Το πρόγραµµα «Ύδωρ 2.0» πτυχές του οποίου παρουσίασε η κυβέρνηση σε ειδική εκδήλωση που οργάνωσε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στις αρχές της εβδοµάδας, αποτελεί αναµφίβολα µια πολύ µεγάλη ευκαιρία που έρχεται µετά την ιστορική απόφαση των Ευρωπαίων Εταίρων για τη δηµιουργία του Ταµείου Ανάκαµψης και Ανθεκτικότητας, το νέο Σχέδιο Μάρσαλ, όπως το αποκαλούν.
Τα µεγέθη είναι αποκαλυπτικά. Προγραµµατίζονται 21 έργα, συνολικού κόστους κατασκευής 1,6 δισ. ευρώ, τα οποία θα συµβάλουν στη βελτίωση των αρδευτικών υποδοµών για 1.352.565 στρέµµατα. Η µέση διάρκεια λειτουργίας αυτών των έργων υπολογίζεται σε 25 έτη και το συνολικό κόστος λειτουργίας και κατασκευής υπολογίζεται να ξεπεράσει τα 4 δισ. ευρώ.
Όπως υποστηρίζουν οι ιθύνοντες περί του θέµατος πρόκειται για το µεγαλύτερο ολοκληρωµένο πρόγραµµα αρδευτικών έργων που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα και βασίζεται στις Συµπράξεις ∆ηµόσιου και Ιδιωτικού Τοµέα (Σ∆ΙΤ), θα αποτελέσει δε ένεση ανάπτυξης για ολόκληρες περιοχές, αλλά και για το σύνολο της οικονοµίας µας. Κι αυτό γιατί µέσω της καλύτερης άρδευσης επιτυγχάνεται µεγαλύτερη παραγωγή και αυξάνεται η αποδοτικότητα των καλλιεργειών.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Η πρώτη µεγάλη δυσκολία έχει να κάνει µε το αυστηρό, ασφυκτικό θα λέγαµε, χρονικό πλαίσιο το οποίο τίθεται. Το Ταµείο Ανάκαµψης θα πρέπει να ολοκληρώσει όλα τα έργα και τις επενδύσεις µέχρι το τέλος του 2026. Αυτό και µόνο, για χώρες µε την οργανωτική συγκρότηση της Ελλάδας, αποτελεί ένα πολύ µεγάλο εµπόδιο.
Ήδη ο εντοπισµός και η ένταξη των έργων γίνεται χωρίς προηγούµενη µελέτη των παραγωγικών στόχων πρέπει να υποστηριχθούν, χωρίς τη διαµόρφωση κάποιων ζωνών παραγωγής και χωρίς µια βαθύτερη επεξεργασία των διαµορφούµενων συνθηκών στις αγορές αγροτικών προϊόντων. Τα περισσότερα έρχονται από τα αραχνιασµένα συρτάρια των Περιφερειών και του Τεχνικού Επιµελητηρίου, δροµολογούνται για να προλάβουµε τα χρονοδιαγράµµατα και θα υλοποιηθούν, χωρίς να λαµβάνεται υπόψη η επίπτωσή τους στο κόστος παραγωγής.
Μάλιστα, ο ιθύνων νους για την επιλογή αυτών των έργων, γενικός γραµµατέας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης ∆ηµήτρης Παπαγιανίδης, πανηγυρίζει για το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται για το Ύδωρ 2.0 από γαλλικές κατασκευαστικές εταιρείες και τράπεζες, µέσω της γαλλικής πρεσβείας. Ίσως δεν λαµβάνεται υπόψη το ενδεχόµενο, σε λίγα χρόνια, το αρδευτικό νερό να κοστίζει στην Ελλάδα όσο τα… γαλλικά αρώµατα.
