Τα περιβαλλοντικά προβλήµατα όχι µόνο αρνούνται να συµµορφωθούν µε τα τυπικά προβλήµατα συγκρούσεων µεταξύ των διάφορων κατόχων δικαιωµάτων, αλλά συχνά δεν συµµορφώνονται καν µε τα βασικά νοητικά µας µοντέλα των εξωτερικοτήτων. Όταν έχουµε να κάνουµε µε περιβαλλοντική ζηµιά, η λύση στο πρόβληµα δεν είναι το µόνο πράγµα που πρέπει να ανακαλύψουµε. Συχνά, ακόµη και το πραγµατικό πεδίο του προβλήµατος είναι κάτι που πρέπει να ανακαλυφθεί. Το ποιος συνέβαλε σε ένα πρόβληµα, ποιος επηρεάστηκε και ποιος µπορεί να παράσχει µια λύση, δεν είναι απαραίτητα κάτι το προφανές. Και συχνά δεν υπάρχει µια ενιαία λύση, αλλά µια λύση µε πολλά συνεισφέροντα µέρη.
[…]Η «πολυκεντρικότητα» είναι ένας τεχνικός όρος που περιγράφει τους κανόνες και τα σχέδια διαφορετικών οµάδων ανθρώπων σε διαφορετικά επίπεδα που αλληλοεπικαλύπτονται, ενσωµατώνονται σε διάφορα επίπεδα µεταξύ τους και αλληλεπιδρούν. Αλλά παρόλο που η πολυκεντρικότητα δεν είναι ο τρόπος µε τον οποίο οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο κόσµος λειτουργεί, στην πράξη συνήθως ο κόσµος έτσι λειτουργεί. Η έννοια της πολυκεντρικότητας είναι σηµαντική γιατί µας βοηθά να διακρίνουµε τάξη σε συστήµατα που κατά τα άλλα φαίνονται χαοτικά. […]Αυτός είναι ο λόγος που στην πραγµατικότητα, οι περισσότερες συλλογικές προσπάθειες για την επίλυσης προβληµάτων δεν αφορούν ούτε ιεραρχικές σχέσεις ούτε αποκεντρωµένες αρένες, αλλά ταυτόχρονα είναι και τα δύο αυτά. Άλλες προσπάθειες λειτουργούν παράλληλα ή αλληλοεπικαλύπτονται και άλλες πρωτοβουλίες συνεργάζονται µεταξύ τους.
Η κλιµατική αλλαγή είναι ένα πρόβληµα που η πολιτική δυσκολεύεται πολύ να λύσει. ∆ιαφορετικά επίπεδα πλούτου και τεχνολογίας, διαφορετικά επίπεδα δέσµευσης για αλλαγή και διαφορετικά πολιτικά κίνητρα καθιστούν εξαιρετικά δύσκολες τις παγκόσµιες, συντονισµένες προσπάθειες αντιµετώπισης του προβλήµατος. […] Και πάλι, τα πλεονεκτήµατα της πολυκεντρικότητας δεν αρκούν για να αποκλείσουν από µόνα τους τις µεγάλες, συγκεντρωτικές προσεγγίσεις. Οι παγκόσµιας κλίµακας προσεγγίσεις όπως το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ µπορεί να είναι χρήσιµες για την καταπολέµηση παγκόσµιων προβληµάτων. Απλώς οι παγκόσµιας κλίµακας προσεγγίσεις δεν θα γίνουν ποτέ το µόνο που πρέπει να κάνουµε.
