Η ισοπεδωτική λογική του commodity δεν βρίσκει πια θέση στον ελαιώνα

Ξεκινάει από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η παραλαβή των αγροτικών προϊόντων και καταλήγει στον τρόπο με τον οποίο αυτά τα προϊόντα τιμολογούνται.

Ειδικά στον τομέα του ελαιόλαδου, η εν λόγω διαδικασία συνεχίζει να διατηρεί την πρωτοκαθεδρία της, παρά τα όποια μικρά ή μεγαλύτερα βήματα έχουν γίνει εκεί όπου δομείται με τον καιρό η καθετοποίηση της παραγωγής ή μια πολύ στενή σχέση των παραγωγών με τους επόμενους κρίκους της αλυσίδας αξίας.

Το πρόβλημα ξεκινάει από την ένδοξη εποχή των συνεταιρισμών, όταν η «κοινωνική» προσέγγιση στη λειτουργία αυτών των οργανώσεων ήθελε όλους τους παραγωγούς να παραδίδουν σε ό,τι αφορά στην ποιότητα ό,τι μπορούν και να απολαμβάνουν όλοι την ίδια τιμή ανά κιλό. Η προβληματική αυτή βάση λειτουργίας της αγοράς συντηρείται και σήμερα, καθώς, το ελεύθερο ιδιωτικό εμπόριο ενδιαφέρεται πρώτα απ’ όλα για το ποσοστό του και τους μεγάλους όγκους και δευτερευόντως ή και καθόλου για τα πολύ εξειδικευμένα κριτήρια ποιότητας.  

Την ίδια στιγμή, η διεθνοποίηση των αγορών και η δημιουργία μεγάλων οίκων που επεξεργάζονται, τυποποιούν και διακινούν προϊόντα τους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, μάλλον διευκολύνονται από αυτή την κατάσταση. Προτιμούν έτσι να αντιμετωπίσουν και το ελαιόλαδο ως ένα ακόμα commodity τριών ή το πολύ τεσσάρων κατηγοριών, δηλαδή έξτρα, παρθένο και lampante, αφήνοντας στη άκρη τα μονοποικιλιακά ελαιόλαδα, τα φαινολικά χαρακτηριστικά και τις γευστικές ιδιαιτερότητες που προσδίδουν στο προϊόν η ηλικία του δένδρου και ο κάθε τόπος.

Το Ελαίας Καρπός, το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας, είναι εδώ για να διευκολύνει τον άλλο δρόμο, δηλαδή το δρόμο της ποιότητας.