BACK TO
TOP
Γνώμες

Κέυνς, φρίντμαν και η σαμπάνια

O Ζάκαρι Κάρτερ έγραψε µια βιογραφία του Τζων Μέυναρντ Κέυνς που έχει παρουσιαστεί ευρέως. ∆εν είναι -σε αντίθεση µε τον κύριο βιογράφο του Κέυνς, Ρόµπερτ Σκιντέλσκι - οικονοµολόγος και µελετητής, αλλά δηµοσιογράφος στην Huffpost. Το έργο του έχει λάβει θετικές κριτικές.

alberto-mingardi_megalo

Αλμπέρτο Μινγκάρντι

15
0

Ο Κάρτερ έδωσε µια συνέντευξη στην Washington Post, η οποία είναι πυκνή και ενδιαφέρουσα, αλλά εµένα µε εντυπωσίασε ιδιαίτερα αυτό το απόσπασµα: «Νοµίζω ότι ξεχνάµε το γεγονός ότι ο Φρίντµαν και ο Κέυνς είχαν διαφορετικά οράµατα για την κοινωνία. ∆εν διαφωνούσαν απλώς µέσα στον χρόνο ως προς τις πολιτικές που θα δηµιουργούσαν το ίδιο επιθυµητό αποτέλεσµα. ∆ιαφωνούσαν ως προς το είδος του κόσµου µέσα στον οποίο ήθελαν να ζουν. [...]. Ο Κέυνς ήθελε όλοι να ζουν στο Μπλούµσµπερι του 1913, να τους κόβει τα µαλλιά η Βιρτζίνια Γουλφ ενώ πίνουν σαµπάνια και συζητούν για τον µετα-ιµπρεσιονισµό µε τον Λίτον Στράτσεϋ. Ο Φρίντµαν ήθελε να διαφυλάξει αυτές τις δραστηριότητες ως ένα αποκλειστικό πεδίο των πλουσίων. Γιατί να είσαι πλούσιος αν δεν µπορείς να ζήσεις µια καλύτερη ζωή από τις µάζες; Στο οποίο ο Κέυνς θα αντέτασσε: Ποιος νοιάζεται για τις µάζες όταν πίνεις σαµπάνια µε τη Βιρτζίνια Γούλφ;»

Ο Κάρτερ περιγράφει µε ακρίβεια τον Κέυνς, αλλά όχι τόσο τον Φρίντµαν. [...].Το σηµαντικότερο είναι πως σύµφωνα µε το κοινωνικό όραµα του Μίλτον Φρίντµαν δεν υπάρχει κάποιος σωστός τρόπος ζωής, στην τήρηση του οποίου οι άνθρωποι θα πρέπει να στοχεύουν. Ο Κέυνς πίστευε ότι µια αξιοβίωτη ζωή είναι αυτή που περνά κάποιος πίνοντας σαµπάνια µε τη Βιρτζίνια Γουλφ. Ο Φρίντµαν πίστευε ότι κάποιοι άνθρωποι απλώς προτιµούν τα fish and chips. Αυτό δεν σηµαίνει ότι ο Φρίντµαν ήθελε να κρατήσει κάτι «ως αποκλειστικό πεδίο για τους πλούσιους» ούτε του ήταν αδιάφορη η παιδεία ως µέσο αναρρίχησης της κοινωνικής κλίµακας.[...].

Υποθέτω ότι ο Φρίντµαν θα υπερασπιζόταν τη βασική εγγραµατοσύνη και τις µαθηµατικές γνώσεις και ως µέρος µιας υγιέστερης δηµοκρατικής ζωής.  Αλλά δεν θα ήθελε να γίνουν όλοι διανοούµενοι γιατί οι περισσότεροι δεν θέλουν να γίνουν. Ο ένας είναι χαρούµενος µε τα ανθρώπινα όντα όπως αυτά είναι - ο άλλος όχι. Κι αυτή η προ-πολιτική κατανόηση των ανθρώπων µπορεί να εξηγήσει πολλές διαφορές στη δοµή της δηµόσιας πολιτικής.

 

* Γενικου ∆ιευθυντή του Istituto Bruno Leoni και αναπληρωτή καθηγητή Ιστορίας της Πολιτικής Σκέψης στο πανεπιστήµιο IULM

Σχόλια (0)
Προσθήκη σχολίου
ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΟ
Σχόλιο*
χαρακτήρες απομένουν
* υποχρεωτικά πεδία

News Wire

Πληρωμές Προγράμματα Προϊόντα Τεχνολογία