει «διαβασθεί» πλήρως τόσο για το βαμβάκι hirsitum που καλλιεργείται και στην χώρα μας (και στο 95% των παγκόσμιως καλλιεργούμενων εκτάσεων), όσο και για το Αιγυπτιακό barbadense (που καλλιεργείται παγκοσμίως στο 5%). Αμφότερα είναι πολυπλοειδή είδη, έχουν δηλ. πολλαπλά γονιδιώματα στο κύτταρο τους. Τα προγονικά είδη, που διασταυρούμενα έδωσαν τα καλλιεργούμενα σήμερα είδη, επίσης «διαβάστηκαν». Οι νέες αυτές γνώσεις είναι πολύ σημαντικές γιατί μπορούν να βοηθήσουν άμεσα στην βελτίωση νέων ποικιλιών με προσδιορισμένη (ταυτόχρονη) ανθοφορία όλων των βλαστών των φυτών και κατά συνέπεια την ταυτόχρονη ολοκληρωτική ωρίμανση και συγκομιδή του 100% της παραγωγής. Οι σημερινές με την απροσδιόριστη ανάπτυξη, παρά τους δαπανηρούς ψεκασμούς για το «γύρισμα» της καλλιέργειας στην ανθοφορία και φυλλόπτωση, οδηγούν σε μεγάλη απώλεια της σοδειάς αφού μετά το πέρασμα της κομπίνας συγκομιδής, φτάνουμε καμιά φορά τα Χριστούγεννα στα χωράφια βλέποντας ακόμη καρύδια και άνθη που πάνε φυσικά χαμένα. Το υπεύθυνο γονίδιο της προσδιορισμένης ανάπτυξης για το τελευταίο λουλούδι (terminal flower one, TFL1-όπως λέγεται) έχει χαρακτηριστεί από την ομάδα μας στην Θεσσαλονίκη από το 2008. Η έντονη παγκόσμια προσπάθεια που γίνεται, αξιοποιώντας αυτήν την γνώση, πιστεύω πως σύντομα θα βελτιώσει αυτό το χαρακτήρα όπως έγινε 20 και πλέον χρόνια πριν με την βιομηχανική τομάτα (για τοματοπολτό) βοηθώντας αφάνταστα στην μείωση του κόστους καλλιέργειας της και την άυξηση της σοδειάς. Να μια ευκαιρία Αγροτικής Σύμπραξης Καινοτομίας των απαιτούμενων Φορέων προκειμένου να υποστηριχθεί το βαμβάκι

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Agrenda τον Απρίλιο του 2016
Σχόλια (0)
Προσθήκη σχολίου
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΟ
Σχόλιο*
χαρακτήρες απομένουν
* υποχρεωτικά πεδία

News Wire

Πληρωμές Προγράμματα Προϊόντα Τεχνολογία