Σε κάποιες πτυχές της ήταν. Συγκέντρωσε για παράδειγµα τους περισσότερους εκθέτες και ειδικά όσοι εξ αυτών σχετίζονται µε τον κλάδο των µηχανηµάτων, µετέφεραν στην έκθεση περισσότερα από κάθε άλλη φορά εκθέµατα.
Ήταν η πρώτη φορά που ακόµα και στον περιβάλλοντα χώρο της έκθεσης υπήρχε το αδιαχώρητο από ολοκαίνουργα µοντέλα τρακτέρ και λαµπερό µηχανολογικό εξοπλισµό. Είναι σαφές ότι ο συγχρονισµός ανάδειξης των δικαιούχων Σχεδίων Βελτίωσης µε τη διάρκεια της έκθεσης καλλιέργησε τεράστιες προσδοκίες, κυρίως από την πλευρά των εκθετών.
Η εξέλιξη των πραγµάτων ήταν λίγο διαφορετική. Το περιβάλλον µέσα στο οποίο καλούνται να επενδύσουν σήµερα οι αγρότες είναι αβέβαιο και συχνά αποκαρδιωτικό. Κατ’ αρχήν γιατί δεν διευκολύνεται ένας σαφής προσανατολισµός του ειδικότερου πεδίου αγροτικής δραστηριότητας. ∆ηλαδή, σε ποιες καλλιέργειες θα µπορούσε να επικεντρωθεί ο αγρότης και µε ποιες προϋποθέσεις.
Ακολούθως, οι οργανωτικές δοµές µέσω των οποίων στηρίζεται η επιχειρηµατική δράση είναι ανύπαρκτες. Απουσία συνεταιρισµών και αξιόλογων Οµάδων Παραγωγών και τεράστιο έλλειµµα αξιοπιστίας στη συνεργασία µε τους λοιπούς κρίκους της αλυσίδας αξίας. Όλα αυτά καθιστούν δύσκολη, όπως είναι φυσικό, και την κατάρτιση ενός καλοδουλεµένου business plan, το οποίο, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αποτελεί παρακαταθήκη.
Τέλος, καταγράφεται και ήταν φανερή κατά τη διάρκεια της έκθεσης, τεράστια οικονοµική δυσπραγία και µηδενική ρευστότητα για τη µεγάλη πλειοψηφία των δραστηριοποιούµενων στον αγροτικό χώρο και υποψήφιων, αυτές τις µέρες, επενδυτών. Μόνο µε το «εγκριτικό» στο χέρι, ακόµα και στην περίπτωση που βρεθεί ένας τρόπος περαιτέρω χρηµατοδότησης των προωθούµενων επενδυτικών σχεδίων, όταν λείπουν όλα τα παραπάνω (προσανατολισµός, συνεργατικές δοµές και business plan) οι πιθανότητες οικονοµικής κατάρρευσης των αντίστοιχων εκµεταλλεύσεων είναι πολλές. Θα µιλάµε, τότε, για τις χρεοκοπίες της µεγαλύτερης Agrotica όλων των εποχών.
