Εδώ µπορεί να διαδραµατίσει ρόλο το «πράσινο υδρογόνο». Αυτή η µορφή υδρογόνου παράγεται εξ ολοκλήρου µε χρήση ανανεώσιµης ηλεκτρικής ενέργειας, όπως αιολική ή ηλιακή. Πολλοί στις Βρυξέλλες βλέπουν το υδρογόνο ως µια νέα πηγή ενέργειας που θα λειτουργήσει ως το κλειδί για την επίτευξη της µείωσης των εισαγωγών ορυκτών καυσίµων[…]. Η ΕΕ παράγει µόνο περίπου 10 εκατ. τόνους υδρογόνου, και µάλιστα, πράγµα ειρωνικό, µε την καύση πηγών έντασης CO2, όπως ο άνθρακας και το φυσικό αέριο. […]
Ποια είναι, λοιπόν, τα κύρια εµπόδια στην προσπάθεια της ΕΕ να γίνει µια δύναµη υδρογόνου; Το αυξηµένο κόστος παραγωγής, η έλλειψη υφιστάµενων δικτύων µεταφοράς, η ανάγκη για διεθνή πρότυπα και ένα συνεπές ρυθµιστικό πλαίσιο της ΕΕ. Ανεξάρτητα από το τι θα επιλέξει να κάνει η ΕΕ, η πρώτη µεγάλης κλίµακας πράσινη εγκατάσταση παραγωγής υδρογόνου πιθανότατα θα δηµιουργηθεί εκτός της ΕΕ, σε χώρες όπως το Οµάν, η Μαυριτανία ή η Αυστραλία που επενδύουν σε παραγωγικές και εξαγωγικές δυνατότητες εδώ και πολλά χρόνια.
[…] Το απαγορευτικό κόστος των εισαγωγών µεγάλων αποστάσεων θα οδηγήσει αναπόφευκτα τις βιοµηχανίες έντασης ενέργειας να µεταναστεύσουν σε περιοχές µε φθηνή καθαρή ενέργει. Αν η ΕΕ επιθυµεί να δαπανήσει ένα σηµαντικό χρηµατικό ποσό για να καταστήσει το πράσινο υδρογόνο µια ώριµη πηγή ενέργειας, θα πρέπει να άρει τα εµπόδια εµπορευµατοποίησης, όπως η έλλειψη πολιτικής προβλεψιµότητας και τις διοικητικές επιβαρύνσεις που εµποδίζουν τα πιλοτικά έργα σε ορισµένα κράτη µέλη. Αυτό θα κάνει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις πιο πιθανό να πραγµατοποιήσουν µεγαλύτερες επενδύσεις, κάτι που είναι το κλειδί για την παραγωγή υδρογόνου µε ανταγωνιστικό κόστος σε τοπικό επίπεδο.[…].
Tο πράσινο υδρογόνο βρίσκεται στα αρχικά του στάδια και θα χρειαστεί υποστήριξη τόσο από κυβερνητικούς φορείς όσο και από ιδιωτική χρηµατοδότηση για να µπορέσει να ξεπεράσει πολλά ζητήµατα. Μόνο ο χρόνος θα δείξει εάν το πράσινο υδρογόνο θα γίνει αρκετά ανταγωνιστικό και οικολογικό ώστε να επιτρέψει ένα πιο πράσινο µέλλον.
*Βοηθού ερευνητή στο δίκτυο Epicenter
