Αυτό δεν σηµαίνει πως οι ανάγκες των αγροτών για καθοδήγηση από καταρτισµένους τεχνοκράτες και επιστήµονες έχουν περιορισθεί. Αντίθετα, όσο πιο σύνθετη γίνεται η δραστηριότητα στον πρωτογενή τοµέα, τόσο πληθαίνουν και οι ανάγκες των αγροτών σε νέα γνώση.
Τι έγινε όµως; Το κακό αρχίζει από την ώρα που η συγκεκριµένη υπηρεσία δεν ακολουθεί τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς και καθίσταται µια επιδοτούµενη διαδικασία στην οποία, επί του πρακτέου τουλάχιστον, διεκδικούν τον πρώτο λόγο όλοι οι άλλοι, εκτός από τους µπαρουτοκαπνισµένους γεωτεχνικούς και πραγµατικούς γνώστες των καταστάσεων στο χωράφι και στον στάβλο.
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, βλέπει κανείς, τόσο προπολεµικά όσο και τις πρώτες δεκαετίες µετά τον πόλεµο και µέχρι τη µεταπολίτευση, η εκµηχάνιση της ελληνικής γεωργίας και η αγροτική ανάπτυξη του τόπου να βασίζεται στο σχεδιασµό της κεντρικής διοίκησης και στην προσφορά υπηρεσιών υψηλού επιπέδου, τόσο από τους γεωπόνους και κτηνίατρους των διευθύνσεων γεωργίας, όσο και από το στελεχιακό δυναµικό του ευρύτατου δικτύου καταστηµάτων της Αγροτικής Τράπεζας.
Η αποσάθρωση της δηµόσιας διοίκησης και η παρακµή της ΑΤΕ τις τελευταίες δεκαετίες, είχαν ως αποτέλεσµα να δηµιουργηθούν τεράστια κενά στην καθοδήγηση των αγροτών. Κενά τα οποία προσπάθησαν να καλύψουν για πολλά χρόνια και σε κάποιο βαθµό, οι κατά τόπους διακινητές αγροτικών εφοδίων. Η ανάγκη των αγροτών για σπόρους, φυτοπροστατευτικά και λιπάσµατα, ειδικά από την ώρα που χρεοκόπησαν και οι µεγάλες ενώσεις αγροτικών συνεταιρισµών (ΕΑΣ), έφεραν τους γεωπόνους – πωλητές εφοδίων στο χωράφι.
Όσο κι αν έχει συναντήσει επικριτές αυτή η περίοδος και παρά τις αδυναµίες της, κανείς δεν αµφισβητεί τη συµβολή της στη βελτίωση των αποδόσεων των αγροτικών εκµεταλλεύσεων και στην αγροτική ανάπτυξη γενικότερα. Ακόµα και σήµερα, τα γεωπονικά καταστήµατα και τα στελέχη των εταιρειών εισροών, κάνουν πολλά για τη συντήρηση της παραγωγικής µηχανής σε καλή λειτουργία.
Το κακό αρχίζει, από τη στιγµή που η συµβουλευτική κατέστη ανεξάρτητη υπηρεσία και ειδικά όταν η υπηρεσία αυτή συνδέθηκε στενά µε αναπτυξιακά προγράµµατα του αγροτικού χώρου και ακόµα χειρότερα, όταν έγινε η ίδια Πρόγραµµα (Συµβούλων). Τις πρώτες εταιρείες συµβούλων που έφεραν στην ελληνική αγορά τα Βιολογικά και οι πιστοποιήσεις ποιότητας, άρχισαν να «ανταγωνίζονται» εκατοντάδες µελετητικά γραφεία και ΚΥ∆, τα περισσότερα εκ των οποίων ελάχιστη σχέση είχαν µε την πραγµατικότητα της αγροτικής παραγωγής.
Η κοροϊδία κορυφώθηκε, όταν ένα ιδιότυπο πλέγµα συµφερόντων, µε εξέχουσα πρόσβαση στη «βιοµηχανία» των δηλώσεων ΟΣ∆Ε, έκρινε σκόπιµο, όχι µόνο να εµπλακεί στις «αγροτικές συµβουλές» αλλά και να κυριαρχήσει στο εν λόγω πεδίο.
Είναι γνωστές οι απαιτήσεις του εν λόγω δικτύου στο Μέτρο 2.1 για τις αγροτικές συµβουλές, όπως είναι γνωστό και το µονοπώλιο που επεδίωξε κάποια στιγµή να εγκαταστήσει.Ολόκληρο το ρεπορτάζ στην Agrenda που κυκλοφορεί
