«Με την αύξηση της τιμής των λιπασμάτων και των φαρμάκων να ξεπερνά το 15% και με το πετρέλαιο να προσεγγίζει στα 1,5 ευρώ το λίτρο, το κόστος είναι τεράστιο», επισημαίνει ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Α της Χαλάστρας στη Δυτική Θεσσαλονίκη, Λεωνίδας Κουϊμτζής και προσθέτει πως η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο πιεστική αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι από το 2015 και μετά η επιδότηση θα μειωθεί κατά περίπου 50%.
«Η καλλιέργεια, παρότι έχει προοπτική και μέλλον, καθώς το προϊόν εξάγεται κατά 60%-70%, καθίσταται απαγορευτική για τον παραγωγό», αναφέρει στην Agrenda ο κ. Κουϊμτζής σημειώνοντας πως αυτή τη στιγμή το κόστος παραγωγής στην Ισπανία και την Ιταλία, κινείται στα περίπου 3.000 ευρώ ανά εκτάριο, ενώ στην Ελλάδα είναι λίγο παραπάνω, στα 3,160– 3.200 ευρώ.
«Πουλήσαμε την παραγωγή του 2012 με 29 λεπτά το κιλό και παρότι είναι καλύτερα από τα 26 –27 λεπτά του 2011, με αυτή την απόδοση η καλλιέργεια είναι ζημιογόνα», τονίζει κι υπογραμμίζει πως το κέρδος της χρονιάς προέρχεται από ένα μικρό μόνο μέρος της επιδότησης, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό της κατευθύνεται στην κάλυψη του κόστους παραγωγής.
Το σχετικό αίτημα οι ορυζοπαραγωγοί το έχουν θέσει ήδη στο υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, όσο και στην Κομισιόν. «Ζητάμε από τον υπουργό όπως θα δώσει δεύτερη συνδεδεμένη στην κτηνοτροφία ή σε οποιοδήποτε άλλο προϊόν κρίνει ότι υπάρχει πρόβλημα, να μας δώσει κι εμάς. Του χτυπάμε το καμπανάκι ότι και το ρύζι έχει πρόβλημα», υπογραμμίζει ο πρόεδρος ενός από τους μεγαλύτερους συνεταιρισμούς ρυζιού της χώρας και διευκρινίζει πως «θέλουμε άλλα 40 ευρώ ανά στρέμμα, αλλιώς το ρύζι δεν έχει βιωσιμότητα».
Μειωμένη παραγωγή
Όσον αφορά στην πορεία της καλλιέργειας, ο κ. Κουϊμτζής εκτίμησε πως για το 2012 η παραγωγή ήταν μειωμένη κατά περίπου 15%-20%, φθάνοντας κατά μέσο όρο στα 750 – 800 κιλά ανά στρέμμα, εξαιτίας των καιρικών συνθηκών και της υπερβολικής ζέστης. «Συγκεντρωτικά πανελλαδικά στοιχεία δεν έχω. Δεν γνωρίζω τι συνέβη στην Καβάλα, στις Σέρρες ή στο Μεσολόγγι. Για την περιοχή της Χαλάστρας, όμως, η οποία βγάζει το 70% της εθνικής παραγωγής και καλλιεργούνται περίπου 180-200 χιλ. στρέμματα από τα 300 χιλ. που σπέρνονται πανελλαδικά, η μείωση ήταν σχεδόν 20%, σε σχέση με τα 900-950 κιλά το στρέμμα, που απέδωσαν τα χωράφια το 2011».
Προβληματισμός υπάρχει, όμως και για φέτος, αφού οι τάσεις φαίνεται να είναι αρνητικές. «Από ό,τι βλέπουμε για το 2013 θα έχουμε μια μείωση της τάξης του 5%-10%, γιατί υπάρχουν προβλήματα ζιζανιοκτονίας. Θέλουμε κάποια φάρμακα, έστω και με κατ’ εξαίρεση έγκριση για χρήση 120 ημερών, γιατί δεν είναι δυνατό να καλλιεργηθεί το προϊόν μέσα στο νερό και με τόσα ζιζάνια, χωρίς τα κατάλληλα φάρμακα» επισημαίνει ο ίδιος, καυτηριάζοντας, ταυτόχρονα, την τακτική της Ε. Ε. να απαγορεύει στους αγρότες της Ένωσης να χρησιμοποιούν φάρμακα και την ίδια στιγμή να επιτρέπει την εισαγωγή ρυζιού αμφίβολης, όπως λέει, ποιότητας από τη Μιανμάρ, την Καμπότζη και αλλού.
Ποικιλίες
Στην Ελλάδα, εν τω μεταξύ, καλλιεργούνται ρύζια τύπου ίντιγκα (σ. σ. μακρύσπερμα, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 70%-80% της συνολικής καλλιέργειας και κυρίως εξάγονται) και τζαπόνικα. Τα πρώτα σπέρνονται στη δυτική Θεσσαλονίκη, λίγα στην Καβάλα και λίγα στο Μεσολόγγι, τα τζαπόνικα κυρίως στην περιοχή της Χαλάστρας, ενώ οι καρολίνες καλλιεργούνται κατά βάση στο νομό Σερρών.
Όσον αφορά στη διάθεση του ρυζιού, στην περιοχή της Χαλάστρας ένα σημαντικό μέρος της παραγωγής το διακινεί ο συνεταιρισμός Α, ο οποίος διαθέτει το δικό του τυποποιητήριο και επιτυγχάνει κύκλο εργασιών κοντά στα 4 εκατ. ευρώ ετησίως. «Προς το παρόν δίνουμε στην εγχώρια αγορά περίπου 1,5 εκατ. κιλά», τονίζει ο κ. Κουϊμτζής και αποκαλύπτει ότι «όταν αυτή την ποσότητα την κάνουμε 5 εκατ. κιλά, θα προχωρήσουμε και στη δημιουργία ορυζόμυλου».
