Πιο συγκεκριµένα ο στρατηγικός κυβερνητικός φορέας της Γαλλίας, φαίνεται να προωθεί τα εξής: α) Τις ενισχύσεις που ενδεχοµένως να µην διατίθενται πλέον στον αγροτικό κόσµο ανάλογα µε την έκταση, αλλά ανάλογα µε την ένταση της εργασίας και β) Επιδοτούµενη µίσθωση γης για 20 µε 40 χρόνια.
Δηλαδή οι Γάλλοι, όπως µπορεί κανείς να συµπεράνει από τα συµφραζόµενα, συνεχίζουν να τιµούν τον µεγάλο µεταρρυθµιστή της γεωργίας τους, Michel Debatisse και θα έλεγα και µεταρρυθµιστή του πνεύµατος ολόκληρης της ευρωπαϊκής γεωργίας, που άρχισε να θεµελιώνεται κατά τη δεκαετία του 1960.
Αν και δεν φαίνεται πουθενά το όνοµα του τεράστιου αυτού µεταρρυθµιστή, που δεν ήταν παρά µόνο ένας πρακτικός νουνεχής αγρότης, χωρίς να διαθέτει απολύτως κανέναν ακαδηµαϊκό τίτλο, ήταν όµως αυτός που ξεσήκωσε και οργάνωσε τους Γάλλους Νέους Αγρότες και έβαλε για τα καλά µέσα στο µυαλό τους* πως τα αδιέξοδά τους οφείλονται κυρίως σε δύο παράγοντες, που έχουν άµεση σχέση µε την παραγωγικότητα και ο ένας αποτελεί συνέπεια του άλλου.
Το ένα από αυτά τα αδιέξοδα ήταν το τότε µικρό µέγεθος των γεωργικών τους εκµεταλλεύσεων (θεραπεύθηκε έως περίπου 70%, ήδη κατά τη δεκαετία του 1960) και το άλλο, η υποτίµηση του παράγοντα εργασία, ως επίσης βασική προϋπόθεση παραγωγής προϊόντων του πρωτογενούς τοµέα, δηλαδή µε τις µέγιστες δυνατότητες προστιθέµενης αξίας και όχι µόνον.
Εδώ όµως υπάρχει πάρα πολύ µεγάλο ελληνικό ενδιαφέρον και πρέπει να στηρίξουµε πάση θυσία αυτές τις πρωτοβουλίες των Γάλλων, που αποτελούν µοναδική ευκαιρία για την ουσιαστική εξυγίανση της δικής µας της γεωργίας.
Εκτός και εάν κάποιοι στην Αχαρνών, υπό την µη θεσµοθετηµένη ιδιότητά τους διατυπώσουν αντίθετη γνώµη. Είναι φυσικό και ηλίου φαεινότερο πως κάθε ουσιαστική µεταρρύθµιση µπορεί έστω και από τυχαία «καραµπόλα» να δηµιουργήσει προβλήµατα στα µέχρις εδώ εξωθεσµικά «επιτεύγµατα», των εξωθεσµικών».
*Αγρότη και διδάκτορα του Πανεπιστηµίου της Σορβόννης, γεωπόνου οικονοµολόγου
