της Κριστιάνε Έλριχ*
Πρώτα οι ανεπαρκείς πληροφορίες από την Κίνα, µετά το µονοµερές κλείσιµο των συνόρων, η µάχη για τις µάσκες, η έρευνα για την προέλευση του ιού και τώρα η άδικη διανοµή των εµβολίων. Η επόµενη πανδηµία ενδεχοµένως να βρίσκεται καθοδόν και το ερώτηµα δεν είναι «εάν», αλλά «πότε θα έρθει» - και τότε όλα θα πρέπει να λειτουργήσουν διαφορετικά. Τα 194 µέλη του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας (ΠΟΥ) συνέρχονται διαδικτυακά από τις 29 Νοεµβρίου έως την 1η ∆εκεµβρίου, ώστε να δροµολογήσουν ένα παγκόσµιο σύµφωνο.
Ωστόσο δεν αναµένονται σπουδαία αποτελέσµατα τη στιγµή που χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία αποµακρύνονται. Τα µέλη του ΠΟΥ θα ξεκινήσουν διαπραγµατεύσεις, αλλά το τι θα βγει από αυτό παραµένει εντελώς ανοιχτό. Θα πρόκειται µια συµφωνία µικρής κλίµακας χωρίς πραγµατική ισχύ, δηλώνει η Μάικε Φος διευθύνουσα σύµβουλος του συλλόγου «Klug - Γερµανική Συµµαχία για την Κλιµατική Αλλαγή και την Υγεία». «Το κύριο πρόβληµα είναι ότι κανείς δεν λέει ποιο πρόβληµα πρέπει να λυθεί συγκεκριµένα», λέει.
Λόγω των προβληµάτων που προκλήθηκαν από την εµµονή στην εθνική κυριαρχία και τις εθνικές προσπάθειες, κανείς δεν είναι διατεθειµένος να του τεθούν φραγµοί. Η ΕΕ και περίπου 40 άλλες χώρες βρίσκονται πίσω από τη συνθήκη, µε ασαφείς στόχους. Ο Γερµανός υπουργός Υγείας Γενς Σπαν τάχθηκε ωστόσο υπέρ κυρώσεων: Εάν µια χώρα δεν συµπεριφέρεται σωστά θα πρέπει κατά τη γνώµη του να τιµωρείται. Παρόλα αυτά το ενδεχόµενο η Κίνα, οι ΗΠΑ ή η Ρωσία να δεχθούν κάτι τέτοιο, είναι µάλλον απίθανο. […] Με τη συνθήκη, οι φτωχότερες χώρες θέλουν να διασφαλίσουν ότι εν µέσω νέας πανδηµίας δεν θα µείνουν πίσω στις προµήθειες εµβολίων, τα οποία θα κατοχυρωθούν από τις πιο πλούσιες χώρες.
Άλλωστε οι πλούσιες χώρες δύσκολα θα έχαναν την ευκαιρία να διασφαλίσουν πρώτα τον δικό τους πληθυσµό και στη συνέχεια να δωρίζουν δόσεις εµβολίων σε χώρες που το έχουν ανάγκη. Βέβαια υπάρχουν ήδη δεσµευτικοί κανονισµοί του ΠΟΥ για το πώς θα πρέπει να αντιδράσει ο κόσµος σε µια πανδηµία. Όταν όµως ο ΠΟΥ τον Ιανουάριο του 2020 κήρυξε µια τέτοια κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω κορωνοϊού, ελάχιστα συνέβησαν: ∆εν υπήρχε σχεδόν κανένας συντονισµός και οι χώρες προχώρησαν µόνες τους, σε εθνικό επίπεδο…
*Aρθρογράφου Deutche Welle
