Σε σχετική ανακοίνωση του Συμβουλίου επί του θέματος αναφέρονται τα εξής:
«Η Πράξη της Γενεύης είναι μια συνθήκη την οποία διαχειρίζεται ο Παγκόσμιος Οργανισμός Διανοητικής Ιδιοκτησίας (WIPO). Επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής της Συμφωνίας της Λισαβόνας σχετικά με την προστασία των ονομασιών προέλευσης και τη διεθνή τους καταχώριση («Συμφωνία της Λισαβόνας») ώστε να καλύπτει όχι μόνο τις ονομασίες προέλευσης αλλά και τις γεωγραφικές ενδείξεις. Επιπλέον, επιτρέπει σε διεθνείς οργανισμούς (όπως η ΕΕ) να καταστούν συμβαλλόμενα μέρη.
Κάθε συμβαλλόμενο μέρος της Πράξης της Γενεύης υποχρεούται να προστατεύει στο έδαφός του τις ονομασίες προέλευσης και τις γεωγραφικές ενδείξεις των προϊόντων που προέρχονται από άλλα συμβαλλόμενα μέρη.
Η ΕΕ έχει αποκλειστική αρμοδιότητα στους τομείς που καλύπτει η Πράξη της Γενεύης. Ωστόσο, για να διασφαλιστεί η αποτελεσματική συμμετοχή της ΕΕ στα όργανα λήψης αποφάσεων που δημιουργούνται με την Πράξη της Γενεύης, τα κράτη μέλη μπορούν να προσχωρήσουν στην Πράξη της Γενεύης παράλληλα με την ΕΕ. Στα κράτη μέλη που ήταν ήδη συμβαλλόμενα μέρη της Συμφωνίας της Λισαβόνας πριν από την προσχώρηση της ΕΕ στην Πράξη της Γενεύης επιτρέπεται να διατηρήσουν αυτήν την ιδιότητα.
Μετά την προσχώρηση της ΕΕ στην Πράξη της Γενεύης, θα εναπόκειται στην Επιτροπή να καταθέτει στο Διεθνές Γραφείο του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας αιτήσεις για διεθνή καταχώριση των γεωγραφικών ενδείξεων που αφορούν προϊόντα που προέρχονται από την ΕΕ. Θα εναπόκειται επίσης στην Επιτροπή να ζητήσει την ακύρωση κάθε τέτοιας εγγραφής. Επιπλέον, η Επιτροπή θα έχει την ευθύνη να αξιολογεί αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση προστασίας ανά την ΕΕ σε γεωγραφική ένδειξη που έχει καταχωριστεί στο διεθνές μητρώο στο πλαίσιο της Πράξης της Γενεύης και η οποία προέρχεται από τρίτη χώρα.
Ο κανονισμός καθορίζει κανόνες που διέπουν τις πιθανές συγκρούσεις μεταξύ μιας διεθνώς καταχωρισμένης γεωγραφικής ένδειξης και ενός εμπορικού σήματος.
Περιλαμβάνει επίσης μεταβατικές διατάξεις για τα κράτη μέλη που ήταν ήδη συμβαλλόμενα μέρη της Συμφωνίας της Λισαβόνας πριν από την προσχώρηση της ΕΕ στην Πράξη της Γενεύης.Τέλος, ο κανονισμός περιλαμβάνει διατάξεις για οικονομικά θέματα και προβλέπει υποχρέωση παρακολούθησης για την Επιτροπή. Και οι δύο νομικές πράξεις θα τεθούν σε ισχύ 20 ημέρες μετά τη δημοσίευσή τους στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ».
Το ιστορικό
Επτά κράτη μέλη της ΕΕ είναι συμβαλλόμενα μέρη της συμφωνίας της Λισαβόνας: η Βουλγαρία (από το 1975), η Τσεχική Δημοκρατία (από το 1993), η Σλοβακία (από το 1993), η Γαλλία (από το 1966), η Ουγγαρία (από το 1967), η Ιταλία (από το 1968) και η Πορτογαλία (από το 1966). Τρία κράτη μέλη της ΕΕ έχουν υπογράψει αλλά δεν έχουν επικυρώσει τη Συμφωνία (Ελλάδα, Ρουμανία και Ισπανία). Η ίδια η ΕΕ δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος, καθώς η Συμφωνία της Λισαβόνας προβλέπει μόνο τη συμμετοχή κρατών και όχι διεθνών οργανισμών.
