Αξίζει να δούµε τι συµβαίνει στους ισολογισµούς των νοικοκυριών, καθώς ο κορωνοϊός καταστρέφει οικονοµικά έναν πληθυσµό που αισθάνεται τώρα το µειονέκτηµα της αυξανόµενης ατοµικής µόχλευσης από την περίοδο της οικονοµικής «έκρηξης».
Στην τελευταία µεγάλη χρηµατοοικονοµική κρίση, οι Αµερικανοί µε µεγάλο ύψος δαπανών χτυπήθηκαν σκληρά, ωστόσο οι Κινέζοι βρήκαν νέους τρόπους για να ανοίγουν τα πορτοφόλια τους και «έσυραν» µαζί τους την παγκόσµια οικονοµία. Η Κίνα αντιπροσώπευε το 31% της αύξησης της κατανάλωσης των νοικοκυριών από το 2010 έως το 2017. Το ποσοστό αυτό περιλαµβάνει περίπου το 30% των δαπανών σε αυτοκίνητα, πολυτελή καταστήµατα και κινητά τηλέφωνα, καθώς και εκατοντάδες δις δολάρια δαπανών σε ταξίδια και τουρισµό.
Οι Κινέζοι καταναλωτές είναι το «πιο σηµαντικό πράγµα στην παγκόσµια οικονοµία», ανέφερε ο Jim O’Neill, πρώην επικεφαλής οικονοµολόγος της Goldman Sachs στους Financial Times πέρυσι. Θα µπορούσαν να είναι καθοριστικής σηµασίας για τα επόµενα 40 χρόνια ανάπτυξης και είναι απίθανο οποιαδήποτε άλλη χώρα να τους υποκαταστήσει. Θα µπορέσουν λοιπόν µε τα έξοδά τους να αποµακρύνουν τη «θλίψη» από την παγκόσµια οικονοµία κι αυτή τη φορά; Η αλήθεια είναι ότι τώρα πρέπει πρώτα να αντιµετωπίσουν τις δικές τους ανησυχίες. [...].
Από την εποχή που η Κίνα εισήλθε στη φάση του εκσυγχρονισµού της οικονοµίας της, τις τελευταίες δεκαετίες, οι νέες γενιές καταναλωτών δεν αντιµετώπισαν ποτέ καµία συνθήκη που να τους δώσει κάποιο «µάθηµα» στη διαχείριση κρίσεων.[...] Η Κίνα παραµένει υποανεπτυγµένη σε πολλά επίπεδα και ένα ιδιαίτερο ζήτηµα µε την ανεργία αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα. Σίγουρα, είναι παρηγορητικό ότι ένα µεγάλο µέρος του πλούτου είναι «αποθηκευµένο» σε «σκληρά», υλικά assets στον χώρο των ακινήτων. [...] Όπως και να διαµορφωθεί η νέα «κανονικότητα», ο µεµονωµένος Κινέζος καταναλωτής µπορεί να µην είναι πλέον τόσο αξιόπιστο και σταθερό µέρος της. Όσοι αναζητούν ένα άλµα στην κατανάλωση, πιθανόν να πρέπει να στραφούν αλλού.
