Ή θα επιχειρηθεί µια οργανωµένη ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τοµέα, η οποία θα δίνει νέο περιεχόµενο στο ρόλο του επαγγελµατία αγρότη, λαµβάνοντας υπόψη τις σύγχρονες διεθνείς τάσεις αλλά και τις δυνατότητες της νέας τεχνολογίας...
Ή θα αναζητηθεί ένα τελείως διαφορετικό µοντέλο, µε την ανάθεση της αγροτικής δραστηριότητας σε µεγάλα επιχειρηµατικά σχήµατα και διεθνή funds και ακολούθως, τη µετατροπή των σηµερινών αγροτών και των διαδόχων τους σε αγρεργάτες.
Ως τρίτη λύση πλανάται το ενδεχόµενο να δοθεί χώρος σε ένα υβριδικό µοντέλο, το οποίο θα διασώζει ένα µικρό µέρος του υπάρχοντος αγροτικού δυναµικού, κυρίως µέσω της συµµετοχής του και σε επόµενα στάδια της αλυσίδας αξίας (µεταποίηση και εµπορία) κι όλα τ’ άλλα... στα funds.
Με τη δυναµική που έχουν πάρει τα πράγµατα διεθνώς, κανείς δεν µπορεί να αποκλείσει τίποτα. Γνώµη της Agrenda είναι πως η γεωγραφική και πολιτισµική θέση της χώρας αφήνει περιθώρια για έναν νέο σχεδιασµό. Τέτοιο που θα αξιοποιεί αποτελεσµατικά δυναµικό, γνώση, υποδοµές και τεχνολογία, προς όφελος των τοπικών κοινωνιών. Έναν σχεδιασµό που θα βασίζεται σε παγιωµένες αξίες και ταυτόχρονα θα εξασφαλίζει τη βιώσιµη λειτουργία µονάδων (προσωπικών, οικογενειακών, εταιρικών, συνεταιριστικών) προάγοντας την ιδέα της αυτοαπασχόλησης και της ατοµικής πρωτοβουλίας µε σύγχρονο πνεύµα.
Αντίθετα, είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους η υποστήριξη της πρωτογενούς παραγωγής από σύνθετα και µεγάλα επιχειρηµατικά σχήµατα ή εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων (funds) σε µια χώρα µε τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας θα ευοδωθεί δύσκολα, τουλάχιστον σε ορατό χρόνο.
Το ανάγλυφο του εδάφους, η κατάτµηση του κλήρου και η έλλειψη έµπειρου δυναµικού (διαθέσιµου για το σκοπό αυτό), αυξάνουν το ρίσκο και καθιστούν το εγχείρηµα επισφαλές. Άλλωστε, η ίδια η υφή της δραστηριότητας είναι εκτεθειµένη σε φυσικούς κινδύνους, η κάλυψη των οποίων είναι δύσκολο προς το παρόν να οργανωθεί.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πριν οι ιθύνοντες αφήσουν τα πράγµατα στην τύχη τους και στη µέριµνα των αγορών, καλό είναι να το ξανασκεφτούν. Agrenda
15-09-2021 13:18Γιώργος Στέργιος
Ότι και να γίνει θα είναι καλύτερα από αυτό που υπάρχει σήμερα για τους αγρότες της Ιεράπετρας. Γιατί λένε κάποιοι ότι εάν μπούνε μεγαλες εταιρίες στο εμπόριο κηπευτικών όλοι οι αγρότες θα γίνουμε εργάτες γης . Αυτό ακριβώς είμαστε σήμερα εργάτες στα χωράφια μας γιατί τα λεφτά μας τα παίρνουν με το έτσι θέλω οι έμποροι και τα δημοπρατηρια και δεν μένει για τον αγρότη ούτε ένα μεροκάματο 20€. Γιατί; Γιατί δεν λειτουργεί τίποτα δεν μπορεί ο αγρότης να πουλήσει τα προϊόντα του ούτε με το κόστος παραγωγής και ούτε με την ζήτηση και προσφορά. Όταν συμβαίνει αυτό ο αγρότης θα δεχθεί κάθε αλλαγή μόνο να αλλάξει αυτό που υπάρχει σήμερα.
Απάντηση15-09-2021 09:29Μιχάλης Παπαλεξίου
Η τρίτη λύση που αναφέρεται στο άρθρο νομίζω ότι πλαισιώνει την σημερινή εικόνα. Διάσωζαιτε ένα µικρό µέρος του υπάρχοντος αγροτικού δυναµικού το οποίο διαθέτει μικρό κλήρο ,όρεξη για δουλειά με ατοµικής προσπάθεια, σύγχρονο πνεύµα και είναι κατά κύριο λόγο αγρότες και μπορούν να προσφέρουν ανταγωνιστική ποιότητα στα λίγα ελληνικά προϊόντα τους που είναι βιώσιμα όσων αφορά την καλλιέργεια. Αλλά μέχρι εκεί γιατί μετά έρχονται οι μεσάζοντες εξαγωγείς ( όπως τα funds του άρθρου) οπου κοστολογούν το προϊόν δίνοντας ένα μικρό ποσοστό κέρδους στον αγρότη για να καλλιεργεί χωρίς ρίσκο.Απο την άλλη αν κοιτάξει κάνεις στα επενδυτικά προγράμματα των μεγάλων εξαγωγέων, μεταποιητών, εμπόρων των προϊόντων θα βρει αγορές ή και ενοικιάσεις γης μεγάλων εκτάσεων προς εκμετάλλευση για παραγωγή των προϊόντων που εμπορεύονται για να μπορέσουν να έχουν μεγαλύτερο κομμάτι στην αλυσίδα αξιών των αγροτικών προϊόντων στην Ελλάδα.Ετσι λοιπόν τα μεγάλα funds θα έχουν να κάνουν με τις εταιρείες τροφίμων και μεταποίηση και όχι με τους αγρότες ,οταν και αν θα βρουν πρόσφορο έδαφος για την επένδυση τους.
Απάντηση13-09-2021 11:32Νικόλαος
Μακάρι να αφήναμε την αγορά να λύσει τα προβλήματα μας, τα μονοπώλια τα έφερε το κράτος με τις πολιτικές και την διαφθορά του.
Απάντηση