του Mats Engstrom*
Για να περιοριστούν πραγµατικά οι επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής, όπως το τρέχον κύµα καύσωνα που σαρώνει την ήπειρο, η ΕΕ πρέπει να συνεργαστεί µε άλλες περιοχές του κόσµου. Ωστόσο, η έλλειψη εµπιστοσύνης µεταξύ πλούσιων και φτωχότερων χωρών περιπλέκει τις διεθνείς κλιµατικές διαπραγµατεύσεις - συµπεριλαµβανοµένης της επόµενης διάσκεψης του ΟΗΕ για την κλιµατική αλλαγή, COP30, τον Νοέµβριο. Ταυτόχρονα, πολλές αναπτυσσόµενες και αναδυόµενες χώρες δεν διαθέτουν επαρκή τεχνολογία για να προχωρήσουν αρκετά γρήγορα. Η Ευρώπη, από την άλλη πλευρά, εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από τις εισαγωγές κρίσιµων πρώτων υλών και άλλων βασικών τεχνολογιών από την Κίνα για τη µετάβαση σε µια οικονοµία χαµηλών εκποµπών. Η ΕΕ πρέπει να κάνει τέσσερις βασικές προτάσεις σε συνεργαζόµενες χώρες.
Πρώτον, το επόµενο πολυετές πλαίσιο χρηµατοδοτήσεων της ΕΕ θα πρέπει να περιλαµβάνει ειδικά κονδύλια για την υποστήριξη της καινοτοµίας και της µεταφοράς πράσινων τεχνολογιών σε συνεργαζόµενες χώρες. Αυτό θα βοηθήσει στη χρηµατοδότηση κοινών ερευνητικών πρωτοβουλιών. ∆εύτερον, η ΕΕ µπορεί να κάνει περισσότερα για την προώθηση συµβάσεων αγοράς , όπου Ευρωπαίοι αγοραστές εγγυώνται συµβάσεις για νέες µονάδες παραγωγής σε συνεργαζόµενες χώρες. […]
Τέλος, ο στόχος της ΕΕ για το 2040 περιλαµβάνει µια πρόταση για την αποδοχή «υψηλής ποιότητας διεθνών πιστώσεων». Ως εκ τούτου, η ΕΕ θα πρέπει να εντατικοποιήσει τις προσπάθειές της για την υποστήριξη άλλων χωρών στην ανάπτυξη πρόσθετων έργων χαµηλών εκποµπών που θα µπορούσαν να ωφεληθούν από αυτές τις πιστώσεις.[…]. Η πρόταση για το 2040 βασίζεται σε µια προηγούµενη δεσµευτική συµφωνία για στόχο µείωσης κατά 55% έως το 2030, ο οποίος πλέον φαίνεται εφικτός, και αποτελεί ένα βήµα προς τον δεσµευτικό στόχο της κλιµατικής ουδετερότητας έως το 2050. Παράλληλα, η ΕΕ προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις της µε πολλές αναπτυσσόµενες και αναδυόµενες χώρες, µεταξύ άλλων µέσω των Συµφωνιών Καθαρού Εµπορίου και Επενδύσεων.
*Επισκέπτη ερευνητή στο Ευρωπαϊκό Συµβούλιο ∆ιεθνών Σχέσεων (ECFR)
