της Τζούντι Ντέμπσεϊ*
Ο πόλεµος στην Ουκρανία αλλάζει την Ευρώπη, ακόµη κι αν ορισµένες κυβερνήσεις δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την αναταραχή εντός και εκτός ΕΕ. Πολλές αλλαγές συµβαίνουν µε τρόπους που αµφισβητούν τη λειτουργία της ΕΕ.
Το πρώτο είναι η έκλειψη της διαδικασίας Monnet που οδήγησε σ’ αυτό που είναι η ΕΕ σήµερα. Ήταν µια µέθοδος βασισµένη στην πολιτική ολοκλήρωση και τον εκδηµοκρατισµό της ΕΕ, η οποία υποστηρίχτηκε στη συµφιλίωση Γαλλίας-Γερµανίας µετά τον Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο. Με τα χρόνια, έχει γίνει τεχνοκρατική και γραφειοκρατική.[…] ∆εύτερον, η εποχή της αθωότητας για τη Ρωσία έχει τελειώσει -τουλάχιστον για αρκετά κράτη της ΕΕ. Αφήνοντας κατά µέρος τη συνεχιζόµενη ασάφεια της Γερµανίας σχετικά µε τη Ρωσία και την έλλειψη ηγετικής διάθεσης από τον Καγκελάριο Σολτς, αυτή η στροφή αλλάζει το κέντρο βάρους της ΕΕ. […] Ο πρόεδρος Μακρόν, φρέσκος από την επανεκλογή του, είναι πλέον σε θέση να αναλάβει την ηγεσία της ΕΕ. Ορισµένες κυβερνήσεις της Κεντρικής Ευρώπης ενδέχεται να αρνηθούν αυτόν τον ρόλο, δεδοµένης της αποφασιστικότητας του Μακρόν να διατηρήσει ανοιχτό κάποιο διάλογο µε τον πρόεδρο Πούτιν. Όµως το Παρίσι µόνο του δεν µπορεί να αλλάξει την ΕΕ. Με τη Βαρσοβία, θα µπορούσαν να διαµορφώσουν µια νέα ατζέντα για την Ευρώπη. […]
Ένα τρίτο βασικό ζήτηµα είναι ο ρόλος της διασποράς σε συνδυασµό µε το επακόλουθο brain drain. Και τα δύο κλέβουν τα ταλέντα της Ανατολικής Ευρώπης….[…] Για να αντιµετωπίσει αυτές τις τάσεις η ΕΕ θα µπορούσε να δηµιουργήσει ένα µοντέλο επηρεασµένο από το πρόγραµµα Εράσµους, το οποίο έχει δώσει σε τόσους νέους ανά την Ευρώπη, την ευκαιρία να σπουδάσουν στο εξωτερικό.[…] Η Κοµισιόν πρέπει να βρει τρόπους να χρηµατοδοτήσει την επιστροφή νέων, µε κίνητρα, και καλά µορφωµένων ατόµων στις χώρες τους; Το Εράσµους αντίστροφα. Αυτή η λίστα επιθυµιών µπορεί να φαίνεται µη ρεαλιστική ή ακόµη και να συναντήσει αντιδράσεις από ορισµένα κράτη-µέλη. Αλλά αυτό αφορά στο να αναγνωρίσει η ΕΕ ότι ο πόλεµος της Ρωσίας στην Ουκρανία απαιτεί µια νέα νοοτροπία για να αντικαταστήσει ένα αναχρονιστικό status quo. Το να περιµένει δεν είναι επιλογή.
*Aναλύτριας του ιδρύµατος Carnegie Εurope
