∆εν υπάρχει αµφιβολία ότι ο πρωτογενής τοµέας είναι παραγωγικός. Το ζητούµενο είναι να συνεχίσει να λειτουργεί και να αποδίδει. Παράλληλα, καλό είναι, να αναζητηθούν τρόποι και για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς του.
Είναι σαφές ότι το πρόβληµα που έχει δηµιουργηθεί στη Θεσσαλία µετά τις καταστροφικές πληµµύρες του Σεπτεµβρίου είναι µεγάλο. Απαιτεί, σ’ αυτή τη φάση, κυρίως από την πλευρά της Πολιτείας, αποφασιστικά βήµατα. Τέτοια που θα επιτρέψουν σε µεγάλο αριθµό καταξιωµένων επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους και να κρατήσουν τις εκµεταλλεύσεις τους.
Όπως αναφέρει σε ένα από τα τελευταία πονήµατά του ο καθηγητής, πρώην γ.γ. του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, Χαράλαµπος Κασίµης, η Θεσσαλία κατέχει την πρώτη θέση µεταξύ των περιφερειών, µε ποσοστά παραγωγής που ξεπερνούν το 1/3 στα περισσότερα προϊόντα και ειδικότερα σε σκληρό σιτάρι και κριθάρι, στα βιοµηχανικά φυτά (βαµβάκι, βιοµηχανική ντοµάτα), σε αρκετά φρούτα και ξηρούς καρπούς, όπως αχλάδια, µήλα, κάστανα και αµύγδαλα.
Εξίσου σηµαντική είναι και στην κτηνοτροφία (αιγοπρόβατα, χοιρινά, αγελαδοτροφία) και στη µεταποίηση των γαλακτοκοµικών προϊόντων (γάλα, τυριά) παράγοντας το 40% των µαλακών τυριών και το 25% των σκληρών. Καλλιεργεί κοντά στο 14% της χρησιµοποιούµενης γης της χώρας, συµµετέχει στην Ακαθάριστη Προστιθέµενη Αξία της χώρας µε 5,2% (έτος βάσης 2020), απασχολεί το 19% του πληθυσµού στη γεωργία (11% για τη χώρα) µε πάνω από τους µισούς να εµφανίζονται ως επαγγελµατίες αγρότες, ενώ συµβάλλει κατά 6% στο σύνολο των εξαγωγών της χώρας µε ναυαρχίδες το βαµβάκι και τη φέτα ΠΟΠ.
Οι µελετηµένες, έγκαιρες και ξεκάθαρες παρεµβάσεις από την πλευρά της Πολιτείας, σε συνεννόηση πάντα µε τις κοινοτικές αρχές, θα τονώσουν το ηθικό των αγροτών και θα διευκολύνουν το νέο προγραµµατισµό και τις αποφάσεις που είναι αναγκαίες για την επανεκκίνηση της παραγωγικής δραστηριότητας. Την ίδια στιγµή, η ταχύτητα των αποζηµιώσεων και τα µέτρα οικονοµικής στήριξης των πληγέντων παραγωγών θα αποτρέψουν την αθέτηση υποσχέσεων και θα αποκαταστήσουν το κλίµα εµπιστοσύνης στην αγορά των αγροτικών εφοδίων και γενικότερα των εισροών.
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι η εθνική αρχή στοιχίζεται πίσω από την πρόταση της Κροατίας και της Σλοβενίας που προβλέπει την αξιοποίηση ενός κονδυλίου στο επίπεδο του 2% του εθνικού φακέλου της ΚΑΠ (περίπου 380 εκατ. ευρώ στην περίπτωση της Ελλάδας) το οποίο θα επιτρέψει στα κράτη – µέλη να κατευθύνουν οικονοµική βοήθεια σ’ εκείνους που τη χρειάζονται, χωρίς περιττούς διοικητικούς και διαδικαστικούς περιορισµούς. Πρόκειται για µια καλή είδηση. Αρκεί το όλο θέµα να τύχει και της δέουσας διαχείρισης
