Κατά τον 21ο αιώνα είδαμε το ίδιο φαινόμενο με πρώτον το κράτος επιτήρησης που επέβαλαν οι ομοσπονδιακές αρχές μετά την 11η Σεπτεμβρίου, και δεύτερον με την εκτεταμένη ρυθμιστική απάντηση στη χρηματοπιστωτική κρίση με τον νόμο Dodd Frank. Συνεπώς έχουμε λόγους να είμαστε απαισιόδοξοι για την κρίση του κορωνοϊού. Μεγάλα ποσοστά των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία ήδη έχουν ψηφίσει δαπάνες που υπερβαίνουν τα 2 τρις δολάρια πάνω απ’ όσα προέβλεπαν οι σχεδιασμοί των αρχών του Μαρτίου, και μπορεί να δαπανήσουν τουλάχιστον ακόμη 1 τρις δολάρια.
Συνολικά, είμαι απαισιόδοξος. Αλλά υπάρχουν λόγοι για συγκρατημένη αισιοδοξία. Κάτι συνέβη σ’ αυτή την κρίση που δεν συνέβη σε καμία από τις υπόλοιπες: απορρύθμιση. Και όχι μόνο στο ομοσπονδιακό επίπεδο. Οι πολιτειακές κυβερνήσεις επίσης έχουν χαλαρώσει τις ρυθμίσεις τους. Δεν ξέρουμε τι μέρος αυτής της απορρύθμισης θα διατηρηθεί: κάποιο θα παραμείνει, κάποιο όχι. Αλλά είναι κάτι το διαφορετικό, απ’ ό,τι συνέβη στις άλλες κρίσεις».
* Ερευνητή στο Hoover Institution και καθηγητή οικονομικών στη μεταπτυχιακή σχολή διοίκησης επιχειρήσεων και δημόσιας διοίκησης του Naval Postgraduate School στο Monterey Καλιφόρνιας